Masdevallia discolor

Luer i Escobar
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Masahiko Koyama. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Masdevallia discolor

Występowanie:

Kolumbia. Ten epifityczny gatunek spotyka się tylko we wschodnich Kordylierach. Występuje na wysokościach 2200-2700 m w departamentach Cundinamarca i Boyacá.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 25°C i -1°C.
Średnia wilgotność wynosi około 70% przez cały rok.
Opady od 56 mm w styczniu i przez całe lato do 160 mm w kwietniu i październiku.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 19/10°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: czerwiec

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający 7,0-11,5 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Czarniawe, prawie niewidoczne, łodyżkowate pseudobulwy mają 1,0-1,5 cm długości. Są wysmukłe, proste i otoczone 2-3 luźnymi, cylindrycznymi pochewkami.

Liście:

Liście mają 6-10 cm długości, wliczając w to 1,5-2,5 cm ogonki liściowe. Wzniesione liście mają skórzaste, eliptyczne blaszki, których szerokość wynosi 1,5-2,2 cm.  

Kwiatostan:

Pęd kwiatowy ma 10-11 cm długości. Wysmukła, wyprostowana szypułka wyrasta nisko u podstawy łodygowatej pseudobulwy.

Kwiaty:

1 na pęd kwiatowy. Kwiaty mają silny, przyjemny zapach. Płatki okółka zewnętrznego są zielonkawo-białe z czerwonymi kropkami. Ogonek płatka grzbietowego jest kasztanowy, natomiast ogonki płatków bocznych są żółte. Wklęsły płatek grzbietowy ma 1,7 cm długości, 1 cm szerokości i jest połączony z bocznymi płatkami na długości około 0,3 cm, tworząc płytki, szeroko rozwarty lejek. Zaokrąglone końce zwężają się gwałtownie w wysmukły, prosty ogonek o długości 3,5 cm. Eliptyczne, szeroko rozpostarte płatki boczne okółka zewnętrznego mają około 1,5 cm długości i 0,9 cm szerokości i przy podstawie są zrośnięte na długości około 0,2 cm. Ich zaokrąglone końce zwężają się w cienkie ogonki o długości 3 cm. Płatki okółka wewnętrznego są białe z czerwonymi kropkami na końcach. Biała warżka ma purpurowe plamki. Biały prętosłup ma ciemno-purpurowy koniuszek.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina chłodnolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 18-20°C, a średnia temperatura nocy 9-11°C, natomiast amplituda dobowa zmienia się od 8°C latem do 11°C zimą. Powyższe temperatury odzwierciedlają najchłodniejsze warunki w jakich powinno się uprawiać ten gatunek. Dość duży zakres wysokości naturalnych siedlisk powoduje, że rośliny mogą się zaadaptować do temperatur wyższych o 3-4°C niż wskazane.  

Światło:

8000-15000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Rośliny rosną najlepiej umieszczone w zasięgu wilgotnego, chłodnego prądu powietrza w pobliżu wylotu zimnego nawilżacza powietrza.  

Podlewanie:

Opady są umiarkowane do obfitych przez większość roku, z półsuchymi okresami w zimie i ponownie latem. Rośliny w uprawie powinny być stale wilgotne, a pomiędzy kolejnymi podlewaniami powinny tylko nieznacznie przesychać.  

Nawożenie:

Jeśli rośliny rosną w podłożu z mchu torfowca, włókien paproci drzewiastej lub korzeni paproci Osmunda, to należy je nawozić co 3-4 tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jeśli rosną w podłożu z kory sosnowej, nawożenie można stosować co 1-2 tygodnie. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu ("bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia.  

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile można im zapewnić wysoką wilgotność, co w okresie lata wymaga codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach. Używają w tym przypadku podłoża szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość - takie jak posiekany mech torfowiec czy perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, ale może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny.  

Wilgotność powietrza:

Prawie 70% przez większość roku, wzrasta jesienią do 75%.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Podlewanie zimą można w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w warunkach ciemnego, krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych. Nie wolno jednak nigdy dopuszczać, aby zupełnie wyschły.