|
Autor: |
Piotr Markiewicz |
|
E-mail: |
|
|
Data: |
środa, 4 marca 2009 23:06:00 |
Dziękuję za pochwałę. Choć to chyba sprawka samej rośliny. Miałem trzy Telipogony... heh jeszcze bowmanii i intis, pozostałe dwa rosły świetnie na drewnianej pewnie nie do końca szczelnej ramie wschodniego wiecznie, poza szczytami słońca, mokrego okna otoczone mnóstwem innych roślin, intis nawet wyglądał jakby też chciał wydłużyć stary pęd kwiatowy, bowmani powoli zamierał ale wypuszczał nową roślinę. Po przeprowadzce jednak, bowmanii poszedł od razu na kompost, intis marniał w oczach - obecnie reanimuje, ale kiepsko to widzę, a ponieważ campoverdei zainicjował pąki przed porzeprowadzką trafił do kuchni - chciałem to obejrzeć na własne oczy. Jest to takie okno bardzo wschodnie na parterze do którego niemal nie dociera bezpośrednie słońce o tej porze roku, może poza odrobiną z samego rana. Malutka osłonka z drobnym podłożem, plus mini ścinki gąbki, wszystko w drugiej osłonce na kamykach po części zanurzonych w wodzie, są tam tylko rośliny, które kwitną, obok stoi 20cm krzaczek borówki amerykańskiej, która z zazdrości też zabiera się do kwitnienia  , nie ma żadnego nawilżania oprócz tego co leci przy gotowaniu i z kranu. Okno często jest uchylane, ale jest ono poziome i znajduje się około 70 cm nad rośliną. Temperatury nie kontroluję, ale jest to duże pomieszczenie i nie ma żadnego grzejnika w pobliżu, więc raczej jest tam chłodno.
Sekret chyba tkwi nie w moich zabójczych warunkach a w samej roślinie i w tym konkretnym gatunku - wygląda jak okaz zdrowia - mam nadzieję, że tak zostanie przynajmniej przez jakiś czas! Ale bakcyl złapałem i będą kolejne próby na Telipogonach...
Tak miał wcześniej stał po lewej stronie za tym ala mini domkiem szklanym na ramie okiennej
Dzisiaj biedaczek ma tak:
Wygląda jak bym się mocno uwstecznił, ale nic z tego reszta roślin dalej w dżungli ;-)
Pozdrawiam
Piotr Markiewicz
|
|
|
Grupa: 
. Nawet storczyki wyczuwają dłuższy dzień i zaczynają pomalutku ruszać w nowy sezon wegetacyjny. Póki co, to pochwalmy się tym, co nam przyniósł zimowy luty 
.
,
