Arpophyllum giganteum
Synonim: Arpophyllum cardinale Linden & Rchb. f., Arpophyllum squarrosum hort., Arpophyllum jamaicense Schlechter, Arpophyllum stenostachyum Schlechter. W roku 1947 Correll połączył wszystkie gatunki tego niewielkiego rodzaju w 2 gatunki, mianowicie w Arpophyllum alpinum o kwiatach 0,8 cm lub większych i Arpophyllum spicatum La Llave i Lexarza o kwiatach mniejszych niż 0,8 cm. Kilka nazw, łącznie z Arpophyllum giganteum Hartweg ex Lindley uznał za synonimy pod nazwą Arpophyllum spicatum. W roku 1974 Garay dokonał przeglądu tego rodzaju i obecnie mamy 5 gatunków, a nazwy będące poprzednio synonimami Arpophyllum spicatum są uważane za synonimy Arpophyllum giganteum Hartweg ex Lindley. Kwiaty Arpophyllum spicatum i Arpophyllum giganteum są praktycznie nierozróżnialne i wielu autorów dalej uważa je za ten sam gatunek.
Występowanie:
Meksyk, Gwatemala, Honduras, Nikaragua, Kostaryka, Jamajka, Kolumbia i Wenezuela. W Meksyku rośliny spotyka się na zboczach Sierra Madre Oriental, Wyżyny Centralnej i Sierra Madre de Chiapas w stanach Veracruz, Oaxaca i Chiapas. Jest to jeden z najpopularniejszych storczyków górnych i dolnych partii górskich lasów deszczowych Meksyku, występujący na wysokościach od 350 do 2100 m. W Wenezueli spotyka się go w pobliżu granicy z Kolumbią, w stanie Táchira, na wysokościach 900-1100 m.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 39°C i 2°C.
Średnia wilgotność waha się od 55% zimą do ponad 70% latem i jesienią.
Opady od 5 mm od listopada do marca do 170 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 25,6/8,9°C w styczniu do 31,7/16,3°C w maju.
Okres kwitnienia: Od stycznia do czerwca, z maksimum w kwietniu.
Uwagi różne:
Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców. W Meksyku rośliny te kwitną od późnej zimy do połowy wiosny.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Jest to duży (do 75 cm) epifit sympodialny o przyrostach wyrastających gęsto na grubym, twardym, pełzającym kłączu pokrytym szarymi osłonkami. O tych roślinach mówi się, że są największe z tego rodzaju, ale wytwarzają najmniejsze kwiaty.
Pseudobulwy/łodyga:
Długość pseudobulwy wynosi 17-35 cm, a jej średnica u podstawy 0,7 cm. Węzłowate, półwzniesione do łukowato wygiętych pędy są nieco cylindryczne przy podstawie, gdzie są otoczone ciemnymi osłonkami, po czym szybko przechodzą w część spłaszczoną o szerokości około 1 cm, która jest lekko rowkowana i w większości pokryta osłonkami od jasno do ciemnobrązowych.
Liście:
Liście mają 28-65 cm długości i 2,5-3,5 cm szerokości. Na szczycie pseudobulwy wyrasta pojedynczy, wyprostowany do pochylonego, ostro zakończony liść. Jest mięsisty, skórzasty i mniej lub bardziej złożony wzdłuż nerwu środkowego, zwłaszcza przy podstawie.
Kwiatostan:
Kwiatostan ma około 25 cm długości, wliczając w to szypułkę pokrytą spłaszczoną osłonką o długości 12 cm. Pęd kwiatowy jest półwzniesiony lub wygięty, a kwiaty tworzą gęstą, cylindryczną kiść na górnej połowie pędu.
Kwiaty:
Każdy kwiatostan wytwarza wiele kwiatów. Nieco miseczkowate, różowo-purpurowe kwiaty mają dość mięsiste płatki okółka zewnętrznego o długości 0,7 cm i szerokości 0,3-0,4 cm. Boczne płatki zewnętrzne są nieco szersze niż płatek grzbietowy. Te boczne płatki są całkowicie rozdzielone aż do podstawy. Płatki okółka wewnętrznego są mniej mięsiste, mają około 0,7 cm długości i tylko około 0,16 cm szerokości. Warżka jest głęboko wklęsła przy podstawie, ma po rozłożeniu 0,7 cm długości i 0,45 cm szerokości przy wierzchołku. Jej obrzeżenia w części wierzchołkowej są nieregularne. Prętosłup nie ma podstawy, jest nieco cylindryczny do maczugowatego i ma do 0,4 cm długości.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska |
