Dracula mopsus

(Lehmann & Kranzlin) Luer 1978
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothalidinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dracula mopsus

Synonim: Masdevallia mopsus Lehmann & Kränzlin. Masdevallia triceratops Luer. 

Występowanie:

Ekwador. Rosną w zachodnich prowincjach Ekwadoru: Azuay, Cotopaxi, El Oro, Bolívar i Manabí. W prowincji El Oro spotyka się je w gęstych, wilgotnych lasach na wysokościach 1200-1500 m, powyżej Zaruma. W prowincji Manabí są spotykane w pobliżu wierzchołka Montecristi na wysokości 650 m. W prowincji Cotopaxi rosną na zachód od Corazón, na wysokości 1200 m.   

Klimat:

Skrajne zanotowane temperatury to 32°C i 8°C.
Średnia wilgotność około 70% przez cały rok.
Opady od 3 mm przez całą zimę do ok. 20 mm w lecie.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 26,7/17,2°C w styczniu do 28,3/19,7°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: Kwitnie w sierpniu i we wrześniu

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach ze środowiska naturalnego. Uprawiane rośliny kwitną w zimie i wiosną.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to średniej wielkości, tworzący gęste kępy epifit sympodialny o grubych korzeniach.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwa ma 1-3 cm długości. Wysmukła, prosta, łodygowata pseudobulwa jest otoczona 2-3 ściśle przylegającymi rurkowatymi osłonkami.  

Liście:

Liście mają 8-17 cm długości, wliczając w to złożoną podłużnie szypułkę u podstawy. Pojedynczy wyprostowany liść, nieco skórzasty, o wąsko eliptycznej blaszce o szerokości 1,5-2,5 cm, wyrasta na szczycie pseudobulwy. Jest on ostro zakończony przy wierzchołku, ma zgrubienie na spodniej stronie i stopniowo zwęża się, tworząc przy podstawie podłużnie złożony ogonek.  

Kwiatostan:

Szypułka kwiatowa ma 4-10 cm długości. Purpurowy, zwisający pęd kwiatowy wyrasta u podstawy łodygowatej pseudobulwy. Kwiaty pojawiają się kolejno w kilkukwiatowym gronie na szczycie każdego pędu kwiatowego. Każdy kwiat ma szypułkę o długości 0,5-1,0 cm i ciemno-purpurową zalążnię o długości 0,4-0,5 cm.   

Kwiaty:

Kilka w kwiatostanie. Kwiaty o kształcie głęboko miseczkowatym mają ok. 2,5 cm średnicy, a płatki okółka zewnętrznego są kremowe, z rzadkimi kropkami w kolorze czerwono-purpurowym lub purpurowo-brązowym, zwłaszcza od strony podstawy i przy wierzchołkach. Każdy płatek okółka zewnętrznego ma gruby, czerwono-brązowy ogonek wyrastający z wierzchołka. Płatki okółka wewnętrznego są żółto-zielone i mają purpurowe plamki. Warżka jest żółto-pomarańczowa z różowymi plamkami, a prętosłup jest biały. Płatek grzbietowy jest poprzecznie jajowaty, ma 0,9-1,0 cm długości i szerokości i od strony podstawy jest połączony z płatkami bocznymi na długości 0,2 cm, tworząc rozwartą, nieco zaokrągloną miseczkę. Ostro zakończony wierzchołek zwęża się w gruby, prosty ogonek o długości 0,5-0,7 cm. Boczne płatki zewnętrzne są ze sobą połączone wzdłuż wewnętrznych brzegów od strony podstawy na długości ok. 1 cm, tworząc eliptyczną, wklęsłą blaszkę o długości ok. 1,2 cm i szerokości 1,5 cm. Tępe wierzchołki zwężają się w ogonki podobne do ogonka płatka grzbietowego. Płatki okółka wewnętrznego są podłużne, mają 0,35 cm długości i 0,15 cm szerokości i są zaokrąglone przy wierzchołku. Warżka ma kształt gruszkowaty lub łyżeczkowaty, lub podobny do kształtu skrzypiec i ma ok. 0,5 cm długości i 0,25 cm szerokości. Nieco zaokrąglone epichile ma ok. 0,2 cm długości, 0,25 cm szerokości, jest płytko wklęsłe i na wewnętrznej stronie nieco pokryte brodawkami. Podłużne hypochile ma około 0,3 cm długości i 0,2 cm szerokości, wyprostowane brzegi, szczelinę na środku, oraz wklęsłą podstawę, która jest połączona z podstawą prętosłupa. Półcylindryczny prętosłup ma około 0,4 cm długości i grubą podstawę o długości 0,3 cm.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 26-28°C, a średnia temperatura nocy 17-20°C, co daje amplitudę dobową 8-9°C. Temperatury w Portoviejo są nieco niższe niż należałoby oczekiwać, co jest efektem niedużej odległości od oceanu. Chociaż naturalne siedlisko w prowincji El Oro leży 600-900 m wyżej niż siedlisko w Portoviejo, z którego pochodzą dane w tabeli klimatycznej, to temperatury w siedlisku w El Oro, jak to podają dane z Loja, są prawie takie same lub nieco wyższe.  

Światło:

10000-15000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady deszczu w tym regionie są bardzo niskie. Wilgotność jednak jest wysoka, a duże dobowe wahania temperatur wskazują, że duża jej ilość jest dostępna dzięki obfitej rosie oraz z kondensacji, gdy wilgotne powietrze wznosi się i ochładza, przemieszczając się nad górami. Rośliny w uprawie należy podlewać często, ale należy im pozwolić dobrze przesychać pomiędzy podlewaniami.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Zwisające albo rosnące w dół kwiatostany pojawiają się u spodu rośliny, więc rośliny muszą być uprawiane zamontowane na podkładkach albo w ażurowych wiszących koszykach. Uprawa epifityczna wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania.  W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Wielu hodowców uważa, że utrzymanie odpowiednio wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc używają wiszących koszyków wyłożonych mchem torfowcem i wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem, takim jak średniej granulacji kora jodłowa albo pocięte włókna paproci drzewiastej. Do takiej mieszaniny często dodaje się także materiały rozluźniające podłoże, ale równocześnie zatrzymujące część wilgoci, na przykład perlit i pocięty mech torfowiec. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Niektórzy hodowcy polecają stosowanie wyłącznie luźno upakowanego nowozelandzkiego mchu torfowca, ale rośliny w nim uprawiane muszą być przesadzane co 9-12 miesięcy. Rośliny powinny być przesadzane, gdy podłoże zaczyna się rozkładać, albo gdy wyrastają z doniczek. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają się pojawiać nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie.  

Wilgotność powietrza:

Brak danych o średniej wilgotności dla tej lokalizacji. Dane ze stacji położonych w pobliżu pokazują, że prawdopodobna średnia wilgotność wynosi 75-80% przez cały rok.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. W zimie ilość wody należy nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać, aby zupełnie wyschły. Nawożenie należy zredukować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.