Eria thao

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Latem średnia temperatura dnia wynosi 26°C, nocą 20-21°C, z amplitudą dobową 5-6°C.  

15000-23000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Jesienią ich ilość gwałtownie zmniejsza się i rozpoczyna się 4-5 miesięczny okres suszy trwający do początków wiosny. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale począwszy od późnej jesieni powinny przesychać między podlewaniami. 

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Rośliny mogą rosnąć zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile potrafimy im zapewnić wysoką wilgotność, ale w okresie letnich gorących i jasnych dni może wymagać to kilkukrotnego podlewania w ciągu dnia. Rośliny jednak zwykle sadzi się do płytkich pojemników lub koszyczków, bo dla większości hodowców trudne jest utrzymanie latem wysokiej wilgotności roślinom posadzonym na podkładkach. Doskonale spisują się koszyczki o dużych otworach wyłożone mchem torfowcem. Podłoże powinno być luźne, szybko odprowadzające wodę, ale jednak zatrzymujące pewną jej ilość. Hawkes (1965) sugerował, aby gatunki Eria o małych pseudobulwach traktować i uprawiać podobnie jak małe, tropikalne gatunki Bulbophyllum, czyli w ciasno upakowanych włóknach paproci Osmunda lub paproci drzewiastej z dodatkiem dużej ilości składników poprawiających drenaż. Pocięte włókna paproci drzewiastej zmieszane z około 10% perlitu, 10% pociętego mchu torfowca i 10% węgla drzewnego stanowią doskonałe podłoże dla wielu hodowców. Po ustabilizowaniu się gatunków z rodzaju Eria ich bryła korzeniowa powinna być jak najrzadziej naruszana, a więc należy wybierać podłoże, które rozkłada się bardzo powoli. Hodowcy podają, że naruszenie bryły korzeniowej często wstrzymuje kwitnienie na kilka sezonów. Kora sosnowa może być użyta, jeśli zawiera dodatki utrzymujące wilgoć, lecz w tym przypadku wymagane jest częstsze przesadzanie, gdyż podłoże to szybciej ulega rozkładowi. Jeżeli konieczne jest przesadzenie, powinno być wykonywane jedynie wtedy, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni. Pozwoli to roślinie zaadaptować się w możliwie najkrótszym czasie. 

80-85% przez większość roku, ze spadkiem do około 70% w zimie.  

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 20-21°C, nocą 12-14°C, z amplitudą dobową 6-8°C. Zimą opady są niewielkie, ale rosa i mżawki zapewniają wilgoć podczas prawie całego okresu suchego. Rośliny powinny przesychać nieco pomiędzy podlewaniami, ale nie powinny być suche przez dłuższy okres. Poranne zamgławiania pomiędzy sporadycznymi lekkimi podlewaniami powinny umożliwić roślinie przejście suchego okresu spoczynku, zapewniając jej jednocześnie wystarczającą ilość wilgoci. Przy końcu zimy stopniowo zwiększa się ilość wody. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.