Cattleya forbesii

Lindley 1821
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Copyright Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Cattleya forbesii

Synonim: Maelenia paradoxa Du Mort, Epidendrum forbesii Rchb. f., Cattleya vestalis Hoffman, Cattleya fulva Beer, Cattleya isopetala Beer, Cattleya pauper (Vellozo) Stellfeld. Po raz pierwszy została opisana przez Vellozo jako Epidendrum pauper w roku 1790, ale opis ten został opublikowany dopiero po ustaleniu nazwy Cattleya forbesii. 

Występowanie:

Brazylia. Cattleya forbesii była kiedyś popularnym epifitem w lasach na przybrzeżnych bagnach i nad brzegami rzek na terenach na wschód od Rio de Janeiro i na południowy zachód od Sao Paulo. Przygotowywanie terenów dla rolnictwa bardzo poważnie zmniejszyło jej populację. Spotyka się je obecnie w niewielkich ilościach w bardzo rozrzuconych lokalizacjach, które jeszcze nie zostały zniszczone. Siedlisko naturalne leży w wąskim paśmie prawie równoległym do wybrzeża, a rośliny rzadko spotyka się dalej w głębi lądu. Zwykle rosną na wysokościach poniżej 50 m w głębokim cieniu, na dolnych gałęziach rozłożystych drzew. Są to tereny, gdzie opady są równomiernie rozłożone w ciągu całego roku i wilgotność zawsze jest bardzo wysoka. Odwiedzający naturalne siedlisko podają, że drzewa na których rośnie Cattleya forbesii są pokryte oplątwami Tillandsia usneoides i gęsto obrośnięte wilgotnymi mchami, porostami, bromeliami, filodendronami, pnącymi lianami i innymi epifitami.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 42°C i 5°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 100 mm w styczniu i lutym do 280 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,3/15,6°C w styczniu do 29,4/22,1°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć w ciągu całego roku, z maksimum przypadającym na początku lata.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na doniesieniach hodowców. W naturze rośliny te kwitną wiosną i na początku lata. Pomimo faktu, że w naturze rośliny te występują na bardzo wąskim obszarze wzdłuż wybrzeża, to bardzo łatwo adaptują się do różnych warunków uprawy. Ta łatwość uprawy i kwitnienia łącznie z niewielkimi rozmiarami rośliny powodują, że Cattleya forbesii jest doskonałym gatunkiem dla początkujących, a zwłaszcza dysponujących ograniczoną przestrzenią. 

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 54-60. Gdy jest używana w hybrydyzacji, dominującymi cechami są mała warżka i wyraźne karminowe żyłkowanie jej wnętrza. Wiadomo, że Cattleya forbesii Lindley krzyżuje się naturalnie z Cattleya harrisoniana Bateman dając Cattleya X venosa. Istnieje też naturalna hybryda z Cattleya leopoldii Verschaffelt ex Lemaire (obecnie Cattleya tigrina A. Richard), dając Cattleya X isabella Rchb. f.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to epifit o wzroście sympodialnym, o wysokości 10-20 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 10-20 cm długości. Jeżeli są uprawiane w korzystych warunkach, mogą osiągnąć większe rozmiary. Pseudobulwy są lekko spłaszczone, mniejsze przy podstawie, a zaokrąglone przy bardziej eliptycznej, szerszej części wierzchołkowej. Pokryte są włóknistymi osłonkami wyrastającymi z 5-7 międzywęźli wzdłuż pędu. 

Liście:

Liście mają 10-14 cm długości i 5-7 cm szerokości. Z każdego przyrostu na szczycie pseudobulwy wyrastają dwa skórzaste liście. Mogą być eliptyczne lub wąsko jajowate z zaokrąglonymi końcami. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 9-14 cm długości. Wyprostowany kwiatostan wyrasta z dobrze rozwiniętej, ale ciągle zielonej pochewki po miesiącu lub dwóch od jej wyrośnięcia. Pochewka kwiatowa wyrasta pomiędzy liśćmi na wierzchołku ostatniej dojrzałej pseudobulwy. 

Kwiaty:

2-5. Bardzo trwałe, lekko pachnące kwiaty mają 6-11 cm średnicy. Stosunkowo wąskie płatki obu okółków mogą być jabłkowo-zielone, zielonkawo-żółte lub jasnobrązowe. Warżka jest długa i rurkowata i ma małą, wąską działkę środkową. Duże działki boczne zawijają się i zupełnie skrywają prętosłup. Na zewnatrz warżka jest różowawo-biała, ale wewnątrz ma brązowe, czerwonawo-brązowe lub karminowe żyłki biegnące ukośnie na żółto-zielonym tle. Począwszy od podstawy, warżka jest udekorowana jaskrawo złoto-żółtym paskiem biegnącym prawie do końca działki środkowej. Prętosłup jest jasno żółto-zielony, a na nim są blade czerwono-brązowe podłużne prążki. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 28-29°C, nocy 21-22°C, co daje różnicę dobową 7°C. 

Światło:

18000-25000 luksów. Odwiedzający naturalne siedlisko podają, że Cattleya forbesii rośnie w ciemnych lasach, przy niskim poziomie światła. 

Podlewanie:

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez cały rok. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane, ale powinny nieco przesychać pomiędzy podlewaniami. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza, co może powstrzymać choroby występujące w ciepłych i wilgotnych warunkach uprawy. 

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny uprawia się zwykle w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych bardzo grubym, luźnym, szybko wysychającym podłożem umożliwiającym korzeniom szybkie wyschnięcie po podlaniu. Zaleca się raczej mniejsze doniczki wystarczające na 1-2 letnie przyrosty, bo podłoże w większych doniczkach zbyt długo pozostaje mokre po podlaniu. Wynikiem niewystarczająco szybkiego obsychania korzeni może być ich gnicie. Większość hodowców zaleca stosowanie grubej kory, choć inni preferują kawałki korka zmieszane z dużymi bryłkami węgla drzewnego. Rośliny także dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności, a latem codziennego podlewania. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni. W przypadku naruszenia w nieodpowiednim czasie, wiele z dwulistnych katlei pozostanie w stanie stagnacji, a końcu zginie. 

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok na nabrzeżnej stacji klimatycznej. Ta średnia może być nieco wyższa na terenach bagnistych i w okolicy strumieni. 

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 23-24°C, średnia nocy 16°C, co daje różnicę dobową 7-8°C. Hodowcy podają, że te rośliny łatwo się adaptują do konkretnych warunków i dobrze rosną i kwitną nawet w nieogrzewanych szklarniach, gdzie zimą temperatura spada do ok. 0°C. Jednak na pewno lepiej rosną, jeżeli latem zapewni im się ciepłe, wilgotne warunki, a zimą umiarkowane. W siedlisku naturalnym opady przez całą zimę pozostają umiarkowane do obfitych, ale ilość wody należy nieco zmniejszyć roślinom uprawianym w warunkach krótkiego, ciemnego dnia, na umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie wolno jednak pozwolić, aby rośliny pozostawały suche przez długi czas, chyba że warunki uprawy są chłodne. Nawożenie powinno być ograniczone aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.