Dendrobium cuthbertsonii

F. Müeller 1888
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Dendrobiinae

 

Foto: © Copyright Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dendrobium cuthbertsonii

Synonim: Reeve i Woods (ref. 385) włączają synonimy D. agathodaemonis J. J. Smith, D. asperifolium J. J. Smith, D. atromarginatum J. J. Smith, D. carstensziense J. J. Smith, D. coccinellum Ridley, D. euphues Ridley, D. fulgidum Ridley, D. laetum Schlechter, D. lichenicola J. J. Smith, D. sophronites Schlechter, i D. trachyphyllum Schlechter. 

Występowanie:

Nowa Gwinea. Rośliny spotyka się na dużych wysokościach, na omszałych drzewach, na omszałych skałach w pobliżu strumieni, na zboczach klifów i na skierowanych na wschód przecinkach, gdzie ich korzenie czepiają się gliniastego podłoża pod przykrywającymi go mchami, porostami i innymi małymi roślinami. Rosną w zacienionych miejscach, ale także na górskich szczytach w typowo alpejskich siedliskach, gdzie wystawione są na wiatry. Napotkano je także nisko, nawet na wysokości 750 m, ale najczęściej występują na wysokościach 2000-3500 m. Schlechter (ref. 437) podaje, że wysokoalpejskie gatunki wymagają "zwiększonej wilgotności i w żadnym wypadku nie będą tolerować stałej wysokiej temperatury. Tam gdzie one występują, w okresie wegetacyjnym, zwłaszcza rano, temperatura spada do 5°C i niżej."  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 30°C i -2°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 102 mm w styczniu do 240 mm przez całe lato.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 22/10°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: cały rok.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców.  Hodowcy podają, że D. cuthbertsonii w zasadzie dobrze rośnie w warunkach takich, w jakich rosną chłodolubne masdewalie. Szczególnie ważna jest wysoka wilgotność i ruch powietrza. Jednak roślina ta ma opinię trudnej w uprawie i nawet doświadczeni hodowcy mówią, że czasem traci się roślinę po jej bezproblemowej uprawie przez kilka lat. Przypuszczenia co do przyczyn wskazują na to, że roślina może mieć krótki okres życia, albo że zakwita się na śmierć. Usuwanie pierwszego kwiatu z siewek wkrótce po jego otwarciu pozwala roślinie odbudować dodatkowe rezerwy i jest bardzo zalecane. Rośliny uprawiane w Szkocji powoli rosły na korku lub na kawałkach paproci drzewiastej przez ponad 17 lat. Zakwitają zwykle po 5 latach od wysiania, ale są znane przypadki, że zakwitają już po 1-2 latach po wyjęciu siewek ze szkła. Korzenie mogą być białe, różowawe lub purpurowe, gdy są wilgotne, natomiast pędy wzrostowe są zielone.  

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi jako D. sophronites Schlechter 2n = 38 i 2n = około 80. Jako D. cuthbertsonii F. Müeller, ich ilość wynosi 2n = 76. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit, litofit lub roślina naziemna o sympodialnym typie wzrostu osiągająca rozmiary 2-8 cm.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 0,5-8,0 cm długości. są zmienne, mogą być owalne, okrągławe lub podobne do pędów. Czasem nawet mogą się rozgałęziać. Przyrosty wyrastają zwykle z krótkiego kłącza. Rośliny rosną na powierzchniach grubo pokrytych mchem i często tworzą kępy osiągające w obwodzie 13 cm. Te, które rosną przy wysokim poziomie światła, mają tendencję do rośnięcia kępami, natomiast te uprawiane przy niższym poziomie światła lub konkurujące z mchem mają tendencję do rozgałęzionego i wydłużonego pokroju. Po zmianie warunków rośliny modyfikują swój pokrój.  

Liście:

1-5 na każdy przyrost. Zielone do czarniawych liście mają 0,5-4,2 cm długości. Mogą być wydłużone lub szeroko eliptyczne. Ich górna powierzchnia może być gładka, ale zwykle jest nierówna i gęsto pokryta małymi naroślami.  

Kwiatostan:

Łodyga kwiatowa o długości 0,25 cm wyrasta ze szczytu pseudobulwy. W rzadkich przypadkach kwiatostany wyrastają z boków. Kwiaty mają tendencję do zwieszania się z powodu wagi kwiatu, co w rezultacie powoduje, że warżka jest zwykle wysunięta do przodu lub ułożona poziomo.  

Kwiaty:

1 na pęd kwiatowy. Kwiaty mają 2,2-4,0, rzadko 5 cm średnicy. W świetle słonecznym są świecące i błyszczące. Płatki obu okółków są zwykle szkarłatne do purpurowo-czerwonych, ale mogą być purpurowe, różowe, pomarańczowe, żółte lub białe. Czasem spotyka się kwiaty o płatkach dwukolorowych. Warżka jest często bledsza i ma ciemniejsze, czerwonawo-brązowe plamki w okolicach wierzchołka. Wielkość i kolory kwiatów są zmienne. Kwiaty utrzymują się do 10 miesięcy.  

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina chłodnolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 22-25°C, średnia temperatura nocy 10-12°C, z amplitudą dobową 10-15°C. W naturalnym siedlisku najwyższe dzienne temperatury są przed południem, gdy niebo jest bezchmurne. Koło południa rozwijają się chmury, przychodzi mżawka i trwa to do popołudnia, zabezpieczając w ten sposób rośliny przed przegrzaniem. Dane z siedlisk naturalnych pokazują ogromny kontrast między temperaturami dnia i nocy. Ze względu jednak na szeroki zakres wysokości siedlisk naturalnych, rośliny mogą się przystosować do temperatur o 3-4°C cieplejszych lub chłodniejszych niż podane.  

Światło:

15000-30000 luksów. Dendrobium cuthbertsonii może tolerować wysoki poziom światła, zwłaszcza rano. Hodowcy podają, że rośliny wymagają więcej światła niż na ogół dostają w uprawie.  

Podlewanie:

Opady są obfite przez cały rok, ale w czasie 3-4 zimowych miesięcy warunki są nieco bardziej suche. Podłoże roślin w uprawie powinno być stale wilgotne, z niewielkim, jeżeli w ogóle, przesuszeniem między podlewaniami.  

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawozić należy przez cały rok raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie, stosując zrównoważony nawóz. Dendrobium cuthbertsonii wymaga niewiele nawozów, a nawet wcale, jeżeli jest uprawiane w żywym mchu torfowcu. Przy uprawie w innym podłożu roztwór nawozu powinien być bardzo słaby. The Royal Botanic Garden w Edynburgu stosuje rozcieńczony nawóz oparty na morskich wodorostach.  

Podłoże:

Nasze doświadczenia i doświadczenia Australian Orchid Foundation, która wyhodowała 5000 siewek, dowodzą, że najlepsze wyniki osiąga się, sadząc rośliny w nowozelandzkim torfowcu. Sądzimy, że w takim podłożu korzenie rosną lepiej i są zdrowsze. Rośliny można zamontować na kawałkach paproci drzewiastej, ale muszą być często zraszane. D. cuthbertsonii nigdy nie powinno wysychać. Niektórzy używają małej warstwy włókien paproci osmunda na warstwie z kawałków pokruszonych doniczek lub pociętych włókien paproci drzewiastej. Australian Orchid Foundation uważa jednak, że paproć drzewiasta ulega rozkładowi po ok. 2 latach. Przesadzanie najlepiej wykonywać wczesną wiosną, gdy warunki do aktywnego wzrostu są najlepsze. Rośliny uprawiane w torfowcu powinny być przesadzane co najmniej raz w roku. Nie należy ich dzielić na małe kępki, bo oddzielona część rzadko przeżywa, jeżeli warunki uprawy nie są idealne.  

Wilgotność powietrza:

Brak danych o średniej wilgotności dla tej lokalizacji. Jednak w siedliskach wilgotnych lasów wilgotność zwykle przekracza 80% w ciągu całego roku. W uprawie bardzo ważna jest wysoka wilgotność i doskonały ruch powietrza, zwłaszcza, gdy temperatury są wyższe. Korzystne jest umieszczenie rośliny przy wylocie chłodnego nawilżacza lub zamgławiacza.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. W zimie ilość wody można nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych, ale rośliny nigdy nie powinny być zupełnie pozbawione wody. Okazjonalne poranne spryskiwanie jest bardzo korzystne, zwłaszcza w okresie jasnej, słonecznej pogody. W środowisku naturalnym nieco jaśniejsze dni występują w zimie.