Haraella retrocalla

(Hayata) Kudô 1930
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Haraella retrocalla

Synonim: Saccolabium retrocallum Hayata, Gastrochilus retrocallus Hayata, Haraella odorata Kudô, Gastrochilus odoratus (Kudô) Masamune, Saccolabium odoratum (Kudô) Makino & Nemoto. 

Występowanie:

Tajwan. Storczyk ten rośnie w jasnych lasach liściastych, na wysokości 500-1500 m na całej wyspie oraz w siedliskach w pobliżu Taipei i Taitung.    

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 32°C i 3°C.
Średnia wilgotność wynosi około 80% przez cały rok.
Opady od 28 mm w styczniu-marcu do 297 mm w sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 16,8/9,0°C w styczniu do 26,1/17,2°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: Od sierpnia do listopada.


Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały epifit o wzroście monopodialnym i wysokości 1-2 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

1-2 cm długości. Łodyga ukrywa się  w podstawie liści, ale przyrosty gromadzą się gęsto wokoło podstawy łodygi. 

Liście:

Pseudobulwy mają 3-7 cm długości i 0,8-1,1 cm szerokości. Przyrosty mają 4-7 zielonkawych, raczej sierpowatych liści, które są ciasno ułożone w dwóch następujących po sobie rzędach na każdej łodydze. Są spiczaste na końcach, w kształcie podkowy u podstawy, z wypukłością wzdłuż środkowej żyłki po dolnej stronie. Łodygę otaczają krótkie, szerokie pochewki. 

Kwiatostan:

Ma 4-8 cm długości. Kilka kwiatostanów (zwykle 2) wyrastają z łodygi wzdłuż kątów liści. Są one bardzo giętkie i wysmukłe, a sukcesywnie otwierające się pąki znajdują się na ich końcach. Każdy kwiat jest osadzony na wysmukłej, szypułkowatej zalążni o długości do 1 cm.

Kwiaty:

1-4 w każdym kwiatostanie. Mięsiste pąki otwierają się sukcesywnie, nie więcej niż dwa naraz. Rozłożone kwiaty bez ostrogi są relatywnie duże w stosunku do wielkości rośliny. Średnica wzdłuż horyzontalnie rozłożonych płatków wewnętrznych wynosi ok. 2,3 cm, licząc od końca  płatka grzbietowego aż do końca warżki. Wewnętrzne i zewnętrzne płatki okwiatu są jasnożółte. Warżka jest  bladożółta i ma duży, owłosiony, purpurowo-czerwony dysk z szeroką żółtą obwódką. Płatki zewnętrzne są owalno-lancetowate, owalne lub lekko jajowate, ostro zakończone, zwężone u podstawy, o długości 0,8 cm i szerokości 0,3-0,4 cm. Eliptyczno-owalne płatki wewnętrzne mają 0,8 cm długości i 0,25-0,3 cm szerokości i zwężają się w kierunku podstawy. Duża, rozłożysta, nieco owalna warżka jest dominującym elementem kwiatu. Ma ona długość 1,2-1,4 cm i szerokość 0,8-1,0 cm zarówno przy podstawie jak i przy końcu, z przewężeniem w środku. Brzeg górnej części warżki jest pofalowany i drobno postrzępiony. Górna strona dysku jest gęsto owłosiona, a dolna jest gładka i z dużym zgrubieniem przy podstawie. Bardzo mały prętosłup ma ok. 0,25 cm długości. Pokrywa komory pyłkowej ma 0,32 cm długości i 0,27 cm szerokości, a jej brzeg jest mniej lub bardziej ząbkowany.

Tłumaczenie: Sandra Wawrzyniak


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Średnia dzienna temperatura latem wynosi 24-26°C, w nocy 17°C, amplituda dobowa 8-9°C. 

Światło:

20000-30000 luksów. Rośliny potrzebują jasnego, przefiltrowanego lub rozproszonego światła i ochrony przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W okresie od wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Następnie ilość opadów dość gwałtownie spada i rozpoczyna się sezon suszy, który trwa 3-4 miesiące zimą i wczesną wiosną. Rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, ale trzeba zapewnić doskonały drenaż i nie dopuścić, aby podłoże wokół korzeni było zbite i pozostawało nasiąknięte po podlewaniu. Rośliny powinny zostać przesadzone zanim podłoże rozłoży się. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w płytkich pojemnikach z dobrym drenażem lub na podkładkach z korka lub paproci drzewiastej. Kwiaty najpiękniej się prezentują, kiedy rośliny są uprawiane na korze, ale wymaga to zapewnienia ciągłej wysokiej wilgotności powietrza, co latem oznacza konieczność podlewania co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Jeśli zapewnienie wysokiej wilgotności jest problemem, rośliny mogą być uprawiane w doniczkach lub koszyczkach przy użyciu luźnego, szybko przesychającego podłoża, takiego jak kora jodłowa o średniej granulacji. Perlit i węgiel drzewny są często dodawane do mieszanki w celu polepszenia przewiewności podłoża, zatrzymywania pewnej ilości wilgoci i zapobieganiu kwaśnieniu podłoża. Wiele blisko spokrewnionych gatunków nie toleruje zbitego podłoża wokół korzeni. Gatunki te trzeba przesadzać natychmiast po zaobserwowaniu niekorzystnych zmian w strukturze podłoża. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają się pojawiać nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie. 

Wilgotność powietrza:

80-85% od lata do jesieni, zmniejsza się do 75-80% w czasie zimy i wiosny. 

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 17-18°C, nocą 9-11°C, z amplitudą dobową 7-8°C. Opady w siedlisku naturalnym są raczej niskie przez 3-4 zimowe miesiące, lecz wysoka wilgotność i nocne ochłodzenie są powodem częstych i silnych opadów mgły, które zapewniają więcej wilgoci niż pokazuje to średnia opadów. Uprawiane rośliny potrzebują znacznie mniej wody w okresie zimowym i powinny raczej przesychać przed kolejnym podlaniem. Nie powinny jednak wysychać zupełnie, zwłaszcza przez dłuższy okres. W większości wypadków częste poranne zamgławianie pomiędzy okazjonalnym, słabym podlewaniem powinno zapewnić wystarczającą ilość wody. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.