Dendrobium unicum

Seidenfaden 1970
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Dendrobiinae

 

Foto: © Copyright Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dendrobium unicum

Występowanie:

Północna Tajlandia, Laos i Wietnam. W Tajlandii napotkano je w pobliżu Omkoi na wysokości 800-1000 m, oraz w pobliżu Loei na wysokości 1400-1550 m. W Laosie występuje w Vientiane i Sedone. Rosną na skałach lub krzewach, na obszarach pokrytych niską krzaczastą roślinnością.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 40°C i 1°C.
Średnia wilgotność waha się od 55% w zimie do ponad 80% w lecie.
Opady od 5 mm w zimie do ponad 200 mm latem.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,5/10,3°C w styczniu do 28,6/19,7°C w lecie.
Okres kwitnienia: Od stycznia do czerwca, z maksimum w kwietniu.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. Hodowcy podają, że rośliny te mogą kwitnąć w dowolnym czasie od zimy do lata.  

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 38. Johansen (ref. 239) zwrócił uwagę na fakt, że nie powiodło się wiele prób zapylenia D. unicum. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit albo litofit o sympodialnym typie wzrostu, osiągający 7-9 cm wysokości.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 7-9 cm długości. Czarniawe pędy są krótkie i nie całkiem wyprostowane. Gdy rośliny są uprawiane w wilgotnym środowisku, to pędy wydłużają się i mogą zwisać. Przez większość roku rośliny wyglądają jak kępki suchych patyczków.  

Liście:

2-3 na szczycie każdego przyrostu. Wąskie liście, mające 5-7 cm długości, wyrastają w pobliżu wierzchołka pseudobulwy. Czasem mają czerwone zabarwienie. Ich trwałość wynosi 2 lata. Rośliny oznaczone jako D. unicum var. variegata mają zielone i białe linie na liściach ułożone przemiennie.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 3-5 cm długości. Wyrasta poziomo na szczycie, z węzłów na dojrzałych, ulistnionych i bezlistnych pędach. Każda pseudobulwa wytwarza zwykle kilka kwiatostanów.  

Kwiaty:

1-3 w kwiatostanie, ale wiele na roślinie. Kwiaty mają 3,5-5,0 cm średnicy. Mają dziwny kształt, długie, wysmukłe płatki obu okółków i kolor głęboko pomarańczowy lub jaskrawo czerwono-pomarańczowy. Mogą być zupełnie otwarte lub być tak silnie skręcone, że wydają się poplątane. Duża warżka, skierowana do góry, ma kształt rurki i jest mocno unerwiona. Wystaje do przodu i może być biała, kremowa lub beżowa. Wzdłuż brzegów jest delikatnie ząbkowana. Zapach przypomina mandarynki.  

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 27-28°C, nocy 20°C, co daje różnicę dobową 7-8°C. Najcieplejszą porą roku jest wiosna. Średnia temperatura dnia wynosi 31-34°C, nocą 14-21°C, z amplitudą dobową 10-19°C.  

Światło:

25000-40000 luksów. Latem obszar występowania tego gatunku jest często przykryty grubą warstwą chmur, co wskazuje na konieczność cieniowania od wiosny do jesieni, ale światła powinno być tyle, ile tylko roślina zniesie bez poparzenia liści. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Przez 6 miesięcy od wiosny do początku jesieni opady są obfite, ale przez pozostałe 4-5 miesięcy w zimie i na początku wiosny są niewielkie. W okresie aktywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny być stale utrzymywane w wilgoci, natomiast gdy na początku jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo ograniczać.  

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.  

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile można im zapewnić wysoką wilgotność, co w okresie lata wymaga codziennego podlewania. Jeżeli rośliny są uprawiane w doniczkach, można stosować dowolne, luźne, szybko przesychające podłoże. Przesadzanie najlepiej wykonywać wczesną wiosną, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni.  

Wilgotność powietrza:

80-85% w lecie i na początku jesieni, może spadać do prawie 55% przez okres 2 zimowych miesięcy.  

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 26-30°C, a w nocy 10-12°C, dając dobową różnicę rzędu 15-19°C. Przez 5-6 miesięcy od jesieni aż do wiosny opady są niewielkie, chociaż na początku tego suchego okresu znacznej ilości wilgoci dostarcza obfita rosa oraz mżawki z niskich chmur i mgieł. Przez 2 miesiące na początku wiosny pogoda jest bezchmurna i sucha, a wilgotność tak niska, że nawet nie pojawia się rosa  Przez większą część tej suchej zimowej pory uprawiane rośliny powinny lekko przesychać przed kolejnym podlaniem, lecz nie mogą pozostawać suche przez dłuższy okres. Przez okres 1-2 miesięcy przy końcu zimy należy jeszcze bardziej zmniejszyć ilość wody i pozwolić roślinom zupełnie wyschnąć. Roślin nie należy wtedy nawozić. W środowisku naturalnym najjaśniejsze dni występują w zimie.