Epidendrum pseudepidendrum

Rchb. f. 1856
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Epidendrum pseudepidendrum

Synonim: Pseudepidendrum spectabile Rchb. f. 

Występowanie:

Kostaryka i Panama. W Kostaryce storczyk ten występuje najczęściej w lasach nizinnych i lasach niskich gór, na wysokościach 400-1000 m. Natomiast w Panamie rośnie w prowincji Chirique na wysokości 1200 m. Choć jest dość popularny w uprawie, to obecnie w naturze bywa spotykany rzadko, głównie z powodu niszczenia jego siedlisk naturalnych.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 34°C i 10°C.
Średnia wilgotność w okresie zimy i wiosny wynosi 70%, natomiast w lecie i jesienią przekracza 80%.
Opady od 5 mm w styczniu-lutym do 305 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 24,4/15°C w styczniu do 27,2/17,4°C w maju.
Okres kwitnienia: Kwitnie przez cały rok, z maksimum od marca do maja.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to duży, osiągający 100 cm wysokości, tworzący kępy epifit sympodialny. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 50-100 cm długości i 1,0-1,5 cm szerokości; rzadko osiągają 200 cm wysokości. Na mniejszych roślinach pędy są zwykle wyprostowane, natomiast na dużych roślinach pochylają się prawie do pozycji poziomej, a nawet nieco się zwieszają, ale ich wierzchołki są skierowane ku górze. W części wierzchołkowej są ulistnione, ale na większej części łodygi są bezlistne. 

Liście:

Liście mają 5-20 cm długości i 2-6 cm szerokości. Niewielka liczba liści jest ułożona w dwóch rzędach w górnej części pędu; są szeroko rozłożone, ostro zakończone, eliptyczne i skórzaste. Liście są nieco węższe przy podstawie i przechodzą w osłonki ciasno obejmujące pęd. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 15 cm długości. Z wierzchołka pędu wzrostowego lub w jego pobliżu może wyrastać jeden lub więcej pędów kwiatowych. Szypułka jest otoczona przez kilka obejmujących ją osłonek. Każdy kwiat jest osadzony na szypułkowatej zalążni o długości ok. 5 cm i otoczony przez osłonkę kwiatową o długości do 1,4 cm. 

Kwiaty:

1-3 w każdym kwiatostanie. Gatunek występuje w kilku formach kolorystycznych. Oprócz standardowej, czerwonej odmiany istnieje forma semialba (poniżej) i forma alba. 


Foto: © Jerzy Dziedzic. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Bardzo ciekawe kwiaty są opisywane czasem jako najbardziej efektowne w całym rodzaju. Kwiaty mają 4,0-5,5 cm średnicy wzdłuż rozłożonych płatków okółka wewnętrznego i 5,5-6,5 cm długości od czubka płatka grzbietowego do wierzchołka warżki. Kwiaty wyglądają jak zrobione z wosku lub z plastiku, płatki obu okółków są ciemnozielone do jabłkowo-zielonych, duża warżka jest pomarańczowa do czerwono-pomarańczowej, a prętosłup jest zielony przy podstawie i ma wierzchołek pomarańczowo-czerwony do purpurowego. Mięsiste, lancetowate płatki okółka zewnętrznego są dość wąskie przy podstawie, powyżej środka rozszerzają się i następnie znowu zwężają, tworząc ostry wierzchołek. Mają 2,3-3,3 cm długości i 0,5-1,0 cm szerokości w najszerszym miejscu. Płatki okółka wewnętrznego są ostro zakończone, mają podłużnie lancetowaty kształt, 2,5-2,8 cm długości i 0,2-0,3 cm szerokości. Wypukła, bardzo mięsista warżka ma przy podstawie długi pazur ściśle połączony z prętosłupem. Warżka ma 3,0-3,5 cm długości i 2,0-2,3 cm szerokości. Część warżki od strony podstawy jest skierowana do przodu razem z prętosłupem, ale następnie ostro zagina się w dół na poziomie wierzchołka prętosłupa, a dalej rozszerza się gwałtownie, tworząc poprzecznie podłużną do nieco prostokątnej, albo zaokrągloną blaszkę o ząbkowanych lub postrzępionych brzegach. Zgrubienie na środku warżki ma 3 mięsiste, nieco wypukłe wyrostki, które rozciągają się od podstawy do wierzchołka warżki. Prętosłup ma 2 cm długości, jego wierzchołek jest rozdęty i ma parę wyrostków o kształcie rożków lub uszu. Każdy kwiat ma 4 pyłkowiny w dwóch parach różnej wielkości. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o wymaganiach umiarkowanych do ciepłych.

Średnia temperatura dnia w lecie wynosi 26-27°C, średnia nocy 17°C, co daje amplitudę dobową 8-9°C. Podane temperatury odzwierciedlają średnie warunki, w jakich powinno się uprawiać ten gatunek. Ze względu jednak na szeroki zakres wysokości siedlisk naturalnych, rośliny mogą się przystosować do temperatur o 2-3°C wyższych lub niższych niż podane. 

Światło:

30000-40000 luksów. Światło powinno być nieco przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Zimą ich ilość dość szybko spada i zaczyna się 4-miesięczna pora sucha trwająca aż do początku wiosny. Podłoże roślin w uprawie powinno być wilgotne, a pomiędzy kolejnymi podlewaniami powinno tylko nieznacznie przesychać. Późną jesienią podlewanie powinno być stopniowo ograniczane. Dla uprawianych roślin ten suchy spoczynek nie musi trwać tak długo. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonych nawozów przez cały rok, ale są też tacy, którzy wolą stosować nawóz o podwyższonej zawartości azotu w okresie od wiosny do połowy lata, a następnie, późnym latem i jesienią, nawóz wzbogacony w fosfor. 

Podłoże:

Epidendrum pseudepidendrum jest rośliną tworzącą kępy, jej pędy często rosną poziomo lub nawet zwieszają się. Dlatego łatwiej uprawiać te rośliny zamocowane na podkładkach z paproci drzewiastej lub korka. Rośliny tak mocowane wymagają wysokiej wilgotności i podlewania co najmniej raz dziennie. W czasie bardzo gorącej, suchej pogody tak uprawiane rośliny mogą wymagać kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Rośliny często sadzi się w płytkich, wiszących doniczkach lub koszyczkach wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem. Podłoże musi umożliwiać szybkie obsychanie korzeni po podlaniu. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane, gdy rozpocznie się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu. 

Wilgotność powietrza:

80-85% od późnej wiosny do jesieni, spadając do 70% zimą i na początku wiosny. 

Okres spoczynku:

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 24-25°C, a nocy 15°C, z amplitudą 9-10°C. Epidendrum pseudepidendrum powinno dostosować się do temperatur wyższych lub niższych o 2-3°C niż podane. Opady zimą i wiosną są niskie, jednak dodatkowa wilgoć dostępna jest zwykle w postaci rosy. Zimą uprawiane rośliny potrzebują mniej wody. Powinny one przesychać pomiędzy podlewaniami, ale nie powinny pozostawać suche przez dłuższy okres. W większości przypadków można to zapewnić przez sporadyczne zamgławianie wczesnym rankiem i lekkie podlanie raz na 2-3 tygodnie. Podlewanie jest najbardziej korzystne podczas jasnej, słonecznej pogody. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.