Epidendrum nocturnum

Jacquin 1760
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Epidendrum nocturnum

Synonim: Epidendrum carolinianum Lamarck, Nyctosma nocturna Rafinesque-Schmaltz, Epidendrum tridens Poeppig & Endlicher, Epidendrum discolor Richard & Galeotti, Epidendrum spruceanum Lindley, Epidendrum bahiense Rchb. f., Epidendrum carpophorum Barbosa-Rodrígues, Epidendrum buenaventurae Lehmann & Kränzlin, Phaedrosanthus nocturnus Kuntze, Epidendrum nocturnum var. minus Cogniaux, Auliza nocturna Small, Epidendrum leucarachne Schlechter, Epidendrum oliganthum Schlechter, Amphiglottis nocturna Britton.  

Występowanie:

Obszar występowania rozciąga się od południowej Florydy przez Meksyk i Amerykę Środkową, Karaiby, do północnej części Ameryki Południowej i dalej na południe aż do Peru, Boliwii i Brazylii. Rosną zwykle jako epifity na drzewach i skałach, ale czasem zdarza się, że są storczykami naziemnymi. Spotyka się je zarówno na terenach wilgotnych, jak i suchych, rosnące w wysokich, wiecznie zielonych nizinnych lasach, na otwartych przestrzeniach i w powalonych lasach. Zwykle rosną na wysokościach 100-1000 m, ale spotykano je także nawet na wysokości 2000 m. Ten szeroko rozpowszechniony storczyk napotykano wiele razy, a długa lista lokalizacji, wysokości i innych danych jest dostępna w bazie danych Tropicos. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 31°C i 9°C.
Średnia wilgotność około 90% przez cały rok.
Opady deszczu od 200 do 300 mm przez cały rok.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 25,0/16,1°C w styczniu do 27,2/17,2°C w maju.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć w ciągu całego roku, ale maksimum przypada zimą.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. O tych roślinach mówi się, że mogą kwitnąć bez przerwy.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający zróżnicowane rozmiary, nawet do 100 cm wysokości.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwa ma co najmniej 50 cm długości. Wysmukłe, ulistnione pędy w przekroju są okrągłe przy podstawie, ale są nieco spłaszczone w kierunku wierzchołka. Na całej długości te pędy są okryte rurkowatymi osłonkami, które pozostają nawet po opadnięciu liści. 

Liście:

Liście mają zmienną wielkość, począwszy od wąskich i małych (6 cm długości i 0,5 cm szerokości) do bardzo dużych (17 cm długości i 7 cm szerokości). Wznoszące się do rozpostartych, liście są owalno-eliptyczne do podłużno-eliptycznych, czasem nawet lancetowatych, a ich wierzchołki mogą być zaokrąglone lub dość ostro zakończone. Są dwurzędowo ułożone na pędzie i zwykle tylko w górnej jego połowie. Czasem jednak pędy mogą być ulistnione na prawie całej długości. Liście mogą być dość cienkie, sztywne i skórzaste, zwykle są zielone, ale czasem mają zabarwienie kasztanowe.  

Kwiatostan:

Krótki. Pęd kwiatowy pojawia się na szczycie pędu, zwykle wyrasta tylko jeden kwiat, ale czasami się zdarza, że wyrastają dwa kwiaty. Kwiaty są krótkotrwałe, utrzymują się tylko 1-3 dni, ale wkrótce potem pojawiają się kolejne pąki, tak że roślina może kwitnąć ciągle przez dłuższy okres czasu, bo kwiaty mogą pojawiać się z tego samego pędu przez kilka lat. Pąki są purpurowo-czerwone na zewnętrz, ale wkrótce po otwarciu zmieniają kolor na czerwonawo brązowy. Każdy kwiat jest osadzony na szypułkowatej zalążni o długości 5-17 cm.

Kwiaty:

4-6 w kwiatostanie, ale jednocześnie tylko 1-2. Kwiaty intensywnie pachną, zwłaszcza w nocy, ich płatki okółka zewnętrznego mają wewnętrzne powierzchnie zielonkawo-jasnobrązowe, płatki okółka wewnętrznego są białawe w momencie otwarcia, ale szybko zmieniają kolor na zielonkawo-żółty, biała warżka ma żółte zgrubienie, prętosłup jest biały. Kwiaty mają 7,5-12,5 cm szerokości, wydłużone lancetowato płatki okółka zewnętrznego są nieco skręcone w kierunku wierzchołka, mają ostro zakończone wierzchołki, na ogół dość mocno odgięte brzegi, 3,5-9,0 cm długości i 0,3-0,8 cm szerokości. Płatek grzbietowy jest wyprostowany, natomiast płatki boczne rozkładają się ukośnie. Wąskie, nitkowate płatki okółka wewnętrznego mają ostro zakończone wierzchołki, 3,5-8,5 cm długości, 0,3 cm szerokości, a ich brzegi są mniej odgięte niż płatki okółka zewnętrznego. Ułożenie płatków okółka wewnętrznego jest różne, od wznoszącego się poprzez poziome do bardzo zwisającego. 3-klapowa warżka ma ok. 7 cm długości licząc od podstawy prętosłupa to wierzchołka wydłużonej działki środkowej, ze swobodną częścią o długości ok. 5,8 cm. Stosunkowo szerokie działki boczne, rozpostarte i skierowane do przodu, są nieco owalne do jajowatych lub owalno-lancetowatych. Mają one przy podstawie kształt nieco sercowaty, są tępo, czasem ostro zakończone, brzegi mogą mieć gładkie lub ząbkowane, mają 1,2-3,8 cm długości i 0,4-1,0 cm szerokości poniżej środka. Wąska, wydłużona do nitkowatej działka środkowa zwęża się, przechodząc w długi, ostro zakończony wierzchołek. Ma 2,2-5,7 cm długości i 0,3 cm szerokości w pobliżu podstawy. Zgrubienie, które tworzy para prostych grzbietów rozdzielonych niższym i krótszym grzbietem, znajduje się pomiędzy bocznymi działkami, rozciągając się od podstawy warżki do podstawy środkowej działki. Prętosłup jest nieco rozszerzony w stronę wierzchołka i ma 1,5-2,5 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Podobna w ciągu całego roku - średnie temperatury dnia 25-27°C, średnie temperatury nocy 16-17°C, z amplitudą wahań dobowych 9-11°C.  

Światło:

20000-30000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady w tym regionie są bardzo obfite przez cały rok, ale w innych częściach siedliska zimą występuje pora sucha. Uprawiane rośliny należy często podlewać w okresie intensywnego wzrostu, lecz musi być ułatwiony odpływ wody, a podłoże wokół korzeni powinno być zawsze luźne, z łatwym dostępem powietrza. Podłoże wokół korzeni nigdy nie może być zleżałe ani rozmokłe.   

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w płytkich pojemnikach z dobrym drenażem lub na podkładkach z paproci drzewiastej. Tak mocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, a podczas gorącej i suchej pogody należy je podlewać kilka razy dziennie. Jeśli utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, można je też uprawiać w płytkich doniczkach lub koszykach wypełnionych bardzo luźnym, szybko przesychającym podłożem o doskonałym drenażu i dobrym napowietrzeniu, które pozwala na szybkie przesychanie po podlaniu. Hodowcy używają zwykle średniej granulacji kory jodłowej lub kawałków włókien paproci drzewiastej z dodatkiem grubego perlitu i/lub pociętego mchu torfowca, co jednocześnie zwiększa przepuszczalność podłoża i umożliwia zatrzymywanie wilgoci. Dodatek węgla drzewnego pomaga zapewnić przepuszczalność i zapobiega kwaśnieniu. Rośliny powinny być przesadzane natychmiast, gdy podłoże zaczyna się rozkładać, albo gdy wyrastają z doniczek. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Pozwoli to roślinie zaadaptować się w nowym podłożu w możliwie najkrótszym czasie. 

Wilgotność powietrza:

85-90% przez cały rok. W innych siedliskach naturalnych te średnie są nieco niższe. 

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Ze względu jednak na wyjątkowo rozległy obszar występowania i szeroki zakres wysokości siedlisk naturalnych, rośliny te powinny się przystosować do temperatur o 6°C wyższych lub niższych niż podane w danych klimatycznych. Opady w cytowanej stacji klimatycznej są bardzo obfite przez cały rok, ale w innych regionach występuje okres zimowej suszy. Rośliny te, choć adaptują się do suchszych warunków zimą, to tak naprawdę nie wymagają suchego zimowego spoczynku. Podlewanie zimą można w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w ciemniejszych warunkach krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych lub w niższych temperaturach, ale na pewno będą zdrowsze, jeżeli nie będą pozbawione wody przez dłuższy okres czasu. Jeśli podlewanie roślin jest ograniczone, należy również zredukować nawożenie.