Cattleya violacea
(W tym artykule zawarto również wskazówki uprawowe dla innych gatunków rodzaju Cattleya rosnących w tym samym rejonie:
C. eldorado, C. lawrenceana i C. luteola).
Od czasu wprowadzenia do uprawy C. eldorado, C. lawrenceana, C. luteola i C violacea były podziwiane za ich piękno. Jednocześnie te same gatunki były źródłem frustracji i rozczarowań dla wielu hodowców, którzy dołączyli je do swoich kolekcji. Zachowując to w pamięci, rzućmy okiem na naturalne siedlisko i wymagania uprawowe ciepłolubnych gatunków rodzaju Cattleya, w nadziei, że dzięki temu więcej hodowców odniesie sukcesy w ich uprawie. Zagwarantuje to także, że w przyszłości gatunki te będą wciąż dostępne, zarówno dla wielbicieli gatunków botanicznych, jak i dla twórców hybryd.
Występowanie:
Cattleya violacea. W przeszłości ten gatunek był znany (i nadal bywa sprzedawany) jako Cattleya superba. Jego naturalne siedlisko pokrywa powierzchnię większą niż inne siedliska roślin z rodzaju Cattleya. Rośliny są skoncentrowane w trzech głównych rejonach na wysokości 150-700 m npm. Na rejon pierwszy składa się dorzecze Amazonki od jej ujścia, aż do podnóża Andów, na zachód od Iquitos (Peru), o długości prawie 2400 km. Ten gatunek rozprzestrzenił się również na południe, około 650 km w kierunku płaskowyżu brazylijskiego i na północ, gdzie występuje w pasie o długości około 160 km w górę Rio Branco i kilkuset kilometrów w górę Rio Negro, w kierunku południowych wyżyn oddzielających Brazylię, Kolumbię, Wenezuelę i Gujanę Brytyjską. Drugim naturalnym siedliskiem C. violacea są podnóża Andów, w dorzeczu rzeki Ariari, w pobliżu Villavicencio (Kolumbia). Trzeci rejon występowania to siedliska wzdłuż rzeki Paragua w Wenezueli, która wpada do Orinoko po północnej stronie wyżyn rozdzielających Wenezuelę i Brazylię.
Jakby na to nie spoglądać, to bardzo duży obszar. Zwykle termin "rozległe naturalne siedlisko" oznacza, że gatunek może się dostosowywać do wielu różnych warunków uprawy, ale w tym przypadku ta zasada zawodzi. Jeśli porównamy dane meteorologiczne ze stacji położonych w pobliżu każdego z wymienionych powyżej siedlisk z tymi położonymi w pobliżu dorzecza Amazonki, różnice są tak niewielkie, że aż wydaje się to niemożliwe. To nieprawdopodobne, że na tak dużym obszarze pogoda jest taka sama, ale jednak. Okres kwitnienia Cattleya violacea to maj do sierpnia.
Cattleya eldorado Linden 1869-70
Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone
Cattleya eldorado dzieli swoje naturalne siedlisko z C. violacea. Jej zasięg rozciąga się od okolic Manaus (Brazylia) w kierunku zachodnim, kilkaset kilometrów wzdłuż Amazonki, dalej wzdłuż Rio Negro w kierunku jej górnego biegu w regionie, gdzie krzyżują się granice Brazylii, Kolumbii i Wenezueli. Okres kwitnienia: lipiec do października.
Cattleya lawrenceana Rchb.f. 1885
Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone
Cattleya lawrenceana rośnie na wysokości 300-500 m na północny zachód od Manaus, wzdłuż środkowego i górnego biegu Rio Branco, dopływu Rio Negro. Zasięg jej występowania rozciąga się w kierunku zachodnim do wenezuelskiego okręgu Amazonas, w kierunku północnym wzdłuż brazylijskiego okręgu Roraima, wenezuelskiego okręgu Bolivar i w kierunku wschodnim do brazylijskich okręgów Guyana i Para. Dzieli swoje naturalne siedlisko z C. violacea tylko w wąskim paśmie wzdłuż północnego krańca zasięgu C. violacea. Okres kwitnienia: marzec do czerwca.
Cattleya luteola Lindley 1853
Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone
Cattleya luteola rośnie w tym samym naturalnym siedlisku, co C. violacea, na południe i zachód od Manaus (Brazylia). Zasięg jej występowania rozciąga się z południowego zachodu przez płaskowyż brazylijski i dalej, w kierunku zachodnim wzdłuż Amazonki aż do podnóża Andów, na zachód od Iquitos (Peru). Okres kwitnienia: sierpień do października.
Klimat:
Zanotowane temperatury skrajne to 36,2°C i 15,1°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 38 mm w lutym do 262 mm we wrześniu.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 29,0/21,5°C przez cały rok.
Tłumaczenie: Sandra Wawrzyniak |
