Dockrillia schoenina

(Lind) M.A.Clem. & D.L.Jones 1996
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Dendrobiinae
Sekcja: Rhizobium

 

Foto: © www.orchidsonline.com.au. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dockrillia schoenina

Synonimy:

Dendrobium schoeninum (Lindley 1850), Dendrobium beckleri F.Mueller, Dendrobium mortii Bentham nie F.Mueller, Dendrobium striolatum F.M.Bailey nie Rchb.f., Dendrobium striolatum Rchb.f. var.beckleri (F.Mueller) F.M.Bailey. Choć roślina ta jest znana od ponad 100 lat jako Dendrobium beckleri F.Mueller, Clements wykazał, że opis Lindleya jest starszy o 23 lata od opisu Muellera. W konsekwencji, zgodnie z International Rules of Nomenclature  nazwa Dendrobium beckleri powinna być uważana za synonim.
Obecnie używana nazwa to Dockrillia schoenina (Lind) M.A.Clem. & D.L.Jones 1996.

Występowanie

Wschodnia Australia. Naturalne siedlisko rozciąga się od Newcastle w stanie Nowa Południowa Walia do rzeki Burdekin w północno-wschodniej części stanu Queensland. Rosną zwykle na drzewach i skałach w lasach deszczowych lub rzadkich lasach o wysokiej wilgotności. Wysokość występowania od poziomu morza do ok. 600 m.

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 41(C i -1(C.
Średnia wilgotność wynosi 60 - 65% przez cały rok.
Opady od 48 mm w lutym-marcu do 160 mm w lipcu-sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) latem  25-27(C/17-18(C, zimą 17-22(C/7-10(C.
Okres kwitnienia: praktycznie cały rok, z największym nasileniem od lutego do kwietnia.


Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. Dockrillia schoenina kwitnie zwykle późną zimą i wiosną, ale roślina może wielokrotnie wytwarzać kwiaty zimą i ponownie wiosną. 

Uwagi dotyczące hybrydyzacji:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 38 w przypadku Dendrobium beckleri i 2n = 19 lub 2n = 38 w przypadku Dendrobium beckleri var. superbum (różnie wg różnych autorów). Rzadko ulegają samo-zapyleniu, pyłkowiny z tej samej rośliny nie wytwarzają nasion, ale nasiona są regularnie wytwarzane, gdy użyje się pyłkowin z innej rośliny. Nasiona dojrzewają 10-14 tygodni od zapylenia.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym osiągający 90 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 90 cm długości. Młode pędy są wyprostowane, ale starsze, większe i rozgałęzione zaczynają zwisać. Wyrastają z pełzającego, wolno rosnącego kłącza. Przy wierzchołku pędy są coraz mniejsze.

Liście:

1 na odgałęzieniu. Cylindryczne liście mają 2-16 cm długości. Są dość krótkie, wyraźnie unerwione i wyprostowane. Liście pozostają zwykle wyprostowane w tym samym kierunku, niezależnie od kierunku wzrostu pędu.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 0,5-3,0 cm długości. Wyrasta z węzła na wierzchołku odgałęzienia.

Kwiaty:

1-4 w kwiatostanie. Mają 2,5 - 5,5 cm średnicy i są szeroko rozłożone. Płatki obu okółków mogą być kremowe, białe, żółte, bladozielone lub różowe z ciemnymi purpurowymi paseczkami na spodniej stronie. Biała warżka może być udekorowana purpurowo na brzegach. Płatki obu okółków skierowane są w dół, a warżka w górę. Jest ona 3-częściowa z ostro zakończonym, zakrzywionym koniuszkiem. Boczne brzegi warżki są pofalowane. Warżka ma 3 linie pofalowane przy wierzchołku. Kwiaty delikatnie pachną, a ich trwałość to ok. 2 tygodnie.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Latem średnia temperatura w dzień wynosi 25-27°C, w nocy 17-18°C, co daje różnicę dobową 9-10°C.

Światło:

30000 - 40000 luksów. Poziom światła powinien być maksymalnie wysoki, taki jaki roślina jest w stanie znieść bez poparzenia liści. W naturalnym siedlisku ponad połowa dni w każdym miesiącu jest bezchmurna, oprócz letniej pory deszczowej, kiedy dni bezchmurne to tylko 30%. W uprawie zaleca się stosowanie 40-50% cieniowania, ale wysoki poziom światła jest niezbędny do zainicjowania kwitnienia.

Podlewanie:

Opady są umiarkowane do bardzo obfitych latem i jesienią. Rośliny powinny być utrzymywane w stałej wilgoci w sezonie wegetacyjnym, ale jesienią należy stopniowo ograniczać ilość wody. Niektórzy hodowcy sugerują, że małe rośliny są zdrowsze jeżeli pozwoli się im na lekkie przesychanie między podlewaniami.

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.

Podłoże:

Ze względu na ich zwisający pokrój rośliny powinny być montowane na podkładkach z korka, z paproci drzewiastej lub innego drzewa o nierównej korze. Choć pędy są dość duże, to korzenie rosną tylko przy podstawie pędu i roślina świetnie sobie radzi na niewielkiej podkładce, nawet na patyku. Zamontowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności i muszą być przynajmniej raz dziennie podlewane w okresie lata. W przypadku uprawy w doniczce, powinny to być małe gliniane doniczki wypełnione dobrze i szybko przepuszczającym podłożem. Plastikowe doniczki są mniej korzystne. Przesadzanie najlepiej wykonywać zaraz po kwitnieniu.

Wilgotność powietrza:

60-65%  przez cały rok. W naturalnym siedlisku średnia wilgotność jest prawdopodobnie wyższa niż podają dane klimatyczne. Hodowcy zalecają wysoką wilgotność łącznie z silnym ruchem powietrza.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimowego dnia wynosi 17-22°C, a nocy 7-10°C, co daje różnicę dobową 9-10°C. W uprawie podlewanie i nawożenie powinny być znacznie zredukowane, ale w środowisku naturalnym poziom wilgoci jest większy niż to podają dane klimatyczne. Roślinom należy pozwolić na lekkie przesychanie pomiędzy podlewaniami, ale nie mogą być zupełnie suche przez dłuższy okres czasu. W naturalnym siedlisku poziom światła jest najwyższy zimą.