Encyclia radiata

(Lindley) Dressler 1961
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Encyclia radiata

Synonim: Epidendrum radiatum Lindley, Epidendrum marginatum Link, Anacheilium radiatum (Lindl.) Pabst, Moutinho & A.V. Pinto 1981 Mexico Type. Obecnie obowiązującą nazwą jest Anacheilium radiatum, jednak ze względu na powszechnie stosowane stare nazewnictwo umieszczamy ją pod nazwą Encyclia.

Występowanie:

Meksyk, Gwatemala i Honduras. W Meksyku rośliny występują w stanach Chiapas, Oaxaca, Puebla, San Luis Potos, Tabasco i Veracruz. W Gwatemali występują w północno-wschodnim regionie Petén, a także spotkano je w ruinach Tikal. Spotyka się je w dębowych, dębowo-sosnowych, lub wiecznie zielonych tropikalnych lasach, na wysokościach 150-2000 m.  

Klimat:

Skrajne zarejestrowane temperatury to 32°C i -1°C.
Średnia wilgotność waha się od 50% zimą do 70% latem i jesienią.
Opady od 8 mm w okresie od grudnia do marca do 160 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 21,1/6,7°C w styczniu do 26,1/13,2°C w maju.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć w ciągu całego roku, z maksimum przypadającym latem.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. W siedlisku naturalnym rośliny te kwitną wiosną i latem na przyrostach z poprzedniego roku. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to średni do dużego storczyk epifityczny o wzroście sympodialnym, osiągający 21-46 cm  wysokości, z przyrostami oddalonymi od siebie o około 2 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 7-11 cm długości i 2-5 cm szerokości. Eliptyczne do wąsko jajowatych lub maczugowatych pseudobulwy są nieco spłaszczone, zwykle wyraźnie rowkowane i często przy podstawie mają nóżkę. 

Liście:

Liście mają 12-35 cm długości i 1,4-3,0 cm szerokości. Na wierzchołku każdej pseudobulwy wyrasta 2-4 wydłużonych do paskowatych lub podłużno lancetowatych liści. Liście są dość skórzaste, a ich wierzchołki tępe. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 7-24 cm długości wraz z szypułką i końcowym gronem. Szypułka jest gruba, wyprostowana i ma kilka cienkich, suchych łusek o długości 0,3-1,0 cm. Kwiatostan wyrasta na wierzchołku ostatnio dojrzałej pseudobulwy, która wyrosła w poprzednim sezonie wegetacyjnym. 

Kwiaty:

4-12. Kwiaty są okazałe, pachnące, mają ok. 3 cm średnicy, płatki obu okółków są kremowe, a skierowana do góry warżka ma purpurowe smużki. Płatki obu okółków mają 1,5-2,0 cm długości. Eliptyczne płatki okółka zewnętrznego są szeroko zakończone i mają 0,5-0,7 cm szerokości. Eliptyczne do jajowatych płatki okółka wewnętrznego są ostro zakończone i mają 0,8-1,1 cm szerokości. Dość duża, zaokrąglona warżka ma 1,0-1,3 cm długości, 1,3-2,0 cm szerokości, jest połączona z prętosłupem na długości ok. 0,4-0,5 cm, czyli do połowy długości prętosłupa. Blaszka warżki jest opisywana jako zmienna, trójkątna lub nerkowata, z podstawą kwadratową lub sercowatą, jej brzegi są lekko pofalowane i mniej lub bardziej ponacinane na środku wierzchołka. Zgrubienie przy podstawie warżki jest gładkie. Gruby prętosłup ma 0,8-1,0 cm długości i ząb na środku, który dochodzi do szerokiego, wachlarzykowatego, nieregularnie rozciętego, języczkowatego wyrostka. Choć E. radiata jest podobna do innych "muszelkowatych" storczyków z tego rodzaju, to jest odróżnialna dzięki zębowi na środku prętosłupa, który jest postrzępiony na wierzchołku. Ma także rozcięcie na zaokrąglonym wierzchołku warżki.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 21-25°C, nocą 13°C, z amplitudą dobową 8-11°C. Najcieplejsze dni roku występują wiosną, w okresie bezchmurnej pogody przy końcu pory suchej. Podane temperatury odzwierciedlają najchłodniejsze warunki, w jakich powinno uprawiać się ten gatunek. Ze względu jednak na duży zakres wysokości siedlisk naturalnych, rośliny te powinny się zaadaptować do letnich dni nawet z temperaturą 29-31°C, nocy 20°C, z dobową amplitudą 10°C. 

Światło:

25000-35000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Od końca wiosny aż do jesieni opady są obfite, ale ich ilość następnie dramatycznie obniża się od końca jesieni aż do następnej wiosny. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, a korzenie muszą szybko przesychać po podlaniu. Podłoże wokół korzeni nigdy nie może być zleżałe ani rozmokłe. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Uprawia się je zwykle w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych bardzo grubym, luźnym, szybko wysychającym podłożem, umożliwiającym korzeniom szybkie wyschnięcie po podlaniu. Zaleca się raczej mniejsze doniczki wystarczające na 1-2 letnie przyrosty, bo podłoże w większych doniczkach zbyt długo pozostaje mokre po podlaniu i nie pozwala na szybkie przesychanie korzeni. Ciągły kontakt korzeni z wodą może doprowadzić do ich gnicia. Większość hodowców zaleca stosowanie kory o średniej granulacji, choć inni preferują średnie kawałki korka zmieszane z dużymi bryłkami węgla drzewnego. Rośliny te można także mocować na płatach paproci drzewiastej lub korka, ale należy im zapewnić wysoką wilgotność i w okresie lata muszą być podlewane co najmniej raz dziennie. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Przesadzanie lub podział powinny być wykonywane wtedy, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie, co umożliwia szybkie ukorzenienie się rośliny w jak najkrótszym czasie i przy minimalnym stresie. 

Wilgotność powietrza:

W tym konkretnym regionie średnia wilgotność latem i na początku jesieni wynosi 70-75%, ale potem jesienią i zimą stopniowo obniża się do prawie 50% pod koniec zimy i na początku wiosny. W niżej położonych, cieplejszych, tropikalnych regionach wilgotność może jednak sięgać 80-85% przez cały rok. 

Okres spoczynku:

W podanym siedlisku naturalnym w zimie średnia temperatura dnia wynosi 21-23°C, nocy 7-8°C, z amplitudą dobową 14-15°C. Przypominamy, że z uwagi na duży zakres wysokości siedlisk, warunki na niższych, bardziej tropikalnych terenach są znacznie cieplejsze niż podane. Na niższych wysokościach w zimie średnia temperatura dnia wynosi 24-27°C, nocy 16-17°C, a amplituda dobowa 9-11°C. Na terenie siedlisk naturalnych w zimie opady są niewielkie, a na wyższych, chłodniejszych terenach jest tak sucho, że nawet nie występuje rosa ani mgły. Dlatego rośliny uprawiane w chłodnych warunkach powinny zimą być trzymane stosunkowo sucho, z okazjonalnymi zamgławianiami pomiędzy rzadkimi podlewaniami. Te uprawiane w cieplejszych warunkach potrzebują jednak więcej wody i wyraźnego przesychania między podlewaniami. Nie wolno jednak dopuścić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.