Dracula ligiae

Luer & Escobar 1989
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothalidinae

 

Foto: © Fleur Malcolm. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dracula ligiae

Występowanie:

Kolumbia. Po raz pierwszy rośliny spotykano w Medellín, ale brak szczegółów dotyczących siedliska i wysokości. Od tamtego czasu spotykane też były w Zachodnich Kordylierach w pobliżu Frontino w departamencie Antioquia, na wysokości ok. 2050 m.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 30°C i 2°C.
Średnia wilgotność około 70% przez cały rok.
Opady deszczu od 64 mm w grudniu i styczniu do 196 mm w maju.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 24/12°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: Kwiecień i październik.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to duży, tworzący gęste kępy epifit sympodialny o grubych korzeniach.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwa ma 4,0-5,5 cm długości. Gruba, prosta, łodygowata pseudobulwa jest otoczona 2-3 luźnymi, rurkowatymi osłonkami. 

Liście:

Liście mają 15-27 cm długości, wliczając w to długą szypułkę przy podstawie, o długości 5-7 cm, a ich szerokość w połowie blaszki wynosi 3,0-4,5 cm. Pojedynczy owalny liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Jest on prosty do wygiętego, nieco skórzasty, ma wybrzuszenie na spodzie wzdłuż środkowego nerwu i kilka podłużnych nerwów i zwęża się u dołu, tworząc wąską, złożoną wzdłuż szypułkę.   

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 27-32 cm długości, wliczając w to szypułkę o długości 20-25 cm. Wyprostowany kwiatostan wyrasta przy podstawie pseudobulwy. Kwiaty pojawiają się kolejno na szczycie pędu w kilkukwiatowym gronie o długości do 7 cm. Każdy kwiat ma szypułkę o długości 1,5-2,0 cm i zalążnię o długości 0,6-0,7 cm.   

Kwiaty:

Kilka na kwiatostanie. Płatki okółka zewnętrznego są jasno żółtawe z licznymi purpurowo-brązowymi kropkami, które zagęszczają się przy wierzchołkach i łączą w kilka podłużnych linii w kierunku podstawy płatka. Są pokryte brodawkami z krótkimi, żółtymi włoskami wewnątrz i wszystkie mają długie, wysmukłe ogonki wyrastające z wierzchołków. Płatki okółka wewnętrznego są w kolorze kości słoniowej i poznaczone brązowymi plamkami. Warżka jest żółtawa z epichile zabarwionym na różowo i hypochile z brązowymi plamkami. Prętosłup jest jasnożółty. Szeroki, jajowatego kształtu płatek grzbietowy ma długość 3 cm i szerokość 2,3 cm. Jest on połączony przy podstawie z bocznymi zewnętrznymi płatkami na długości około 0,9 cm i tworzy szeroko rozpostarty kwiat nieco miseczkowaty przy podstawie. Wierzchołek płatka grzbietowego jest tępo zakończony, ale zwęża się w prosty, wysmukły ogonek o długości 2,5-3,0 cm. Boczne płatki zewnętrzne są kształtu jajowatego, ukośne, mają ok. 3,5 cm długości, 2,3 cm szerokości i są połączone wzdłuż swoich wewnętrznych brzegów od strony podstawy na długości ok. 2 cm, tworząc szeroki lejek. Dość ostro zakończone wierzchołki zwężają się w wysmukłe, ukośnie skierowane w dół ogonki podobne kolorem i kształtem do ogonka na szczycie płatka grzbietowego. Małe, podłużne płatki okółka wewnętrznego mają długość 0,35 cm i szerokość 0,175 cm, mają zaokrąglone, dwuczęściowe wierzchołki z brodawkami między blaszkami, z których ta wewnętrzna jest ząbkowana. Warżka o kształcie łyżeczki ma 1,4 cm długości i 0,9 cm szerokości. Epichile ma kształt jajowaty, jest głęboko wklęsłe, ma 1 cm długości, 0,9 cm szerokości i ma ząbkowane brzegi zakrzywiające się do środka. Podłużne hypochile ma 0,4 cm długości i szerokości. Ma wyprostowane brzegi, szczelinę na środku i wklęsłą podstawę, która jest nieruchomo połączona z podstawą prętosłupa. Półcylindryczny prętosłup ma około 0,4 cm długości i grubą podstawę o długości 0,3 cm.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 23-26°C, średnia temperatura nocy 11-13°C, z amplitudą dobową 11-14°C.  

Światło:

12000-18000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez prawie cały rok, z 2-3 miesięcznym nieco suchszym okresem zimy. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże w obrębie korzeni nie ulegało rozkładowi, ani nie było rozmoknięte.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Te rośliny można uprawiać zamontowane lub w wiszących koszyczkach albo w pojemnikach z siatki. Większość gatunków Dracul wymaga stale lekko wilgotnego podłoża (chociaż nie nasiąkniętego), więc w większości przypadków nie ma możliwości zapewnienia takich warunków zamocowanym roślinom. Dlatego rośliny te są zwykle uprawiane w wiszących koszykach wyłożonych mchem torfowcem i wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem zawierającym posiekany torfowiec lub perlit, które zatrzymują wilgoć, oraz węglem drzewnym, który zapobiega zakwaszeniu podłoża i je rozluźnia. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Niektórzy zalecają stosowanie wyłącznie luźno upakowanego nowozelandzkiego mchu torfowca, ale przy jego stosowaniu dobrze jest przesadzać rośliny co 9-12 miesięcy, zwłaszcza jeżeli używana woda jest wysoko zmineralizowana. Gdy mech zaczyna się rozkładać, dramatycznie zmienia się ilość pierwiastków śladowych, co może doprowadzić do choroby rośliny. Niezależnie od zastosowanego podłoża rośliny muszą być przesadzone wtedy, gdy zaczyna ono ulegać rozkładowi, lub gdy roślina wyrasta z pojemnika. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają pojawiać się nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, ale może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny. 

Wilgotność powietrza:

70-75% przez cały rok, ale w naturalnym siedlisku lasów deszczowych wilgotność może być nieco wyższa.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. W zimie opady w naturalnym siedlisku są niższe przez okres 2-3 miesięcy, ale nie jest to okres prawdziwej suszy. Znacznej ilości wilgoci dostarcza obfita rosa i mgły, a ta ilość nie jest wliczana do średniej opadów, natomiast jest ona dostępna dla roślin. Uprawiane rośliny w zimie potrzebują mniej wody, ale nie powinny wysychać zupełnie, ani być suche przez dłuższy okres. Na ogół wystarcza wtedy dość częste zamgławianie wczesnym rankiem pomiędzy rzadkimi podlewaniami. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.