Ascocentrum curvifolium

(Lindley) Schlechter 1913
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Copyright Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Ascocentrum curvifolium

Synonim: Gastrochilus curvifolius (Lindley) Kuntze, Saccolabium curvifolium Lindley.  

Występowanie:

Birma (obecnie Myanmar) i Tajlandia. W Birmie storczyk ten spotykany bywa wzdłuż rzeki Attran w Tenasserim, w pobliżu Moulmein i w pobliżu Tavoy. W Tajlandii jego dystrybucja jest w zasadzie ograniczona do lasów liściastych w górach wzdłuż granicy birmańskiej, na północy i na zachodzie Tajlandii. Są doniesienia o ich występowaniu w pobliżu Mae Hong Song, Chiengmai i Mae Sot. Nie ma danych dotyczących wysokości podanych siedlisk naturalnych, ale Kamemoto i Sagarik (1975) podają, że rośliny te dobrze rosną w mieście Chiengmai i te dane będą służyć jako punkt wyjścia dla oszacowania wysokości siedlisk. Rośliny napotkano także w północno-wschodnich Indiach i w kilku miejscach w południowej Tajlandii. Seidenfaden (1988) uważa jednak, że te wiadomości są prawdopodobnie nieprawdziwe, a obszar występowania tego gatunku ogranicza się do niewielkiego obszaru Tenasserim Range w Birmie i Tajlandii, pomiędzy 14 i 18 stopniem geograficznej szerokości północnej.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 43°C i 3°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% zimą do ponad 80% latem i jesienią.
Opady od 8 mm w okresie grudzień-marzec do 292 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 29,4/13,3°C w styczniu do 35,6/23,9°C w maju.
Okres kwitnienia: od stycznia do sierpnia.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. W siedlisku naturalnym rośliny kwitną przy końcu zimy i na początku wiosny, czyli przy końcu chłodnej, suchej pory zimowej.  

Uwagi dotyczące hybryd:

Ilość chromosomów wynosi 2n = 38. Gatunek ten jest szeroko wykorzystywany w programach hybrydyzacji. Fuchs (1987) podaje, że spośród 885 hybryd Ascocend (Ascocentrum X Vanda) zarejestrowanych w roku 1984, 96% z nich ma w swoim rodowodzie właśnie Ascocentrum curvifolium. Gatunek ten krzyżuje się łatwo z innymi gatunkami z rodzajów vandowatych i daje potomstwo, które powiela kolor A. curvifolium w około 60%.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały do średniego epifit o wzroście monopodialnym i wysokości 15-20 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Brak. Pęd może osiągnąć wysokość 25-30 cm, rzadko 50 cm, co czyni tę roślinę największym gatunkiem w ramach rodzaju. Zwykle krótkie, grube pędy mają do 1 cm średnicy. Są one otoczone obejmującymi je podstawami liści ułożonymi dwurzędowo. Dolna część pędu jest zdrewniała i pozostaje ukryta w starych, suchych, trwałych podstawach liści, które opadły. Pęd przy podstawie często rozgałęzia się i roślina szybko rozrasta się. 

Liście:

Liście mają 10-15 cm, rzadziej 25 cm długości i 1,0-1,5 cm szerokości. Bardzo sztywne, mięsiste, wąsko lancetowate liście zakrzywiają się charakterystycznie w dół w pobliżu wierzchołków. Na górnej powierzchni tworzy się niewielki kanalik, zwłaszcza bliżej podstawy liścia, a wierzchołek jest nierówno rozcięty i tworzy 2 ostre zęby. Dwurzędowo ułożone liście, których podstawy obejmują pęd, są ciasno ułożone w 2 rzędach wzdłuż pędu. Są one jasnozielone z purpurowymi plamkami rozmieszczonymi wzdłuż brzegów, które widoczne są zwłaszcza latem.  

Kwiatostan:

Kwiatostany mają długość 15-25 cm. Wyrastają z kątów liściowych na górnej części pędu. Kwiaty są ułożone w cylindrycznych kiściach na górnych dwóch trzecich pędu i znacznie wyrastają ponad roślinę. Gdy roślina osiąga wzrost ok. 15 cm, wytwarza zwykle 1-2 pędy kwiatowe, ale większe rośliny mogą wydać równocześnie nawet 7 kwiatostanów.  

Kwiaty:

Liczne. Płaskie, całkowicie otwarte kwiaty są gęsto ułożone na każdym kwiatostanie. Mają średnicę 2,0-2,5 cm i zazwyczaj utrzymują się przez 2-3 tygodnie. Płatki obu okółków mogą mieć dowolny odcień od ciemnopomarańczowego do cynobrowo-czerwonego. Warżka ma żółte działki boczne i żółte zgrubienia przy ich podstawach. Prętosłup jest cynobrowo-czerwony z purpurową pokrywą komory pylnikowej. Uprawiana jest też forma żółta zwana var. citrinum Rchb. f., a ostatnio forma czerwona bywa czasem nazywana Ascocentrum rubrum. Płatki obu okółków mają kształt jajowaty do wydłużonego, są wąskie przy podstawie, mają 1,0-1,4 cm długości i 0,5-0,8 cm szerokości w pobliżu wierzchołków i mają zaokrąglone lub bardzo tępo zakończone wierzchołki. Płatki okółka wewnętrznego mogą być nieco krótsze i węższe niż płatki okółka zewnętrznego. 3-klapowa warżka ma 0,6 cm długości, 0,2 cm szerokości, wyprostowane, trójkątne działki boczne oraz wydłużoną działkę środkową. Ostroga przy podstawie warżki ma 0,6 cm długości, jest prosta, cylindryczna, lekko rozdęta przy wierzchołku i jest skierowana w dół poza działkę środkową. Krótki, gruby prętosłup ma ok. 0,15 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 31-32°C, w nocy 23-24°C, co daje różnicę dobową 7-9°C. Najcieplejszym okresem jest wiosna z bezchmurnym niebem, poprzedzająca letnią porę deszczów monsunowych. Średnia temperatura takiego wiosennego dnia to 34-36°C, nocy 17-23°C, a dobowa rozpiętość zmniejsza się z 18 do 11°C.  

Światło:

25000-35000 luksów. Najlepsze jest umiarkowanie jasne, rozproszone światło, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać bardzo silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady są umiarkowane do obfitych. Średnia miesięczna następnie dość gwałtownie obniża się i nastaje 4-miesięczny okres suszy. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale ich korzenie muszą szybko obeschnąć po podlaniu, a podłoże wokół nich nigdy nie może być rozłożone ani rozmokłe. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszać.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonych nawozów przez cały rok, ale są też tacy, którzy wolą stosować nawóz o podwyższonej zawartości azotu w okresie od wiosny do połowy lata, a następnie późnym latem i jesienią nawóz zawierający podwyższoną zawartość fosforu. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w pojemnikach z dobrym drenażem albo na podkładkach z korka lub paproci drzewiastej. Zamocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności i codziennego podlewania latem, a w wypadku suchej i gorącej pogody konieczne może być nawet kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Niektórzy hodowcy uważają, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często rośliny te uprawiane są w doniczkach lub koszyczkach przy użyciu bardzo luźnego, szybko wysychającego podłoża, takiego jak kawałki kory o średniej wielkości. Często dodaje się także perlit i węgiel drzewny w celu polepszenia przewiewności podłoża, zatrzymania pewnej ilości wilgoci i zapobieżenia kwaśnieniu podłoża. Rośliny te są szczególnie wrażliwe na zleżałe podłoże wokół korzeni, więc należy je przesadzać natychmiast, gdy podłoże zaczyna się rozkładać. Przesadzanie należy wykonywać wtedy, gdy zaczynają się pojawiać nowe korzenie, bo roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie.  

Wilgotność powietrza:

80-85% latem i na początku jesieni, spadając stopniowo do prawie 60% na kilka miesięcy przy końcu zimy i na początku wiosny.  

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 29-32°C, nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 15-18°C. Taki chłodny, suchy okres spoczynku jest konieczny do zaindukowania kwitnienia. Kamemoto i Sagarik (1975) podają, że rośliny te rzadko dobrze kwitną w Bangkoku, ale kwitną okazale wtedy, gdy nocne temperatury obniżają się na kilka tygodni poniżej 15°C, co jednak zdarza się rzadko. W środowisku naturalnym zimą opady są niewielkie, ale przez większość tego okresu dodatkowej wilgoci dostarcza obfita rosa oraz nocne mgły. Jednak pod koniec zimy, przez okres około miesiąca, powietrze jest tak suche, że nawet nie pojawia się poranna rosa. Zimą uprawiane rośliny potrzebują mniej okazjonalnych porannych zamgławiań pomiędzy sporadycznymi lekkimi podlewaniami. Pomiędzy podlewaniami rośliny powinny przesychać, ale nie powinny zostać całkowicie odwodnione. Jednak późną zimą lub na początku wiosny, przez okres około miesiąca, dostarczanie wody należy ograniczyć do okazjonalnych lekkich zamgławiań wcześnie rano. Nawożenie należy wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.