Chysis bractescens

Lindley 1840
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Arethuseae
Podplemię: Chysiinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Chysis bractescens

 

Występowanie:

Meksyk, Gwatemala, Belize, Salwador, Honduras i Nikaragua. Te szeroko rozprzestrzenione, ale rzadko spotykane rośliny występują zwykle nisko na zboczach gór skierowanych w stronę Zatoki Meksykańskiej lub Karaibów, począwszy od stanu Vera Cruz w Meksyku i na południe do Nikaragui, ale znane są także ze wzgórz w Salwadorze, skierowanych w stronę Pacyfiku. Rosną zwykle jako epifity w wilgotnych górskich lasach poniżej 850 m, ale w Nikaragui spotkano je na wysokości 1500 m.   

Klimat:

Skrajne zarejestrowane temperatury to 32°C i 6°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady deszczu wynoszą od 46 mm w marcu do 250-335 mm latem i jesienią.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,3/15,6°C w styczniu do 27,2/20,3°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od stycznia do września, z maksimum w kwietniu.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to duży, mocny, nieco niezgrabny storczyk osiągający do 50 cm długości.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają do 30 cm długości i do 4 cm średnicy. Pochylone do zwisających, wrzecionowate pseudobulwy mają do 30 cm długości. W młodości są prawie całkowicie okryte cienkimi, suchymi, białawymi osłonkami.  

Liście:

Liście mają do 40 cm długości. W pobliżu wierzchołka każdej pseudobulwy wyrasta kilka ostro zakończonych, podłużno-lancetowatych liści. Są one stosunkowo miękkie, mają 6-8 cm szerokości, podłużnie lekko składają się w wachlarzyk i zwykle pod koniec sezonu wegetacyjnego opadają.  

Kwiatostan:

Kwiatostan zwykle jest krótszy niż 40 cm. Pozioma lub zwisająca szypułka wyrasta spoza otaczających osłonek blisko podstawy nowego przyrostu, często jeszcze zanim rozwiną się liście.  

Kwiaty:

Na wierzchołku pędu kwiatowego wyrasta 4-8 okazałych kwiatów, które tworzą dość zwięzłą kiść i są opisywane przez niektórych jako najpiękniejsze w tym rodzaju. Kwiaty są duże, woskowe, trwałe i mają prawie 7,5 cm średnicy. Każdy kwiat jest osadzony na krótkiej, grubej szypułkowatej zalążni o długości 1,5 cm, ma duży trójkątny do jajowatego , głęboko wklęsły i ostro zakończony przylistek kwiatowy o długości do 4,5 cm. Szeroko rozłożone białe płatki obu okółków są grube i mięsiste, płatki okółka wewnętrznego i płatek grzbietowy mają zaokrąglone wierzchołki, a boczne płatki zewnętrzne mają wierzchołki szpiczaste. Głęboko wcięta 3-klapowa żółtawa warżka ma boczne działki odchylające się do góry i częściowo obejmujące prętosłup, podczas gdy skierowana do przodu działka środkowa często ma czerwono-brązowe prążki. W gardzieli jest 5-7 żółtawo-białych wybrzuszeń, które rozchodzą się od podstawy warżki po podstawy działki środkowej.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Latem średnie temperatury dnia wynoszą 27°C, a nocy 20°C, z amplitudą 6-7°C.  

Światło:

20000-35000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Opady deszczu przez większą część roku są intensywne z nieco suchszym okresem pod koniec zimy i wczesną wiosną. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. Podłoże wokół korzeni nigdy nie może być zleżałe ani rozmokłe. Ilość wody należy nieco zmniejszyć, gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość.  

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Ponieważ rośliny te mają pokrój pochylony lub zwisający, łatwiej je prowadzić, jeżeli są zamontowane na podkładkach z nierównej kory lub z paproci drzewiastej. Należy jednak zapewnić wysoką wilgotność, co oznacza, że latem rośliny powinny być podlewane co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Rośliny dobrze rosną także w wiszących doniczkach i koszykach umożliwiających im naturalny zwisający wzrost, ale powinny one być wypełnione luźnym, przewiewnym podłożem, które pozwala korzeniom szybko obeschnąć po podlaniu. Dla roślin uprawianych w doniczkach lub koszykach jako podłoże zaleca się pocięte włókna paproci drzewiastej, ponieważ rozkładają się wolniej niż kora i dzięki temu przesadzanie może być wykonywane rzadziej. Niektórzy zalecają do takiego podłoża także dodatek perlitu lub dużych kawałków węgla drzewnego. Rośliny te źle reagują na przesadzanie lub dzielenie, więc takie czynności należy wykonywać dopiero wtedy, gdy podłoże ulegnie rozkładowi, lub gdy roślina wyrasta poza pojemnik. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane, gdy rozpocznie się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu.  

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez cały rok.  

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 23-24°C, średnia nocy 16-17°C, co daje różnicę dobową 7-8°C. Zimą opady są nieco niższe i niektóre obszary siedlisk naturalnych są bardziej suche niż podano w danych klimatycznych. Dlatego uprawianym roślinom należy zimą zmniejszyć ilość wody, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia występującego w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie powinny jednak być zupełnie przesuszane, ani suche przez dłuższy okres czasu. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.