Ancistrochilus rothschildianus

O'Brien 1907
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Arethuseae
Podplemię: Bletiinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Ancistrochilus rothschildianus

Występowanie:

Zasięg występowania tego storczyka obejmuje zachodnią część Afryki równikowej i rozciąga się od Sierra Leone do południowej Nigerii. Ancistrochilus rothschildianus jest rzadkim storczykiem epifitycznym lasów deszczowych, rosnącym zwykle na umiarkowanych wysokościach w pobliżu wybrzeża. Spotyka się go jednak czasem w głębi lądu, gdzie jego siedlisko sięga na wschód aż do lasów deszczowych centralnej Ugandy. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 4°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 38 mm w styczniu do 455 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,3/16,5° w sierpniu do 26,8/17,7° w marcu.
Okres kwitnienia: Od stycznia do marca.

Uwagi różne:

Rośliny te pod względem wzrostu i kwitnienia zachowują się podobnie do kwitnącego jesienią Pleione. Traktujemy je bardzo podobnie, tylko w czasie zimowego okresu spoczynku Ancistrochilus wymaga nieco wyższej temperatury i trochę więcej nawadniania. Nasze minimalne zimowe temperatury utrzymujemy w ok. 15°C, z rzadkimi krótkimi spadkami temperatury do 13°C w czasie wyjątkowo zimnych okresów.


Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mała epifityczna roślina osiągająca 15-35 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy są luźno zgrupowane, ze stosunkowo długim łączącym je kłączem. Mają do 5 cm średnicy, kształt stożkowy lub gruszkowaty i wyglądają nieco jak wysuszona i pomarszczona czekoladka "chocolate kiss" firmy Hersheys.

Liście:

2 liście wyrastają na szczycie każdej pseudobulwy. Mają one 10-40 cm długości, są cienkie i o delikatnej strukturze, lekko wyprostowane lub wygięte i pod koniec sezonu wzrostowego zwykle opadają.

Kwiatostan:

Na każdym przyroście pojawia się zwykle 1, rzadziej 2 kwiatostany. Kwiatostan ma 5-8 cm długości. Wyrasta on u podstawy dojrzałej pseudobulwy, zwykle wtedy, gdy liście zaczynają opadać.

Kwiaty:

2-5 w każdym kwiatostanie. Kwiaty o wielkości 5 cm są pachnące, trwałe i stosunkowo duże i okazałe względem wielkości rośliny. Płatki okółków wewnętrznego i zewnętrznego są białe, lila, lub ciemnoróżowe. Ostro zakończona środkowa działka warżki jest mocno purpurowa z pięcioma ciemnymi różowymi prążkami, natomiast boczne działki i prętosłup są zielonkawo-kremowe z brązowymi plamkami.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W ciągu całego roku warunki temperaturowe ulegają niewielkim zmianom. Średnia temperatura w dzień to 23-27°C, w nocy 17-18°C, co daje różnicę dobową 5-10°C.

Światło:

18000-25000 luksów. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Od wiosny do jesieni występują obfite opady deszczu, a w okresie zimy jest 2-3-miesięczny okres suszy. W okresie aktywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny stale być utrzymywane wilgotne i nie należy dopuszczać do zupełnego wysychania pomiędzy podlewaniami. Natomiast, gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.

Podłoże:

Zaleca się używanie jako podłoża mieszaniny drobnej kory sosnowej z dodatkiem ok. 10% węgla drzewnego i 10% perlitu. Długie kłącza mają tendencję do pnącego wzrostu, dlatego jako pojemniki powinny być używane koszyczki, płaskie naczynia lub doniczki dla roślin cebulowych. Jest to szczególnie istotne w przypadku uprawy dużej, rozrośniętej rośliny. Niewielka głębokość pojemnika pozwala na szybkie przesychanie, więc podłoże nie będzie rozmiękać, ani ulegać rozkładowi. Dla polepszenia drenażu pojemniki wypełnia się zwykle do połowy średnimi lub dużymi kawałkami kory. Po umieszczeniu na miejscu rośliny pojemnik dopełnia się drobną korą lub mieszaniną opisaną wcześniej. Skoro w naturze roślina ta jest epifitem, powinno móc się używać do uprawy także podkładek, ale nie spotkaliśmy ani jednego opisu uprawy tej rośliny w taki sposób. Co więcej, nie spotkaliśmy się także z zastosowaniem włókien paproci drzewiastej jako podłoża dla Ancistrochilus rothschildianus. A powinno ono być dobrym podłożem, zwłaszcza w koszyczkach lub w suchszych rejonach, gdzie pożądane jest podłoże zatrzymujące więcej wilgoci.

Wilgotność powietrza:

85-90% od lata do jesieni, zmniejsza się do 75-80% w czasie zimy i wiosny.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. Pomimo małych opadów deszczu w zimie, zdarzają się one jednak w każdym miesiącu okresu suszy, a ponadto obfita poranna rosa siedlisk lasów deszczowych dostarcza dodatkowej ilości wilgoci. W 3-miesięcznym okresie zimowym należy ograniczyć ilość dostarczanej roślinom wody, ale jej nie eliminować całkowicie. Wtedy pomiędzy podlewaniami powinno się pozwolić roślinom prawie całkowicie przeschnąć. Regularne podlewanie rozpoczyna się wiosną, gdy pojawiają się nowe przyrosty. Uprawiający te rośliny podają, że po opadnięciu liści konieczny jest całkowicie suchy okres spoczynku w temperaturze 12°C, co jest temperaturą niższą niż podawana w tabeli klimatycznej. W okresie spoczynku nawożenie należy zredukować lub nawet całkowicie wyeliminować, a rozpocząć ponownie, gdy na wiosnę zwiększa się ilość wody.