Maxillaria sophronitis
Synonim: Ornithidium sophronitis Rchb. f.
Występowanie:
Północna Wenezuela. Storczyki te rosną w górskich lasach deszczowych lub na ich obrzeżach, na wysokościach 760-1520 m. Spotyka się je głównie w nadbrzeżnych górach, ale były też znajdowane na stanowiskach dalej od wybrzeży, w głębi lądu.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 32°C i 4°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% w zimie i wiosną do około 80% latem.
Opady od 0-8 mm w styczniu, lutym i marcu do 201 mm w sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 24,5/11,7°C w styczniu do 26,0/15,6°C w lecie.
Okres kwitnienia: Cały rok z maksimum od listopada do stycznia.
Uwagi różne:
Okres kwitnienia podawany w tabelach klimatycznych oparto na danych od hodowców. Maxillaria sophronitis ma opinię rośliny trudnej w doprowadzeniu do kwitnienia i w uprawie. Dunsterville w Orchid Hunting in the Lost World (And Elsewhere in Venezuela) mówi, że ten gatunek stwarza pewne problemy w uprawie, ale nie wymienia tych problemów. Nasze rośliny rosną dobrze w warunkach, jakie podają dane klimatyczne, ale wydają tylko kilka kwiatów, które są rozmieszczone pomiędzy wieloma nowymi, już dojrzałymi przyrostami teoretycznie gotowymi do kwitnienia. Niedawno dowiedzieliśmy się od Dale'a Bordersa z Oregonu, jak udało mu się doprowadzić do naprawdę widowiskowego kwitnienia tej rośliny. Podaje on, że przez lata jego roślina była uprawiana w umiarkowanych warunkach i bujnie wytwarzała nowe przyrosty, ale niewiele kwiatów. Obecnie uprawia on tę roślinę w chłodnej szklarni, z dzienną temperaturą około 21°C i nocną obniżoną do 11°C. Podlewa ją cały rok, a chłodna szklarnia ma bardzo wysoką wilgotność. Dale ocenia, że jego roślina rośnie w 50% cieniu, albo otrzymuje niewiele więcej światła. Teraz jego roślina regularnie wytwarza na raz 50-60 kwiatów. Takie spektakularne kwitnienie może być wynikiem posiadania wyjątkowego klonu, ale nasza roślina pochodzi prawdopodobnie od niego, a nie mieliśmy nigdy więcej niż kilka kwiatów na raz. Jedynym wytłumaczeniem takiej obfitości kwitnienia są jego umiejętności, albo niskie temperatury uprawy. Być może w grę wchodzą oba te czynniki, ale nam pozostaje spróbowanie uprawy w temperaturach przez niego polecanych.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Jest to mały, 3,2 cm, epifit o pokroju pnącym i wzroście sympodialnym.
Pseudobulwy:
Pseudobulwy mają do 1,2 cm długości. Są one nieco spłaszczone, matowo brązowe, mniej lub bardziej żłobione, ale gdy są młode często są gładkie i prawie kuliste. Są od siebie oddalone o 2,5-3,5 cm wzdłuż kłącza całkowicie pokrytego brązowymi osłonkami.
Liście:
Liście mają 2 cm długości. Pojedynczy, gruby, sztywny, skórzasty liść wyrasta ze szczytu każdej pseudobulwy i jest podtrzymywany przez 1-2 mocno żyłkowane osłonki przy podstawie. Liście są jasno zielone, z błyszczącą górną powierzchnią i mają ciemno brązowe przylistki.
Kwiatostan:
Kwiatostan ma 1-3 cm długości. Poziome lub lekko wygięte pędy kwiatowe wyrastają z podstawy ostatnio wykształconej i dojrzałej pseudobulwy.
Kwiaty:
1. Każdy kwiatostan wytwarza jeden kwiat. Ich średnica nie przekracza zwykle 2,5 cm, tak więc kwiat jest duży w stosunku do rozmiarów rośliny. Nie pachną, ale mogą się utrzymywać 4-6 tygodni. Kwiaty są bardzo okazałe z jasnymi pomarańczowo-czerwonymi płatkami okwiatu i pomarańczowo-żółtą warżką, której boczne działki i obrzeżenia są kremowo-żółte. Szerokie, zaostrzone płatki zewnętrzne są szeroko rozpostarte, natomiast nieco krótsze i tępo zakończone płatki wewnętrzne są pochylone do przodu obejmując blado-zielony prętosłup z białym pylnikiem.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska |
