Chiloschista usneoides

(Don) Lindley 1832
Podrodzina: Vandoideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Sarcanthinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Chiloschista usneoides

Występowanie:

Region północnych Himalajów, począwszy od Garhwal na zachodzie, poprzez Nepal aż do Sikkim. Są doniesienia o roślinach znajdowanych na wysokościach około 1650 m, ale nie ma szczegółów dotyczących rodzaju naturalnego siedliska. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 29°C i 3°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok, a w lecie ponad 90%.
Opady od 8 mm w grudniu do 798 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 12,2/5,6°C w styczniu do 22,8/18,2°C w maju.
Okres kwitnienia: Od marca do lipca z maksimum przypadającym w maju.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Bezlistny i bezłodygowy epifit wytwarzający kłębowisko poskręcanych korzeni.

Pseudobulwy:

Brak.

Liście:

Brak.

Kwiatostan:

Kwiatostan osiąga 7,5-15,0 cm długości. Brązowawa szypułka ma kilka owalnych, papierowych, opadających z czasem osłonek węzłów.

Kwiaty:

Każdy kwiatostan wytwarza wiele kwiatów o krótkiej szypułce. Mają około 1,3 cm średnicy i szeroko rozpostarte, wydłużone, zaokrąglone na końcach płatki obu okółków. Płatki okółka wewnętrznego są nieco szersze niż płatki okółka zewnętrznego. Warżka jest błyszcząca, podobna w kształcie do torby i 3-klapowa. Pomiędzy jej bocznymi częściami leży owłosiona tarczka. Prętosłup jest bardzo krótki.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Średnia temperatura letniego dnia to 22-23°C, nocy 17-18°C, co daje rozpiętość dobową 5°C.

Światło:

12000-18000 luksów. Wymaga średnio jasnego stanowiska. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Rośliny rosną najlepiej umieszczone w zasięgu wilgotnego, chłodnego prądu powietrza, w pobliżu wylotu zimnego nawilżacza powietrza.

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są obfite. Ich ilość gwałtownie spada jesienią, kiedy to następuje okres suszy zimowej trwający 3-5 miesięcy. W rejonie Garhwal przebieg pór roku jest taki sam, ale okres letnich deszczy nie jest tak długi, ani nie są one tak intensywne, jak to wskazują tabele klimatyczne. Uprawiane rośliny należy często podlewać latem, ale jesienią ilość wody trzeba zmniejszyć.

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jesienią, kiedy podlewanie roślin jest ograniczone, należy również zredukować nawożenie.

Podłoże:

Rośliny te nie wytwarzają liści, a fotosynteza normalnie przebiegająca w liściach odbywa się w korzeniach. Z tego powodu to właśnie korzenie muszą być wystawione na działanie światła słonecznego. Rośliny montuje się zwykle na małych gałązkach. Zwykle rosną lepiej na stosunkowo gładkich powierzchniach, ale zdarza się, że rosną na kawałkach paproci drzewiastej. Należy jednak zapewnić wysoką wilgotność, co oznacza, że latem rośliny powinny być podlewane co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia.

Wilgotność powietrza:

Stacje meteorologiczne notują wilgotność 90-95% w lecie i wczesną jesienią, spadającą do 80-85 % w pozostałych porach roku.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura dnia zimowego to 12-13°C, nocy 6-7°C, amplituda dobowa wynosi 7°C. W okresie 3-4 zimowych miesięcy opady deszczu są niskie, natomiast dodatkowej wilgoci dostarcza rosa pojawiająca się przez większość tego suchego okresu. Należy pozwolić, aby rośliny przeschły przed kolejnym podlaniem, lecz nie wolno dopuścić do stanu, gdy rośliny pozostają suche przez długi czas. Delikatne poranne zraszanie co kilka dni, zwłaszcza w czasie słonecznej pogody, uchroni rośliny przez przesuszeniem. Zimowy odpoczynek nie musi być tak długi, ani tak chłodny jak na to wskazują tabele klimatyczne, ale należy zapewnić bardziej suche warunki z temperaturą poniżej 10°C przez co najmniej 3 miesiące. Nawożenie powinno być wyeliminowane aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.