Dendrobium kingianum
Synonimy
Clements podaje, że ten bardzo zmienny gatunek wymaga dodatkowych badań. W międzyczasie wszystkie opisane dotąd odmiany i pododmiany traktuje jako synonimy.
Calista kingiana (Bidwill ex Lindl.) Kuntze 1891; Dendrocoryne kingianum (Bidwill ex Lindl.) Brieger 1981; Tropilis kingiana (Bidwill ex Lindl.) Butzin 1982; Thelychiton kingianus (Bidwill ex Lindl.) M.A.Clements & D.L.Jones 2002 (przyp.tł.).
Występowanie
Wschodnia Australia. Naturalne siedlisko rozciąga się od rzeki Hunter w stanie Nowa Południowa Walia prawie po Zwrotnik Koziorożca. Występują także w Carnarvon George, około 50 km w głąb lądu na 25 stopniu szerokości południowej. Często rosną w miejscach o wysokiej wilgotności, silnym ruchu powietrza i w pełnym słońcu przez większość dnia, ale spotyka się je także w miejscach bardziej zacienionych. Zasiedlają szczeliny skalne wypełnione kompostem liściowym, w rzadkich lasach lub na ścianach klifowych, od poziomu morza do 1200 m. Zwykle spotyka się je na skałach, ale okazjonalnie rosną także na drzewach.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 38°C i -4°C.
Średnia wilgotność wynosi 60-65% przez cały rok.
Opady od 48 mm w lutym-marcu do 163 mm w lipcu-sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) latem 24°C /14-15°C, zimą 15-19°C/4-7°C.
Okres kwitnienia: od stycznia do czerwca z największym nasileniem w marcu.
Uwagi różne
Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. Bardzo popularne i szeroko uprawiane Dendrobium kingianum jest przez wielu uważane za najłatwiejsze w uprawie z australijskich Dendrobium. Hodowcy podają, że roślina nie rośnie zbyt dobrze jeżeli jest posadzona w zbyt dużej doniczce, ma mokre korzenie lub zleżałe podłoże.
Niektóre klony uważane są za niechętnie kwitnące, ale zapewnienie roślinie suchego i chłodnego spoczynku zwykle zawsze inicjuje kwitnienie. Dendrobium kingianum zwykle wytwarza wiele keiki, zwłaszcza gdy zimą dostarcza się jej zbyt dużo wody. W naturze keiki odpadają po osiągnięciu dojrzałości i tworzą nowe rośliny. W uprawie rośliny często wytwarzają keiki zamiast kwiatów, jeśli nie zapewni się im chłodnego suchego spoczynku. Macierzysta roślina lepiej kwitnie jeśli keiki zostaną usunięte i posadzone, gdy tylko rozwiną system korzeniowy. Ponieważ rośliny nie zakwitną dopóki nie przejdą suchego chłodnego spoczynku, wszystkie uśpione pąki mogą się rozwinąć i zakwitnąć po odpowiednim, koniecznym okresie spoczynku i może to nastąpić nawet po kilku latach. Może to dać spektakularny widok.
Uwagi dotyczące hybrydyzacji
Liczba chromosomów wynosi 2n = 38. Gdy badano Dendrobium kingianum var. kingianum liczba ta była bardzo zmienna w zależności od pracy, obejmując 2n = 38, 2n = 57, 2n = 76 i 2n = 112-114. Badania Dendrobium kingianum var. album dają wyniki 2n = ok.57 i 2n = 76 (różnie wg różnych badaczy). Dendrobium kingianum var. silcockii ma liczbę chromosomów 2n = ok.76. Adams wykazał, że okazjonalnie występują nie tylko triploidy, ale że są one normalne na pewnych obszarach i w niektórych czerwonych liniach rozmnażania. Bardzo rzadkie są natomiast tetraploidy. Nie znalazł jednak korelacji pomiędzy liczbą chromosomów a siedliskiem naturalnym rośliny, długością pędu, wielkością i kształtem liści, kolorem kwiatu, ani inną cechą charakterystyczną.
Nasiona Dendrobium kingianum osiągają dojrzałość do wysiewu w ciągu 64 dni. Rośliny te czasem są samopylne, ale u niektórych klonów nie stwierdzono nigdy samozapylenia. Hodowcy podają, że starsze pyłkowiny często dają lepsze wyniki. Owoce powstają regularnie gdy użyty jest pyłek z innej rośliny.
Przy użyciu w hybrydyzacji każdy klon zmiennego Dendrobium kingianum jest zwykle dominującym w pokroju rośliny oraz w wielkości, kształcie i kolorze kwiatu i to na wiele pokoleń. Natomiast białe klony są zwykle recesywne. Dominującą cechą jest zwisający kwiatostan.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Litofit (storczyk naskalny) o wzroście sympodialnym osiągający 8-65 cm. Okazjonalnie rośnie epifitycznie lub w gruncie, ale te rosnące w gruncie są zwykle mniejsze niż rosnące naskalnie.
Pseudobulwy:
Pseudobulwy mają 5-55 cm długości. Wielkość roślin jest bardzo zmienna. Wysmukłe pseudobulwy są rozdęte przy podstawie i zwężają się przy wierzchołku. Mogą być zielone, żółtawe lub czerwonawe.
Liście:
2-9 na szczycie każdego przyrostu. Trwałe liście mają 3-10 cm długości. Są owalno lancetowate, z delikatną teksturą. Mogą być jasnozielone lub ciemno czerwonawo-zielone.
Kwiatostan:
Kwiatostan ma 13-18 cm długości. Pęd kwiatowy może być wyprostowany lub zwisający, ale najczęściej jest łukowato wygięty. Wielkość wygięcia zależy od ilości i wielkości kwiatów. Kwiatostan wyrasta pomiędzy liśćmi w pobliżu wierzchołka każdego przyrostu. Każdy przyrost może wydać 1-3 kwiatostany.
Kwiaty:
2-15, zwykle 3-7 na kwiatostan. Bardzo zmienne kwiaty mają 1,3-3,0 cm średnicy. Płatki obu okółków są najczęściej różowe do głęboko fioletowych, ale okazjonalnie spotyka się białe klony. Warżka może być śnieżno biała lub mocno udekorowana czerwonymi lub ciemnopurpurowymi plamkami. Można znaleźć prawie każdą kombinację lub permutację tych kolorów, ale hodowcy podają, że nie ma 2 roślin, których kwiaty są dokładnie takie same. Pojedynczy kwiat utrzymuje się około 1 miesiąca. Kwiaty mogą mieć zapach, który w niektórych przypadkach jest delikatny ale bywa też intensywny i słodki.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska | 