Laelia tenebrosa
Występowanie:
Brazylia. Naturalne siedlisko to zasadniczo obszar od Bahia na południu, po Espírito Santo na północy. Według Mirandy (1990), siedlisko to jest ograniczone do bardzo małego obszaru południowego Espírito Santo, gdzie rośliny te rosną na dużych drzewach w gęstym lesie. Podaje on także, że to ograniczone siedlisko naturalne zostało kompletnie zniszczone i że roślina ta, zawsze raczej rzadko występująca, jest obecnie praktycznie nie do znalezienia w naturze. Mimo tego wszystkiego co napisano o tej dużej i efektownej roślinie, dostępnych jest bardzo niewiele informacji o lokalizacji i wysokości nad poziomem morza jej naturalnego siedliska. Dane te zostały oszacowane na podstawie siedlisk innych gatunków, rosnących w takich samych siedliskach, i o których wiadomo, że tworzą naturalne mieszańce z Laelia tenebrosa. Należy jednak ostrożnie stosować podawane zalecenia dotyczące uprawy.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 3°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 56 mm w styczniu do 160 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 22,2/15,6°C w styczniu do 27,8/20,1°C w maju.
Okres kwitnienia: od maja do lipca, ale może kwitnąć przez cały rok.
Uwagi różne:
Okres kwitnienia podawany przez hodowców to lato, ale kwitnienie zdarza się przez cały rok. W naturze rośliny te kwitną wczesnym latem. Choć gatunek ten jest rzadki, jeśli nawet nie wymarły w naturze, rośliny te są dostępne do uprawy, ponieważ obecnie hoduje się z nasion odporniejsze odmiany. Hodowcy uważają tę roślinę za trudną do hodowli, dlatego należy zwracać uwagę na jej wymagania.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Epifit o wzroście sympodialnym i wysokości 46 cm.
Pseudobulwy:
Pseudobulwy o długości do 18 cm i szerokości do 3 cm. Maczugowate pseudobulwy pokryte są osłonką, która z wiekiem staje się sucha i papierowa. Silne rośliny mają czasem purpurowo-brązowy odcień pseudobulw i liści. Niektórzy hodowcy podają, że rośliny te rzadko osiągają znaczną wielkość ponieważ stare pędy mają tendencję do zamierania, gdy nowy pęd zaczyna wzrost, a rośliny prawie nigdy nie wytwarzają kilku pędów jednocześnie.
Liście:
Wielkość liścia to około 28 cm długości i 6 cm szerokości. Liście uprawianych roślin mogą osiągać długość 38 cm. Pojedynczy, wyprostowany, skórzasty liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Liście mają kształty od eliptycznych poprzez jajowate do języczkowatych i mają zaokrąglone końce.
Kwiatostan:
Długość kwiatostanu: 30 cm. Wyprostowany pęd kwiatowy przebija się przez szeroką płaską osłonkę na szczycie najnowszej pseudobulwy.
Kwiaty:
2-3. Duże, okazałe i pachnące kwiaty mają często nawet 18 cm szerokości. Kwitną przez około 2 tygodnie. Wąskie, brązowe lub koloru miedzianego płatki zewnętrznego i wewnętrznego okółka kwiatowego, czasem lekko skręcone, są prawie płaskie z lekko pofalowanymi brzegami, zwłaszcza w okółku wewnętrznym. Trójdzielna warżka ma duże boczne działki, które zawijając się do góry tworzą rurkę wokół prętosłupa. Powstająca duża, o kształcie trąbki, warżka ma ciemnopurpurowy pierścień u podstawy jaskrawej środkowej działki, z brzegiem zabarwionym jaśniej w kierunku pofalowanego, zawiniętego wierzchołka. Gardziel jest żółta, ze znacznymi żyłkami, które rozciągają się poprzez powierzchnię do brzegów warżki. W uprawie spotyka się kilka odmian kolorystycznych, łącznie z formą alba o zielonych płatkach okółków kwiatowych i białą warżką. Bardzo stara odmiana 'Walton Grange' ma płatki kwiatowe w kolorze intensywnej żółci i białą warżkę z purpurowymi plamkami.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska |
