Barkeria barkeriola

Rchb. f. 1884

Podrodzina: Epidendroideaea
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

Foto: ©Wolfgang Wieser. Opublikowano za zgodą autora

Barkeria barkeriola 

Występowanie:

Meksyk. Rośliny spotyka się w pobliżu wybrzeży Pacyfiku w stanach Nayarit i Jalisco, gdzie rosną na wysokości począwszy od poziomu morza aż do 1000 m. W pobliżu miejscowości San Blas znajdowano te rośliny rosnące w zaroślach, niewiele ponad linią przypływów. Rosną także w pobliżu autostrady biegnącej pomiędzy Tepic i Puerto Vallarta, gdzie znaleziono je w wąwozach i wzdłuż potoków, w których woda pojawia się raczej tylko w porze deszczowej.

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 33°C i 6°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady deszczu od 3 mm w okresie od stycznia do maja, aż do 368 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,3/12,9°C w lutym do 27,8/18,4°C w lipcu.
Okres kwitnienia: zima.

Uwagi różne:

W naturze rośliny te kwitną jesienią lub na początku zimy.


Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to stosunkowo mały, 20 cm, epifit o wzroście sympodialnym.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 20 cm długości. Typowe dla tego rodzaju wysmukłe pseudobulwy są nieco większe niż nabrzmiałe, o kształcie wrzecionowatym, łodygi.

Liście:

Kilka. Cienkie, lancetowate liście mają 8 cm długości, wyrastają w pobliżu wierzchołka, naprzemianlegle wzdłuż pseudobulwy. Ich spodnia strona jest czerwonawa z czerwonymi krawędziami na górnej powierzchni, ale kolor zmienia się w zależności od poziomu światła. Liście te szybko opadają i gdy roślina zakwita, liści zwykle już nie ma.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 4-27 cm długości. Wyprostowany pęd kwiatowy wyrasta na górze ostatnio wykształconej i dojrzałej pseudobulwy.

Kwiaty:

2-10 w kwiatostanie. Bladoliliowe i białe kwiaty mają 2,5-3,5 cm średnicy. Owalne, nawet owalno-lancetowate płatki okółka wewnętrznego mają 1,5-2,5 cm długości. Płatki okółka zewnętrznego są nieco dłuższe niż u wewnętrznego, nie odginają się, mają kształt lancetowaty do owalno-lancetowatego i zwężają się na końcach. Warżka o kształcie skrzypiec ma 2,0-3,5 cm długości i zaokrąglony lub ostro zakończony koniec. Jedyną oznaką zgrubienia są dwie, lekko zakrzywione linie przy podstawie. Gatunek ten, choć podobny do B. uniflora, jest wyraźnie rozróżnialny, bo posiada mięsiste skrzydełka na prętosłupie, który jest najszerszy w połowie wysokości, płatki jego okółka zewnętrznego są dłuższe niż wewnętrznego, a zalążnia ma pęcherzykowaty nektarnik.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 27-28°C, nocy 18°C, co daje różnicę dobową 9-10°C.

Światło:

25000-40000 luksów. Wymagane jest raczej jasne stanowisko, ale światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, należy także unikać bezpośredniego południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Latem i wczesną jesienią opady są umiarkowane, nawet obfite i zmniejszają się gwałtownie jesienią, dając 5-6 miesięcy zimowej suszy. Uprawiane rośliny powinny być mocno i często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy nieco zmniejszyć.

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca stosowanie w okresie późnego lata i jesieni nawozów o obniżonej zawartości azotu a podwyższonej fosforu, aby polepszyć kwitnienie w następnym sezonie i wzmocnić nowe przyrosty przed zimą.

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną także zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Jeśli roślin nie można zawiesić, należy użyć małych płaskich doniczek lub koszyczków wypełnionych bardzo dobrze przepuszczalnym podłożem. Choć nie rosną zbyt dobrze w doniczkach, niektóre gatunki Barkeria będą w stanie zaadaptować się do uprawy w koszyczkach, jeśli podłożem będą duże kawałki paproci drzewiastej, użyte w niewielkiej ilości.

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 23-24°C, a nocy 13-15°C, z amplitudą 9-11°C. Hodowców ostrzega się, że są to najniższe temperatury w jakich ten gatunek może rosnąć. Ze względu na dużą rozpiętość wysokości naturalnych siedlisk rośliny powinny zaadaptować się do warunków o 4-6C cieplejszych niż podawane w tabeli klimatycznej, jednakże wszelkie zmiany warunków uprawy powinny być wprowadzane stopniowo. W okresie przedłużonej pory suchej, od późnej jesieni aż do wiosny, średnia opadów jest niska. Stosunkowo wysoka wilgotność i duża dobowa amplituda temperatur powodują częste powstawanie ros. Zimą i wiosną uprawiane rośliny potrzebują mniej wody, ale nie powinny pozostawać zupełnie suche przez dłuższe okresy czasu. Okazjonalne poranne zamgławiania, zwłaszcza w słoneczne dni, powinny dostarczyć tyle wilgoci potrzebnej roślinom, aby zbytnio nie wyschły. Należy wstrzymać nawożenie aż do momentu, gdy wiosną pojawiają się nowe przyrosty i wznawia się normalne podlewanie.