Laelia briegeri

Blumenschein
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com

Laelia briegeri

Występowanie:

Brazylia. Gatunek ten spotyka się w regionie Diamantina w stanie Minas Gerais na wysokościach 980-1400 m npm. Rośliny rosną na piaskowcach, a ich korzenie chronione są przez mchy, porosty i inną niską roślinność. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 34°C i 4°C.
Średnia wilgotność ok. 80% przez cały rok.
Opady od 18 mm w styczniu do 348 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 20,6/11,1 w styczniu do 26,1/17,2 w sierpniu.
Okres kwitnienia: od kwietnia do czerwca.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany przez hodowców to kwiecień do czerwca. W naturalnym siedlisku rośliny kwitną późną wiosną lub wczesnym latem. Jako laelia litofityczna lub naskalna, Laelia briegeri wymaga ciepłych dni, chłodnych nocy, dużo światła, wysokiej wilgotności i szybko wysychającego podłoża. Te wymagania sprawiają, że uchodzi ona za roślinę trudną w uprawie.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały litofit o wzroście sympodialnym i wysokości 6-20 cm.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 3-10 cm długości i 0,6-1,5 cm szerokości. Bladozielone pseudobulwy mogą być krótkie i pękate lub nieco cylindryczne.

Liście:

Liście mają 3-10 cm długości. Pojedynczy, lekko wyprostowany, rozszerzający się liść wyrasta na wierzchołku każdego pędu. Jest rowkowany u góry i nieznacznie wygięty u dołu.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 10-20 cm długości, a czasem nawet 40 cm. Wyprostowany, czasem łukowato wygięty pęd kwiatowy wyrasta z wierzchołka pseudobulwy. Kwiaty zgrupowane są u wierzchołka kwiatostanu.

Kwiaty:

3-5. Trwałe, jasnożółte kwiaty, otwierające się wszystkie w tym samym czasie, mają 4,0-5,5 cm średnicy. Mają szerokie płatki okółka zewnętrznego i wewnętrznego, które otwierając się szeroko tworzą piękny kwiat. Wielu hodowców uważa je za jedne z najładniejszych pośród laelii litofitycznych. Płatki okółka wewnętrznego i płatek górny mogą mieć kształt jajowaty, nawet cylindryczny, mają 2,3-3,0 cm długości i 1 cm szerokości. Szerokosierpowate boczne płatki okółka zewnętrznego są nieco krótsze. Wygięta warżka ma ok. 1,7 cm długości i duże boczne części, które zakręcają się do góry zamykając zupełnie prętosłup. Stosunkowo szeroka część środkowa ma dwa wybrzuszenia ciągnące się przez prawie całą jej długość. Środkowa część ma pofalowane lub frędzlowate obrzeżenia. Kwiaty są zwykle jaskrawo żółte, ale znana jest odmiana alba (biała), a kwiaty mogą być od kremowo-białych do ciemno-żółto-złotych.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna

Średnia dzienna temperatura latem wynosi 24-26°C, w nocy 16-17°C, amplituda dobowa 7-10°C.

Światło:

30000-40000 luksów. Jasne światło powinno być nieco przefiltrowane lub rozproszone, rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Należy zapewnić stały silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Od wiosny do jesieni opady są umiarkowane, nawet obfite, a ich ilość zmniejsza się pod koniec lata dając 2-3-miesięczny suchy, zimowy okres. W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy często podlewać, natomiast korzenie muszą szybko wyschnąć po podlaniu. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć.  Brazylijscy hodowcy zalecają stosowanie do podlewania laelii litofitycznych czystej wody, wolnej od rozpuszczonych soli.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.

Podłoże:

Rośliny najczęściej hodowane są w doniczkach z podłożem bardzo luźnym i dobrze przepuszczalnym. Podłoże musi być na tyle luźne, aby korzenie szybko wysychały po podlaniu. Małe doniczki są lepsze od dużych, ponieważ w dużych doniczkach podłoże pozostaje zbyt długo wilgotne po podlaniu. Jeśli korzenie nie wysychają szybko po podlaniu, grozi to wystąpieniem zgnilizny. Niektórzy hodowcy używają małych doniczek wypełnionych kawałkami połamanego piaskowca i pociętymi włóknami paproci drzewiastej. Przesadzanie lub podział najlepiej jest wykonywać wtedy, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie.

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez większość roku, zimą i wczesną wiosną spadająca do około 70-75%.

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 21-23°C, nocy 11-12°C, z amplitudą dobową 10-11°C. W naturalnym siedlisku, w czasie 2-3-miesięcznej zimy opady są niewielkie, ale często występują obfite rosy. Należy zmniejszyć podlewanie hodowanych roślin, ale nigdy nie powinny one być suche przez dłuższy okres. Na większości obszarów odpowiednią wilgotność powietrza zapewnią poranne zamgławiania od czasu do czasu, pomiędzy niezbyt częstymi podlewaniami. The McQueens (1993) podają, że rośliny wymagają suchego okresu spoczynku i tylko od czasu do czasu potrzebują zamgławiania, aby uniknąć zbytniego zasychania i marszczenia się rośliny. Podlewanie można nieco zwiększyć, jeśli liście lub pseudobulwy wykazują nadmierne marszczenie się. Nawożenie należy wyeliminować aż do momentu wznowienia podlewania wiosną.