Chiloschista pusilla

Schlechter 1919
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Piotr Piesik. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Chiloschista pusilla

Synonim: Sarcochilus fasciatus Müller, Chiloschista usneoides Wight (nie Lindley), Sarcochilus wightii Hooker f., Sarcochilus minimifolius Hooker f., Thrixspermum minimifolium (Hooker f.) Kuntze. Chiloschista minimifolia (Hooker f.) Balakrishnan, Chiloschista fasciata (F. Mueller) Seidenfaden & Ormerod.  

Występowanie:

Sri Lanka i południowy Deccan w Indiach. W Sri Lance ten rzadki storczyk rośnie epifitycznie na drzewach w wilgotnej, pośredniej dżungli pomiędzy tropikalnymi nizinami, lasami liściastymi i w lasach nieco dalej od oceanu. Rośnie na wysokościach 305-915 m. Spotkano go w Dystrykcie Kandy, w Ambagamuwa i Nilambe w pobliżu Peradeniya.   

Klimat:

Skrajne zanotowane temperatury to 30°C i 3°C.
Nie ma danych dotyczących średniej wilgotności.
Opady od 61 mm w lutym do 196 mm w listopadzie.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 26,5/17,1°C w styczniu do 30,0/23,3°C w maju.
Okres kwitnienia: Kwitnie od marca do czerwca.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały, prawie bezlistny, epifit monopodialny o licznych długich, grubych, spłaszczonych korzeniach wyrastających promieniście z bardzo krótkiego pędu.  

Pseudobulwy/łodyga:

Bardzo krótka.

Liście:

Liście mają 1,3 cm długości i 0,6 cm szerokości. 1-3 małych, podłużno-lancetowatych, nietrwałych liści pojawia się w okresie, gdy na roślinie zawiązują się owocnie. Mają ostre wierzchołki, a przy podstawie zwężają się, tworząc bardzo krótki ogonek liściowy.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma około 3,5 cm długości, wliczając w to czerwonawą, owłosioną szypułkę o długości 1,0-2,2 cm. Kwiaty są dość rzadko rozmieszczone w kiści o owłosionej, zygzakowatej szypułce.  

Kwiaty:

2-4 w każdym kwiatostanie. Rozprostowane, czasem miseczkowate kwiaty są zielonkawo-żółte i mają 0,75 cm średnicy. Podstawy płatków obu okółków są okryte wełnistymi, matowymi włoskami. Podłużny płatek grzbietowy jest wklęsły, ma zaokrąglony wierzchołek, ok. 0,6 cm długości i 0,3 cm szerokości i jest wygięty do przodu, tworząc rodzaj kapturka nad prętosłupem. Podłużno-owalne boczne płatki zewnętrzne są przyczepione do podstawy prętosłupa, mają tępo zakończone wierzchołki, 0,48 cm długości i prawie 0,25 cm szerokości, oraz są mniej lub bardziej skierowane do przodu pod i po obu stronach prętosłupa. Podłużne płatki wewnętrzne również są przymocowane do podstawy prętosłupa. Mają zaokrąglone wierzchołki, 0,4 cm długości i prawie 0,25 cm szerokości, zakrzywiają się nieco do przodu i są rozmieszczone po obu stronach prętosłupa. Poprzecznie podłużna, 3-klapowa warżka ma około 0,3 cm długości i 0,8 cm szerokości w poprzek dużych bocznych działek po ich rozłożeniu. W naturalnej pozycji te szeroko-owalne boczne działki są jednak wyprostowane. Słabo wykształcona działka środkowa jest spłaszczona, a jej wierzchołek jest rozdzielony na parę małych, tępo zakończonych płateczków. Podstawę warżki tworzy krótki, pokryty włoskami mieszek. Krążek jest również pokryty włoskami i ma guzkowate zgrubienie w kształcie litery V. Mały prętosłup ma 0,1 cm długości, 0,13 cm szerokości, a jego podstawa przechodzi w platformę łączącą go z warżką.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 26-28°C, a nocy 20-23°C, co daje różnicę dobową 5-6°C. Najcieplejsze dni występują wiosną, przy końcu zimowego okresu suchego. Średnia temperatura takiego wiosennego dnia to 29-30°C, nocy 18-22°C, a dobowa rozpiętość obniża się z 12 do 8°C.  

Światło:

15000-25000 luksów. Rośliny wymagają raczej cienistych stanowisk i światła przefiltrowanego lub rozproszonego. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Przez większość roku opady są umiarkowane do obfitych, ale w okresie zimy, przez 2-3 miesiące, warunki zmieniają się na trochę bardziej suche. Rośliny w uprawie powinny być utrzymywane w wilgoci w okresie aktywnego wzrostu, z lekkim przesychaniem pomiędzy podlewaniami. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny te zasadniczo nie wytwarzają liści, tak więc fotosynteza normalnie przebiegająca w liściach odbywa się w korzeniach. Dlatego to właśnie korzenie muszą być wystawione na światło i tych roślin nie można uprawiać w doniczkach. Rośliny wydają się rosnąć lepiej na gładkich powierzchniach, więc do ich montowania powinien być stosowany korek albo kawałki gałęzi o gładkiej korze. Rośliny te źle reagują na wszelkie manipulacje, a usuwanie ich z powierzchni na której rosną, często kończy się ich śmiercią. Rośliny, zwłaszcza siewki po wyjęciu ze szkła, można przytwierdzać do kawałków kory lub małych gałązek twardego drewna. Korzenie powinny być ostrożnie, ale ściśle przymocowane do powierzchni podkładki przy użyciu drucika lub nici. Roślina dobrze się umocuje, jeżeli będzie przesadzana w fazie wypuszczania nowych korzeni.  

Wilgotność powietrza:

Nie ma danych dotyczących średniej wilgotności dla podanych siedlisk, ale na takich wilgotnych, leśnych stanowiskach wynosi ona prawdopodobnie około 80% przez cały rok.  

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 27-29°C, a w nocy 17-19°C, dając dobową różnicę rzędu 8-12°C. Opady w zimie w naturalnym siedlisku są niewielkie, ale właściwie nie ma tam zupełnie suchej pory. W zimie ilość wody należy nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Powinny one nieco przesychać między podlewaniami, ale nigdy nie powinny pozostawać suche przez długi okres. Zawsze kiedy zmniejsza się ilość wody, należy także zmniejszyć lub wyeliminować nawożenie. W środowisku naturalnym najjaśniejsze dni występują w zimie.