Bifrenaria harrisoniae

(Hooker) Rchb. f. 1855
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Lycastinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com

Bifrenaria harrisoniae

Występowanie:

Brazylia, okolice Rio De Janeiro. Rośliny rosną na prawie pionowych, skalistych klifach, skierowanych ku wschodowi, na wysokości 200-800 m. Wystawione są na działanie silnych wiatrów i pełnego słońca. Ich korzenie zagrzebane są w pęknięciach skalnych gdzie znajduje się tylko zwietrzelina, a występuje niewiele składników pokarmowych. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36oC i 4,9oC.
Średnia wilgotność 77-81% przez cały rok.
Opady od 41 mm w styczniu do 137 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 21,0/14,4oC w styczniu do 26,6/19,9oC w sierpniu.

Uwagi różne:

Dorosłe rośliny nie lubią zmian, dlatego przesadzanie powinno mieć miejsce tylko wtedy, gdy jest to konieczne, i tylko wtedy gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Rośliny otrzymywane z podziału powinny zawierać 4-5 pseudobulw. Hodowcy donoszą, że nigdy nie udało się stwierdzić co inicjuje kwitnienie, ani dlaczego niektóre rośliny nigdy nie zakwitły. Nie wiadomo czy zapewniali oni podane poniżej warunki uprawy.
Poniższe zalecenia oparte są na uśrednionych danych z naturalnego siedliska i powinny być zachowane w hodowli (przynajmniej w przybliżeniu). Dane od hodowców podawane są tylko w tych przypadkach, gdy udaje się hodowla w warunkach odbiegających od występujących w naturalnym siedlisku.


Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Bifrenaria harrisoniae jest litofitem o średniej wielkości, 25-41 cm, choć czasem znajduje się je jako epifity.

Pseudobulwy:

Zgrupowane, jajowate pseudobulwy mają 5-9 cm wysokości i często rudawe zabarwienie, zwłaszcza przy wierzchołku.

Liście:

Pojedynczy podłużny liść ma 18-31 cm długości i może mieć 13 cm szerokości. Jest to liść sztywny, prosty, skórzasty, błyszczący, o barwie ciemnozielonej.

Kwiatostan:

Z podstawy najmłodszej pseudobulwy wyrastają zwykle 2 łodygi kwiatowe. Mają długość około 5 cm i 1-2 kwiaty.

Kwiaty:

Kwiaty o długości 6-8 centymetrów mają woskową powierzchnię, są trwałe i silnie pachną. Owalno-podłużne płatki okwiatu rozkładają się, a górny płatek jest mniejszy i wklęsły. Kwiaty zwykle są białe, ale mogą też być żółtawe lub zielonkawo-żółte. Duża warżka jest trójklapowa, pokryta włoskami, o barwie głębokiej purpury lub rudobrązowa, z ciemniejszymi żyłkami.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura dnia latem 25-27oC, nocą 19-20oC, co daje różnicę dobową 6-7oC.

Światło:

30000-45000 luksów. Ponieważ B. harrisoniae rośnie na wystawionych na bezpośrednie działanie słońca, skierowanych na wschód klifach, dlatego wskazane jest pełne ranne nasłonecznienie i cieniowanie po południu.

Podlewanie:

W okresie wzrostu wymaga umiarkowanego podlewania. Liście na nowych przyrostach nie powinny być mokre, ponieważ bardzo łatwo zagniwają - nie należy ich nigdy zamgławiać.

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Po wykształceniu się nowego przyrostu należy stosować nawóz z mniejszą zawartością azotu a większą fosforu, aby nowy przyrost wzmocnił się przed zimą i aby pobudzić kwitnienie w następnym sezonie. Aby uniknąć gromadzenia się osadów mineralnych w okresie silnego nawożenia, zaleca się przepłukiwanie pojemników mniej więcej co miesiąc. Najpierw należy zmoczyć podłoże, a następnie przepłukać je wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika.

Podłoże:

Bifrenaria harrisoniae dobrze rośnie umocowana na deseczkach lub w ażurowych pojemnikach, pod warunkiem zapewnienia wysokiej wilgotności i odpowiedniej ilości wody. Większość hodowców używających doniczek uważa, że kawałki kory sosnowej o średniej gradacji są dobrym podłożem. Doświadczeni hodowcy uważają, że rośliny te dobrze rosną w podłożu zbliżonym raczej do tego, które stosuje się w wypadku Paphiopedilum niż w wypadku Cattleyi. Ponadto wskazują, że doskonałe wyniki daje kora sosnowa wymieszana z odrobiną mchu torfowca i niewielką ilością perlitu.

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura w dzień wynosi 21-22C, natomiast nocą 14-16C, co daje różnicę dobową 6-7C. Wraz ze spadkiem temperatury podczas 2 zimowych miesięcy podlewanie powinno być ograniczone do zraszania od czasu do czasu lub lekkiego podlewania, a nawożenie wyeliminowane. Gdy rozpoczyna się nowy wzrost, stopniowo przywraca się normalne podlewanie i nawożenie. Doświadczeni hodowcy sugerują, żeby w zimie nie pielęgnować tych roślin zbyt dobrze. Zaleca się, aby podlewanie i nawożenie było dwu- lub trzykrotnie zmniejszone w stosunku do wymagań rodzaju Cattleya. W okresie zimowego spoczynku pseudobulwy powinny skurczyć się, a nawet trochę wyschnąć. Hodowcy polecają umieszczenie roślin wysoko w szklarni, tak aby dostarczyć im jak najwięcej światła.