Leptotes bicolor

Lindley 1833
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Piotr Piesik. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Leptotes bicolor

Synonim: Tetramicra bicolor (Lindley) Bentham.

Występowanie:

Brazylia i Paragwaj. Pierwsze rośliny odkryto w górach Organ Mountains w pobliżu Rio de Janeiro, ale potem okazało się, że zasięg ich występowania rozciąga się na stany Minas Gerais, Rio de Janeiro, Espirito Santo, Sao Paulo, i Santa Catarina. Rosną one w rejonach rozciągających się od nadbrzeżnych gór aż do subtropikalnych lasów, na wysokościach 500-900 m. Spotykane były także w Paragwaju, ale nie ma bliższych danych dotyczących siedliska naturalnego.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 4°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 41 mm w styczniu do 130 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 20,0/13,3°C w styczniu do 25,1/18,7°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od grudnia do lipca, z największym nasileniem w marcu.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w tabelach klimatycznych oparty jest na doniesieniach od hodowców. Dojrzałe, wysuszone torebki nasienne mają zapach podobny do wanilii i w Brazylii są stosowane jako dodatek do lodów i słodyczy. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały epifit o wzroście sympodialnym i wysokości 5-10 cm. 

Pseudobulwy:

Proste, o kształcie cylindrycznym pseudobulwy mają długość 1-2 cm i są ciasno skupione. 

Liście:

Liście mają 4-8 cm długości. Każdy przyrost wytwarza tylko jeden prosty, gruboszowaty liść. Jest on prawie cylindryczny, ostro zakończony, z rowkiem na górnej powierzchni. Liście są zielone, ale mogą mieć mniej lub więcej purpurowych plamek. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 2 cm długości. Wyprostowany pęd kwiatowy wyrasta u podstawy najmłodszej dojrzałej pseudobulwy. 

Kwiaty:

1-3. Mięsiste, pachnące i trwałe kwiaty otwierają się sukcesywnie na każdym kwiatostanie. Kwiaty mają 3-5 cm średnicy. Białe, wąskie płatki obu okółków są szeroko rozpostarte, ale przy ostro zakończonych wierzchołkach odginają się do środka. 3-klapowa warżka ma białe lub zielonkawe działki boczne, które trzymają się prosto po bokach prętosłupa. Zakrzywiona działka środkowa ma kolor karmazynowo-różowy i ostro zakończony wierzchołek.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Latem średnia temperatura dnia wynosi 24-26°C, nocy 18-19°C, z dobową amplitudą 6-7°C. 

Światło:

18000-25000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Przez cały rok opady deszczu są umiarkowane, a nawet obfite, z 3-miesięcznym nieco suchszym okresem w zimie. W okresie aktywnego wzrostu rośliny powinny być często podlewane. Ilość wody należy nieco zmniejszyć późną jesienią, gdy nowe przyrosty osiągną dojrzałość.  

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny rosną bardzo dobrze zamocowane na małych podkładkach z paproci drzewiastej, ale należy im zapewnić wysoką wilgotność, a w okresie gorącej letniej pogody może być konieczne podlewanie co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas wyjątkowo suchej i gorącej pogody niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Niektórzy hodowcy podają, że nowo zamocowane rośliny czasem potrzebują aż roku, lub nawet dwóch, do ustabilizowania się. W wypadku problemów z zapewnieniem odpowiedniej wilgotności dla zamocowanych roślin, można je także uprawiać w koszyczkach wypełnionych paprocią osmunda lub w małych doniczkach luźno wypełnionych paprocią osmunda lub pociętymi włóknami paproci drzewiastej. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane, gdy rozpocznie się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu. 

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 20-21°C, a nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 7°C. W siedlisku naturalnym opady są mniej intensywne w zimie, ale dodatkowa wilgoć jest dostępna w postaci obfitej rosy. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie powinny jednak być zupełnie przesuszane, ani suche przez dłuższy okres czasu. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.