Bulbophyllum graveolens

(Bailey) J. J. Smith 1912
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Bulbophyllinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Bulbophyllum graveolens

Synonim: Cirrhopetalum graveolens Bailey, Cirrhopetalum robustum Rolfe

Występowanie:

Nowa Gwinea. Storczyk ten został odkryty w Prowincji Centralnej w Papui Nowej Gwinei. Choć jest dość rzadki, to spotkano go w rozproszonych lokalizacjach w Papui Nowej Gwinei, na południe od centralnego pasma górskiego. O'Byrne podał, że spotykany jest zawsze w lasach deszczowych na wysokościach 100-600 m, gdzie zwykle rośnie na izolowanych stanowiskach na gałęziach drzew dolnej i środkowej warstwy lasu.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 17°C.
Średnia wilgotność ponad 70% przez cały rok.
Opady od 18 mm w lutym do 193 mm w sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,1/21,5°C w styczniu do 31,1/23,3°C w czerwcu.
Okres kwitnienia: Od kwietnia do czerwca.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach ze środowiska naturalnego. Hodowcy podają, że jest to roślina długo i często kwitnąca, a O'Byrne (1994) podał, że kwiaty utrzymują się przez około 2 tygodnie. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to bardzo duży sympodialny epifit o pełzającym pokroju, z wieloma długimi białymi korzeniami o średnicy do 0,3 cm wyrastającymi z pełzającego kłącza o długości 3-5 cm i średnicy 1,5 cm. Pomiędzy pseudobulwami, które są oddalone od siebie o 3-4 cm, jest do 3 węzłów ze stożkowatymi odcinkami kłącza między nimi. Powierzchnia kłącza jest gąbczasta i początkowo pokryta cienkimi błonkowatymi osłonkami, które z czasem wykruszają się, pozostawiając pierścień szczecinek.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 6-10 cm długości i 2,5 -4 cm średnicy. Wyprostowane, jajowate do elipsoidalnych pseudobulwy są zielone, grube, mięsiste i głęboko rowkowane. Starsze pseudobulwy marszczą się i stają się pożłobione, często uzyskując czterokanciasty kształt.  

Liście:

Liście mają długość 50-65 cm i szerokość 9-10 cm. Na szczycie pseudobulwy wyrasta pojedynczy, bardzo duży liść, opadający lub półwzniesiony, o kształcie lancetowatym do jajowatego. Jest ciemnozielony, gruby, sztywny, skórzasty, ostro zakończony, a u podstawy ma zwężający się ogonek liściowy w kształcie litery V, który ma do 5 cm długości i 1 cm szerokości.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 23 cm długości, wliczając w to szypułkę, która ma 15-20 cm długości i 0,5 cm średnicy. Wyprostowany, czasem łukowato wygięty pęd kwiatowy wyrasta z kłącza u podstawy pseudobulwy. Przy podstawie szypułki jest para luźnych, rurkowatych osłonek oraz trzecia ponad nimi. Przylistek kwiatowy jest jajowaty do lancetowatego, wklęsły, trwały i ma do 1,6 cm długości. Kwiaty ułożone są poziomo, tworząc wachlarz na szczycie pędu kwiatowego. Każdy kwiat jest osadzony na cylindrycznej szypułkowatej zalążni o długości do 2,8 cm.

Kwiaty:

Foto: © Wolfgang Wieser. Wszelkie prawa zastrzeżone. Opublikowano za zgodą autora.


6-9 w każdym kwiatostanie. Kwiaty nie otwierają się całkowicie i mają do 5 cm długości i 2 cm szerokości. Płatki obu okółków są woskowo żółto-zielone z ciemniejszymi zielonymi żyłkami i licznymi czerwonymi kropkami w pobliżu ich podstaw. Boczne płatki zewnętrzne są żółte, ale są gęsto pokryte czerwonymi plamkami. Mała warżka ma ciemnoszkarłatną i owłosioną górną powierzchnię, natomiast strona spodnia jest pomarańczowa z czerwonymi plamkami. Prętosłup jest żółty z czerwonymi plamkami, a pokrywa komory pyłkowej jest jaskrawo żółta. Płatek grzbietowy jest półwzniesiony, pochylony do przodu, co tworzy rodzaj kapturka nad prętosłupem. Ma kształt jajowaty, wklęsły, jest ostro skierowany ku górze i ma 2,3 cm długości. Boczne płatki zewnętrzne łączą się razem, tworząc wgłębioną, spłaszczoną, języczkowatą blaszkę. Mają one nieco różne wymiary i dorastają do 4,8 cm długości i 1,8 cm szerokości. Przy podstawie są rozchylone i otwarte, ale na pozostałej długości są złożone, połączone razem wzdłuż brzegów, spłaszczone i tworzą wgłębioną, jajowatą do eliptycznej rurkę. Małe, lancetowate płatki okółka wewnętrznego mają około 1 cm długości i 3 ząbki na wierzchołku. Ruchoma warżka ma do 1 cm długości i szerokość 0,6 cm. Jest gruba, mięsista, zakrzywiona do dołu, wyraźnie 3-klapowa i ma zgrubienie wzdłuż nerwu na spodniej stronie. Jej mniej lub bardziej wyprostowane boczne działki są niskie, szerokie, owłosione przy podstawie i zakręcają się do góry przy brzegach. Rozdziela je szeroka czerwona rynienka. Działka środkowa jest trójkątna. Prętosłup ma około 0,7 cm długości i na szczycie długie, ostro zakończone wypustki. Podstawa prętosłupa ma do 1,4 cm długości. Początkowo jest prosta, a następnie zwęża się i zakrzywia stopniowo, tworząc kąt do 120 stopni.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 27-31°C, a średnia temperatura nocy 22-23°C, co daje amplitudę dobową 5-8°C.  

Światło:

12000-23000 luksów. Światło powinno być filtrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.   

Podlewanie:

Opady są umiarkowane do obfitych od późnej wiosny do końca jesieni, po czym następuje okres suszy trwający 5-6 miesięcy. W okresie aktywnego wzrostu rośliny powinny tylko lekko przesychać między podlewaniami. Rośliny uprawiane na podkładkach powinny być latem podlewane co najmniej raz dziennie, a w najcieplejsze i najbardziej słoneczne dni nawet częściej.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile zapewni się wysoką wilgotność i codzienne podlewanie. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Niektórzy hodowcy uważają, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często rośliny te uprawiane są w koszyczkach lub płaskich pojemnikach przy użyciu bardzo luźnego, szybko wysychającego podłoża, które ulega bardzo powolnemu rozkładowi. Rośliny te reagują niekorzystnie na naruszanie bryły korzeniowej, dlatego nie powinny być dzielone ani przesadzane dopóki podłoże zachowuje luźną strukturę i zapewnia dobry drenaż. Gdy przesadzenie jest konieczne, najlepiej jest wybrać moment, w którym pojawiają się nowe korzenie, ponieważ jest to okres, kiedy roślina ma największe szanse na najszybszą regenerację.  

Wilgotność powietrza:

70-75% przez większość roku, wzrasta zimą do 75-80%.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. Zimą i na początku wiosny opady deszczu w siedliskach naturalnych są małe, ale dodatkowej wilgoci dostarcza obfita poranna rosa. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje na umiarkowanych szerokościach geograficznych. Powinny one przesychać nieco pomiędzy podlewaniami, ale nie powinny być suche przez dłuższy okres. Częste poranne zamgławiania oraz rzadkie, oszczędne podlewanie powinny umożliwić roślinie przejście suchego okresu spoczynku, zapewniając jej jednocześnie wystarczającą wilgotność. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.