Nageliella purpurea

(Lindley) L. O. Williams 1940
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Copyright Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Nageliella purpurea

Synonim: Hartwegia comosa Lindley ex Pfitzer, Hartwegia purpurea Lindley.  

Występowanie:

Południowo-zachodni Meksyk i Ameryka Środkowa, włączając Gwatemalę, Honduras, Nikaraguę i Salwador. Rosną zwykle w lasach sosnowo-dębowych na skalistych wzgórzach, do wysokości 1500 m, na zboczach gór skierowanych w stronę Pacyfiku. W Meksyku spotyka się je jednak w stanach Veracruz, Chiapas i Oaxaca, czyli po stronie atlantyckiej kontynentu. Rosną tu zwykle na poziomych gałęziach dębów w płytkim mchu i nagromadzonych szczątkach.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 31°C i 5°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 0 mm w styczniu i lutym do 260 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 22,2/11,1°C w styczniu do 26,7/15,6°C w maju.
Okres kwitnienia: Od kwietnia do października z maksimum przypadającym w lipcu.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. Nageliella purpurea może być łatwo odróżniona od Nageliella angustifolia, ponieważ ma szersze, cieńsze liście i nieco większe kwiaty z torbiastą ostrogą przy podstawie warżki. Tych cech nie ma N. angustifolia.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to niewielki, tworzący kępy epifit o wzroście sympodialnym i wysokości 5-20 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 2-8 cm długości. Są raczej łodygowate w kształcie, ale ich górna część jest pogrubiona lub maczugowata.  

Liście:

Liście mają 3-12 cm długości i 0,7-3,0 cm szerokości. Pojedynczy, wyprostowany, skórzasty liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Jest on owalno lancetowaty, mniej lub bardziej ostro zakończony i zwykle ma brązowo-purpurowe plamki.  

Kwiatostan:

Kwiatostan osiąga do 48 cm długości. Cienka, drutowata, prosta do wygiętej szypułka wyrasta z wierzchołka najmłodszego pędu i jest okryta podstawą liścia. Każda szypułka ma cienkie, suche, ściśle przylegające osłonki. Po przekwitnięciu nie należy usuwać pędu kwiatowego, bo będzie dalej rósł i wytwarzał nowe grona kwiatów na wierzchołku przez okres nawet kilku lat, jeżeli tylko wierzchołek nie zostanie zniszczony.  

Kwiaty:

Na samym końcu każdego kwiatostanu wyrasta kilka purpurowo-czerwonych, ciasno ułożonych kwiatów.

Foto: © Copyright Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Miseczkowate kwiaty mają ok. 0,7 cm średnicy między wierzchołkami bocznych płatków zewnętrznych. Płatek grzbietowy jest tępo zakończony, wklęsły, eliptyczny, ma 0,7-0,9 cm długości, 0,2-0,4 cm szerokości i jest skierowany do przodu, tworząc kapturek nad prętosłupem. Szeroko trójkątne boczne płatki zewnętrzne mają 0,7-0,9 cm długości i 0,3-0,5 cm szerokości. Przy podstawie są połączone, tworząc wyraźny lejek. Eliptyczno-lancetowate płatki okółka wewnętrznego, nieco krótsze niż płatki okółka zewnętrznego, o szerokości nie będącej nawet połową szerokości płatków zewnętrznych, mają frędzelki i malutkie włoski wzdłuż brzegów. Płatki obu okółków są mniej lub bardziej wysunięte do przodu, nadając kwiatom kształt miseczkowaty. Warżka i prętosłup są połączone na części długości, tworząc mały woreczek przy podstawie.  

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Średnia temperatura dnia w lecie wynosi 25°C, średnia nocy to 15°C, co daje amplitudę dobową 10°C.  

Światło:

25000-35000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Hodowcy podają, że wyższy poziom światła skutkuje lepszym stanem liści i lepiej wybarwionymi kwiatami.  

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Ich ilość następnie gwałtownie spada i następuje okres 5-6 miesięcy suszy trwającej aż do początków wiosny. W okresie aktywnego wzrostu rośliny powinny być obficie podlewane. Korzenie muszą jednak szybko wysychać po podlaniu, więc podłoże nie może nigdy być zleżałe ani nasiąknięte. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Niektórzy hodowcy zalecają nawóz o stężeniu 1/10-1/4 w stosunku do zalecanego i stosowanie go przy każdym podlewaniu, w okresie aktywnego wzrostu. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny te uprawia się zwykle w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych luźnym, przepuszczalnym podłożem umożliwiającym korzeniom szybkie wyschnięcie po podlaniu. Niektórzy zalecają używanie małych doniczek wypełnionych ściśle upakowanymi włóknami paproci osmunda. Wielu zaleca jednak stosowanie jako podłoża średniej do grubej kory, zmieszanej zazwyczaj z perlitem i węglem drzewnym, a jeszcze inni stosują kawałki pumeksu z ułożoną na wierzchu warstwą świeżego mchu. Rośliny te można także mocować na płatach paproci drzewiastej, ale należy im zapewnić wysoką wilgotność, a w okresie lata muszą być podlewane co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. McQueens (1992) podają, że te rośliny najlepiej rosną zamontowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka albo posadzone w grubym podłożu z niewielkim dodatkiem żywego mchu torfowca. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni.  

Wilgotność powietrza:

80-85% latem i wczesną jesienią, obniżając się w zimie i wiosną do 70-75%. W siedlisku naturalnym zimą warunki mogą być jednak nieco bardziej wilgotne.  

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 22-23°C, a w nocy 11-12°C, dając dobową różnicę rzędu 10-12°C. Najcieplejsze dni w roku i największa rozpiętość temperatur dobowych występują wiosną, przed rozpoczęciem pory deszczowej. Zimą opady są niewielkie, ale w tym okresie często pojawia się obfita rosa oraz nocne i poranne mżawki i mgły, które dostarczają dodatkowej wilgoci. Dlatego w zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno pozwolić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.