Maxillaria tenuifolia

Lindley 1837
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Maxillariinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Maxillaria tenuifolia

Synonim: Maxillaria gracilifolia Kraenzlin 

Występowanie:

Meksyk, Gwatemala, Belize, Salwador i Nikaragua. W przeszłości były doniesienia o występowaniu w Kostaryce, ale ostatnie badania wskazują, że jest to wątpliwe. Rośliny te rosną w lasach deszczowych, w tropikalnych lasach z drzewami częściowo gubiącymi liście, a czasem też w wąwozach w ciepłych lasach dębowych. Spotyka się je na niskich wysokościach począwszy od poziomu morza do ok. 1000 m.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 38°C i 8°C.
Średnia wilgotność wynosi około 80% przez cały rok.
Opady od 23 mm w okresie od grudnia do lutego do 160 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 22,8/13,3 w styczniu do 30,0/19,8 w maju.
Okres kwitnienia: Od stycznia do sierpnia, z maksimum w maju.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. W naturze rośliny te najczęściej kwitną wiosną (od kwietnia do czerwca). 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Bujny, zwisający lub wznoszący się epifit o wzroście sympodialnym, dorastający do 60 cm wysokości. Przyrosty wyrastają co 2,5-4,0 cm wzdłuż wznoszącego się kłącza, okrytego obejmującymi go osłonkami o kolorze blado brązowym lub czerwonawo-brązowym. Rośliny zwykle zakorzeniają się tylko przy podstawie wydłużonych przyrostów. 

Pseudobulwy/łodyga:

2-6 cm długości i 1-2 cm szerokości. Jajowate, nieco spłaszczone pseudobulwy mają pojedynczy liść na wierzchołku, a przy podstawie obejmujące je osłonki. 

Liście:

Liście mają 12-50 cm długości i 0,2-0,7 cm szerokości. Wydłużone liście o delikatnej teksturze, nieco skórzaste, są koloru trawiastej zieleni i zwężają się, tworząc ostry wierzchołek. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 5 cm długości. Najmłodsza dojrzała pseudobulwa może wytworzyć kilka prostych lub nieco pochylonych kwiatostanów. Osłonki na każdym pędzie kwiatowym są cienkie, suche i obejmują pęd. 

Kwiaty:

1 na kwiatostanie. Kwiaty o szerokości 3,8-5,0 cm mają bardzo wyraźną teksturę i mocno pachną kokosem. Ich barwa jest nieco zmienna, ale zwykle płatki obu okółków są ciemnoczerwone i mają jasno lub ciemnożółte marmurkowe wzorki. Wklęsła warżka jest ciemna, głęboko krwistoczerwona począwszy od podstawy aż do połowy długości, natomiast jej część wierzchołkowa jest ciemnożółta z czerwono-purpurowymi lub czerwono-brązowymi plamkami układającymi się we wzór panterki. Piwno-żółty prętosłup ma z przodu ciemnoczerwone plamki.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura letniego dnia to 28-29°C, a średnia temperatura nocy 19°C, z amplitudą dobową 9-10°C. 

Światło:

15000-20000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. W okresie aktywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny być utrzymywane w wilgoci, z lekkim tylko przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Jesienią podlewanie należy stopniowo ograniczać. 

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki zrównoważonego nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje na początku roku, gdy trwa okres intensywnego wzrostu, nawóz wzbogacony w azot. Natomiast późnym latem i jesienią stosują nawozy o wysokiej zawartości fosforu lub "bloom booster" (katalizator kwitnienia), aby pobudzić rośliny do kwitnienia. 

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile można im zapewnić wysoką wilgotność, co w okresie lata wymaga codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach przy użyciu podłoża luźnego, szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość, takie jak pocięty mech torfowiec i perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Przesadzanie należy wykonywać, gdy zaczynają wyrastać nowe korzenie, co umożliwia roślinie możliwie najszybsze ponowne ustabilizowanie się. 

Wilgotność powietrza:

Brak danych o średniej dla podanych lokalizacji. Dane ze stacji położonych w pobliżu pokazują, że prawdopodobna średnia wilgotność wynosi 80% przez cały rok. 

Okres spoczynku:

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 23-24°C, a nocy 13-15°C, z amplitudą 9-10°C. Powyższe temperatury odzwierciedlają najchłodniejsze warunki, w jakich powinno się uprawiać ten gatunek. Dość duży zakres wysokości naturalnych siedlisk powoduje, że rośliny mogą się zaadaptować do temperatur o 4-6°C wyższych niż wskazane. Zimą opady deszczu w siedliskach naturalnych są dość niskie, ale dodatkowa wilgoć pochodzi z obfitej porannej rosy i mgieł. Dlatego w zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno pozwolić, aby nadmiernie wyschły albo pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.