Brassia maculata

R. Brown 1813
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Brassia maculata

Synonim: Brassia guttata Lindley, Brassia wrayae Skinner ex Hooker, Oncidium brassia Rchb. f. 

Występowanie:

Kuba i Jamaica, Belize, Gwatemala, Honduras oraz Salwador. W Belize są dość popularne w niektórych częściach dystryktu Cayo, gdzie można je spotkać rosnące na drzewach, skałach i zbutwiałych pniach w wilgotnych, liściastych lasach, na wysokościach 150-600 m. W Gwatemali spotyka się je w departamentach Peten i Santa Rosa, zwykle na wysokościach poniżej 750 m. W Salwadorze można je spotkać w kilku miejscach, na wysokościach 1000-1120 m. Na Jamajce występują w dystrykcie Hollymount District, w dolinach rzeki Hope i Mason, w dystrykcie Red Light w Manchester, oraz St. Ann. Niestety, brak szczegółów dotyczących tych siedlisk naturalnych.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 34°C i 7°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 46 mm w marcu do 335 mm w październiku.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 25,0/17,2°C w styczniu do 28,5/21,5°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od lutego do listopada z maksimum przypadającym na okres późnej wiosny.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to duży epifit lub litofit sympodialny, o wysokości 65-100 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwa ma do 15 cm długości. Eliptyczna pseudobulwa może być bladozielona lub żółtozielona. Przy podstawie ma kilka obejmujących ją osłonek. Z 1-2 górnych osłonek wyrastają liście lub liściopodobne blaszki. Spłaszczone, podłużne pseudobulwy są zwykle dość gładkie i lekko zakrzywione. To zakrzywienie staje się bardziej widoczne w przypadku braku odpowiedniej ilości wody. Przyrosty wyrastają na grubym, pełzającym kłączu w odległości 2-5 cm od siebie. Rośliny przypominają Brassia caudata, ale zwykle są większe i silniejsze. 

Liście:

Dorastają do 50 cm długości i 7 cm szerokości. Ze szczytu każdej pseudobulwy wyrastają 1-2 wąskie, podłużno-eliptyczne liście. Są one skórzaste, mogą mieć ostro lub tępo zakończony wierzchołek, a przy podstawie składają się wzdłuż środkowego nerwu, tworząc ogonek liściowy. Liściopodobne blaszki przy osłonkach przy podstawie mają kształt podobny do liści na szczycie pseudobulwy, ale są mniejsze. 

Kwiatostan:

Może dorastać do 90 cm długości. Wzniesiony lub łukowato wygięty kwiatostan pojawia się u podstawy najmłodszej dojrzałej pseudobulwy, wyrastając wzdłuż osi osłonki przy pseudobulwie. Szypułka ma do 40 cm długości. Kwiaty są ułożone w kiść na górnej części pędu i są opisywane jako luźno do gęsto ułożonych w dwóch pionowych rzędach. Każdy kwiat jest osadzony na szypułkowatej zalążni o długości 1,5-2,5 cm.

Kwiaty:

Kilka do wielu. Woskowe, lekko pachnące, trwałe kwiaty mają 12-20 cm długości łącznie z wąskimi, sztywnymi, szeroko rozpostartymi elementami kwiatu. Płatki obu okółków są zielonkawe lub zielonkawo-żółte z plamkami w kolorach purpury, jasnego brązu lub czerwieni, które rozmieszczone są poniżej środka. Żółtawa warżka jest pokropkowana na purpurowo lub brązowawo-purpurowo. Wąskie, ostro zakończone, szeroko rozpostarte płatki okółka zewnętrznego mają zwykle ok. 7 cm długości i 0,5 cm szerokości przy podstawie. Płatki okółka wewnętrznego, skierowane do przodu od środka kwiatu są zakrzywione, tak że ich końce prawie dotykają się. Płatki okółka wewnętrznego są nieco mniejsze niż płatki okółka zewnętrznego. Warżka ma do 3 cm długości i 2,5 cm szerokości w pobliżu środka. Jest ona raczej wąska przy podstawie, ale rozszerza się gwałtownie w okolicy środka, tworząc trójkątny lub szeroko jajowaty element o zaokrąglonym wierzchołku. Podstawa krążka jest żółtawo lub pomarańczowo owłosiona, a 2-blaszkowe zgrubienie ma ok. 0,6 cm długości i 0,1 cm szerokości. Krótki, sztywny prętosłup ma ok. 0,5 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 28-29°C, nocy 22°C, co daje różnicę dobową 7°C. 

Światło:

25000-35000 luksów. Rośliny na pewno będą zdrowsze, jeżeli światło będzie przefiltrowane lub rozproszone, ponieważ bezpośrednie południowe słońce może poparzyć rośliny. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady deszczu przez większą część roku są intensywne z 2-3 miesięcznym nieco suchszym okresem pod koniec zimy i wczesną wiosną. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże w obrębie korzeni nie ulegało rozkładowi, ani nie było rozmoknięte. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok. Niektórzy hodowcy uprawiający te rośliny od wiosny do połowy lata stosują nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w pojemnikach z dobrym drenażem lub na podkładkach z korka lub paproci drzewiastej. Tak zamocowane rośliny wymagają wysokiej wilgotności co oznacza, że latem trzeba je podlewać co najmniej raz dziennie. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Niektórzy hodowcy uważają, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często rośliny te uprawiane są w doniczkach lub koszyczkach przy użyciu bardzo luźnego, szybko wysychającego podłoża, takiego jak pocięte włókna paproci drzewiastej lub paproci osmunda. Do takiej mieszaniny często dodaje się także materiały rozluźniające podłoże, ale równocześnie zatrzymujące część wilgoci, na przykład perlit i pocięty mech torfowiec. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Gloudon i Tobisch (1995) podają, że "rośliny dobrze rosną w mieszaninie włókien paproci drzewiastej, węgla drzewnego i kompostu liściowego, w drewnianych koszyczkach lub doniczkach o dobrym drenażu". Hawkes (1965) podaje, że różne mieszaniny oparte na korze okazują się szczególnie niezadowalające dla gatunków Brassia, które są wyjątkowo wrażliwe na rozkładające się podłoże i powinny być natychmiast przesadzane, gdy podłoże zaczyna się rozkładać lub staje się zleżałe. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu. 

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez cały rok. 

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 25-26°C, nocą 17-18°C, z amplitudą dobową 7-8°C. Pod koniec zimy i z początkiem wiosny (2-3 miesiące) opady deszczu w środowisku naturalnym są niższe. Dodatkowej wilgoci dostarcza wtedy gęsta rosa i mgły występujące pod koniec nocy, a więc siedlisko nigdy nie pozostaje bardzo suche. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane. Zawsze kiedy zmniejsza się ilość wody, należy także ograniczyć lub wyeliminować nawożenie.