Cuitlauzina pendula

Llave & Lexarza 1825
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillareae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Rodrigo Remolina. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Cuitlauzina pendula

Synonimy:

Odontoglossum pendulum (Llave & Lexarza) Bateman 1888, Odontoglossum citrosmum Lindley 1842, Oncidium citrosmum Beer 1854, Oncidium galeottianum Drapiaz oraz Lichterveldia lindleyi Lemaire 1855. Pierwotnie opisana jako Cuitlauzina pendula. Jednak przez wiele lat storczyk ten był znany pod nazwą Odontoglossum pendulum (Llave & Lexarza) Bateman, i pod tą nazwą często jest dalej uprawiany i sprzedawany, mimo że wiele lat temu powrócił do rodzaju Cuitlauzina. The International Orchid Commission używa nazwy Odontoglossum pendulum przy rejestracji hybryd i nagród.


Występowanie:

Zachodni Meksyk. Cuitlauzina pendula rośnie na drzewach w lasach dębowych lub sosnowych, w przybrzeżnych górach otaczających Basen Balsas nad Pacyfikiem. Rośliny te spotyka się także w pobliżu Morelia i Talpa w stanach Michoacan i Jalisco, zwykle na wysokościach 1400-2200 m. Są także doniesienia o ich występowaniu w stanach Sinaloa i Guerrero, oraz niezbyt pewne doniesienia ze stanów Mexico, Oaxaca i Chiapas.   

Klimat:

Brak danych o temperaturach ze stacji Morelia w stanie Meksyk.
Brak danych o wilgotności z podanej stacji, ale z danych z pobliskich stacji wiadomo, że średnia wilgotność wynosi prawdopodobnie około 75% latem, a zimą i wiosna spada do 50-60%.
Opady od 1 mm w grudniu do 110 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) latem wynoszą 25-28°C/14°C, zimą 23-25°C/6-7°C.
Okres kwitnienia: od lutego do lipca z największym nasileniem w kwietniu i maju.

Uwagi różne:

Dane o terminach kwitnienia oparto na doniesieniach hodowców. W naturze Cuitlauzina pendula kwitnie wiosną, przy końcu pory suchej. Bardzo ważne jest, aby nie zwiększać ilości wody dopóki pęd kwiatowy nie wydostanie się z nowego przyrostu. Zwyczajem jest zwiększenie ilości wody gdy pojawia się nowy przyrost, ale gdy wtedy roślina dostanie więcej wody to przyrost wydłuży się i utworzy kolejny nowy przyrost bez kwitnienia. Rośliny kwitną stosunkowo długo.   

Uwagi dotyczące hybrydyzacji:

Liczba chromosomów wynosi 2n=44-48 dla Odontoglossum citrosmum.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Sympodialny epifit o umiarkowanej wielkości, osiągający 38 cm wysokości.  

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają do 8 cm wysokości. Mogą być matowe lub błyszczące, są raczej okrągłe, ale bocznie spłaszczone. Gdy są młode są gładkie, ale z wiekiem stają się pomarszczone.  

Liście:

2 na przyrost. Skórzaste liście mają 30 cm długości i wyrastają na szczycie pseudobulwy.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 100 cm długości. Mocno zwisający, zwykle zygzakowaty kwiatostan wyrasta ze środka nowego przyrostu, gdy ten ma około 2,5 cm długości.  

Kwiaty:

8-15. Kwiaty są woskowe, długotrwałe, pachnące i dość gęsto ułożone na kwiatostanie. Kwiaty otwierają się całkowicie i mają około 5 cm średnicy i szerokie, zaokrąglone płatki obu okółków. Zwykle są białe, ale mogą mieć bladoróżowe pasma lub plamki. Nerkowata warżka ma kolor od bladego do jaskrawego różu i ma jaskrawo żółty ząb przy podstawie.  

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina chłodolubna.

Średnia temperatura letniego dnia wynosi 25-28°C, nocy 14°C, dając różnicę dobową 12-14°C. Najwyższe temperatury występują wiosną. Wtedy średnia temperatura dnia wynosi 29-30°C, nocy 11-13°C, dając różnicę dobową 17-18°C.  

Światło:

25000-35000 luksów. W okresie najjaśniejszych dni rośliny powinny być lekko cieniowane. Poziom światła w okresie zimowego spoczynku powinien być możliwie maksymalny, byle tylko nie popalić liści. Hodowcy podają, że rośliny lepiej kwitną, gdy czasem są wystawione na bezpośrednie światło słoneczne. Wymagany jest ciągły, silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Opady są niewielkie do umiarkowanych w okresie 5 miesięcy letniej pory deszczowej. Potem następuje natychmiast okres 7 miesięcy bardzo suchej pory, trwającej od jesieni aż do późnej wiosny. Z powodu niskiej wilgotności nawet rosa nie występuje przez większość suchej pory. W uprawie rośliny powinny lekko przesychać między podlewaniami nawet w okresie aktywnego wzrostu. Gdy jesienią nowe przyrosty osiągną dojrzałość ilość wody należy zredukować.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca zrównoważony nawóz przez cały rok; inni natomiast zalecają od wiosny do połowy lata nawóz wysoko azotowy, a następnie przy końcu lata i jesienią nawóz wysoko fosforowy. 

Podłoże:

Rośliny można montować na podkładkach z korka lub paproci drzewiastej jeżeli utrzyma się wysoką wilgotność i podlewanie przynajmniej raz dziennie w okresie lata. Przy uprawie w doniczkach zaleca się luźne i przewiewne podłoże takie jak kora o średniej lub dużej wielkości, kawałki korka lub włókna paproci drzewiastej. Doniczki powinny być możliwie małe, aby tylko zmieściła się bryła korzeniowa. Przesadzanie najlepiej wykonywać przy końcu zimy, tuż przed pojawieniem się nowych przyrostów, albo natychmiast po kwitnieniu. 

Wilgotność powietrza:

Brak danych o wilgotności z podanej stacji, ale z danych z pobliskich stacji wiadomo, że średnia wilgotność wynosi prawdopodobnie około 75% latem, a zimą i wiosna spada do 50-60%.  

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 23-25°C, nocy 6-7°C, dając różnicę dobową 17-18°C. W okresie 7 zimowych miesięcy opady są bardzo niskie. W tym okresie woda powinna być praktycznie zupełnie wyeliminowana. Rośliny można nawadniać tylko tyle, aby uchronić je od zupełnego wyschnięcia. To mogą być okazjonalne zamgławiania wczesnym rankiem, a podlanie tylko wtedy gdy pseudobulwy nadmiernie się marszczą lub liście zwisają tracąc turgor. Przy zmniejszeniu ilości wody należy wyeliminować nawożenie.