Maxillaria uncata

Lindley 1837
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Maxillariinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Maxillaria uncata

Synonim: Maxillaria macleei Bateman ex Lindley, Maxillaria nana Hooker, Maxillaria striatella Kränzlin, Camaridium squamatum (Barbosa Rodrigues) Hoehne, Maxillaria stenostele Schlechter, Ornithidium squamatum (Barbosa Rodrigues) Barbosa Rodrigues, Maxillaria squamata Barbosa Rodrigues, Camaridium uncatum (Lindley) Hoehne.  

Występowanie:

Jest to szeroko rozpowszechniony gatunek występujący od stanu Chiapas w południowym Meksyku, przez Amerykę Środkową i Południową, aż do Brazylii i Peru. W Gwatemali rosną epifitycznie na drzewach i krzewach porastających bagna, gęste lasy tropikalne lub suche lasy sosnowe, na wysokościach od poziomu morza do1200 m. Występują w prowincjach Alta Verapaz na południe od Cubliguitz i w pobliżu Coban; w prowincji Izabal na Cerro San Gil, wzdłuż rzeki Rio Frio i w pobliżu miasta Izabal, a także w prowincji Peten w pobliżu Libertad. W Hondurasie wszystkie napotkane rośliny zbierane były na nizinach w pobliżu wybrzeża karaibskiego, jednakże brak jest szczegółowych informacji na temat ich siedlisk i wysokości występowania. W Nikaragui znajdowane były w kilku lokalizacjach w departamencie Jingtega na wysokościach 1200-1300 m, w Chotales na wysokości 500-600 m, w Rio San Juan na wysokości 1100 m, ale nie ma szczegółów dotyczących tych lokalizacji. W Kostaryce spotykane są w licznych lokalizacjach, zwykle na niskich wysokościach, ale znane są przypadki znajdowania tych roślin nawet na wysokości 1500 m. W Panamie występują w kilku miejscach w strefie kanału, na wysokości prawie poziomu morza, w prowincji Panama na wysokościach od poziomu morza do ok. 200 m, w prowincji Colon na wysokości ok. 30 m, a w prowincji Cocle na wzgórzach na północ od El Vlle de Anton na wysokościach 600-1000 m. W Wenezueli występują w stanie Bolívar wzdłuż rzeki Río Icabarú, gdzie rosną na drzewach nad brzegami zbiorników wodnych na wysokościach ok. 460 m, oraz wzdłuż rzeki Rio Chicanan na wysokości 360 m.n.p.m. Storczyk ten występuje także w południowo-zachodnim Ekwadorze w prowincji Guayas, gdzie rośnie w tropikalnych, wilgotnych lasach na wysokości 60 m. W Peru spotyka się go w departamencie Huanuco w pobliżu Leoncio Prado i Tingo Maria na wysokościach 750-900 m. W Brazylii rośliny spotykano na gorących, wilgotnych nizinach w Amazonas, Amapá, Pará, Marahnhao i Mato Grosso.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 3°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 114 mm w grudniu do 632 mm w maju.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 28,9/16,1°C w styczniu do 29,4/17,8°C przez całe lato i jesień.
Okres kwitnienia: mogą kwitnąć przez cały rok.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców. Wskazują one, że storczyk ten kwitnie kilka razy w roku. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Mały, pnący epifit o wzroście sympodialnym. Przyrosty są rozmieszczone na często rozgałęziającym się kłączu, wskutek czego tworzą się gęste kępy. Kłącza i podstawy pseudobulw są pokryte suchymi, bibułkowatymi, łuskowatymi osłonkami. 2-3 korzenie, które wyrastają u podstawy każdej pseudobulwy, rosną w dół przylegając do kłącza i wchodząc pod okrywające je osłonki, po czym wyłaniają się w miejscu styku z drzewem, na którym rośnie roślina.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwa ma 1,1 cm długości i 0,26 cm średnicy. Wrzecionowatego kształtu pseudobulwy są półcylindryczne u podstawy, a z wiekiem stają się podłużnie rowkowane lub pomarszczone.  

Liście:

Liście mają 5,5 cm długości i 0,4 cm szerokości. Z wierzchołka każdej pseudobulwy wyrasta pojedynczy, podłużno-lancetowaty, półcylindryczny liść. Jest sztywny, skórzasty, ciemnozielony, ostro zakończony i wznosi się pod kątem w stosunku do kłącza.   

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 2 cm długości. Krótki pęd kwiatowy wyrasta u podstawy nowego przyrostu. Pojedynczy, dzwonkowaty kwiat wyrasta ukośnie w górę z wierzchołka kwiatostanu. Każdy kwiat jest osadzony na szypułkowatej zalążni o długości do 1,8 cm.

Kwiaty:

1 na kwiatostan. Dzwonkowate kwiaty mają długość ok. 1,0 cm, a ich elementy niewiele się rozchylają. Półprzezroczyste płatki obu okółków są bladożółte z 3 różowymi, rozmytymi prążkami wzdłuż żyłek. Warżka jest także półprzezroczysta, jasnożółta z różową plamką pośrodku, która obejmuje 3 ciemnoróżowe żyłki. Prętosłup jest blady, żółtawo-biały z różową plamką u podstawy i poniżej znamienia. Płatek grzbietowy jest podłużny do jajowatego, wklęsły, zaokrąglony na końcu, z niewielkim ostrym wyrostkiem. Ma długość 0,9 cm, szerokość 0,3 cm, posiada 5 podłużnych nerwów i jest skierowany do przodu, tworząc rodzaj kapturka nad prętosłupem. Boczne płatki zewnętrzne są szerokie, podłużno-trójkątne, ukośnie skierowane, mają 5 nerwów, są długości do 1,2 cm i szerokości 0,4 cm. Szerokie, lancetowate do eliptycznych płatki okółka wewnętrznego są ukośnie skierowane, tępo zakończone, mają długość 0,8 cm i szerokość 0,23 cm. Warżka ma kształt eliptyczny do nieco podobnego do skrzypiec. Ma ok. 1 cm długości i 0,4 cm szerokości. Pazur u podstawy warżki jest pokryty włoskami, a zgrubienie jest podłużnym wyrostkiem ciągnącym się przez prawie połowę jej długości. Wyprostowany prętosłup ma długość 0,95 cm i szerokość 0,12 cm.    

Tłumaczenie: Agnieszka Kleczkowska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 28-30°C, a średnia temperatura nocy 16-18°C, z amplitudą dobową 11-13°C. Duży zasięg wysokości geograficznych w rejonach występowania wskazuje, że rośliny prawdopodobnie mogą przystosować się do temperatur o parę stopni wyższych lub niższych niż wskazane w danych klimatycznych.  

Światło:

15000-23000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawiane na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W siedliskach naturalnych opady deszczu są bardzo intensywne przez cały rok. Uprawiane rośliny należy często podlewać w okresie intensywnego wzrostu, lecz musi być ułatwiony odpływ wody, a podłoże wokół korzeni powinno być zawsze luźne, z łatwym dostępem powietrza. Po osiągnięciu dojrzałości przez nowe przyrosty ilość wody powinna być nieco zredukowana, ale nie należy jednak dopuścić do ich zupełnego wysychania. Schemat opadów w niektórych siedliskach naturalnych wskazuje na występowanie trochę bardziej suchej pory niż podano w tabeli klimatycznej, ale nawet w tych rejonach nie ma wyraźnej pory suchej.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w pojemnikach o dobrym drenażu, ale ze względu na ich pnący pokrój lepiej je mocować na kawałkach paproci drzewiastej . Tak mocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, a podczas gorącej i suchej pogody mogą wymagać kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Wiele osób uważa, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często są one uprawiane w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych ciasno przewiewnym, szybko przesychającym podłożem. Gdy rośliny uprawiamy w doniczkach, to dla ich wspinającego się pokroju dobrze będzie stosować podpory z paproci drzewiastej wkładane do pojemnika lub do niego mocowane. Wielu hodowców stosuje korę jodłową o średniej granulacji lub pocięte włókna paproci drzewiastej zmieszane z kawałeczkami perlitu dla poprawienia przepuszczalności podłoża i zatrzymania wilgoci. Węgiel drzewny utrzymuje dobrą przepuszczalność podłoża i zapobiega jego zakwaszaniu. Rośliny należy przesadzać natychmiast po zauważeniu oznak rozkładu podłoża, a w przeciwnym wypadku co kilka lat, gdy roślina wyrasta z doniczki. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają się pojawiać nowe przyrosty, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie.  

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez większość roku, spadając do blisko 75% na 2-3 miesiące późną zimą i wczesną wiosną.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. W zimie ilość wody należy nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych, ale rośliny nigdy nie powinny być zupełnie pozbawione wody. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.