Meiracyllium trinasutum

Rchb. f. 1854
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Meiracylliinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Meiracyllium trinasutum

Występowanie:

Południowy Meksyk, Gwatemala i Salwador. Meiracyllium trinasutum jest nawet rzadziej spotykanym storczykiem niż mało popularne Meiracyllium wendlandi. W Meksyku spotkano je w stanach Chiapas i Veracruz. Rosną na drzewach lub skałach w wilgotnych, porośniętych drzewami kanionach, na zboczach centralnego pasma górskiego skierowanych w stronę Pacyfiku, na wysokościach 600-1300 m.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 7°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% zimą do prawie 80% latem i jesienią.
Opady od 3 mm w okresie od grudnia do marca aż do 203 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 25,0/13,9°C w styczniu do 29,4/18,7°C w maju.
Okres kwitnienia: Kwitnie od marca do września.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na doniesieniach hodowców. W naturze rośliny kwitną od zimy do lata. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały, płożący się, pełzający, tworzący gęste maty epifit sympodialny o wysokości do 6 cm, rosnący na drzewach lub skałach. 

Pseudobulwy/łodyga:

Brak. Przyrosty wyrastają z małego kłącza, jako niewielkie lub prawie szczątkowe wtórne pędy. Zarówno kłącze, jak i wtórne pędy są okryte suchymi, brązowawymi rurkowatymi osłonkami. 

Liście:

Liście mają do 6 cm długości i 3,3 cm średnicy. Pojedynczy liść wyrasta na szczycie małego wtórnego pędu. Jest on gruby, mięsisty i często zabarwiony na purpurowo. Kształt liści zmienia się od okrągłego do szeroko eliptycznego z wierzchołkiem szeroko zaokrąglonym do tępego. Liście Meiracyllium trinasutum są podobne do liści pokrewnego Meiracyllium wendlandi, ale są mniej podłużne. 

Kwiatostan:

Krótki. Pęd kwiatowy wyrasta z pomiędzy osłonek przy podstawie najmłodszych liści. 

Kwiaty:

1-6 w każdym kwiatostanie. Zgrupowane kwiaty są czerwono-purpurowe, a przy podstawie żółte. Po rozłożeniu mają ok. 2 cm średnicy, ale normalnie mają kształt miseczkowaty, więc odcinek między wierzchołkami płatków okółka wewnętrznego wynosi zwykle około 1 cm. Mięsista, torbiasta warżka, zwężająca się w ostry wierzchołek, ma do 0,9 cm długości, a torebka około 0,5 cm głębokości. Prętosłup jest krótki, gruby, szeroki przy podstawie i ma długi ostry wierzchołek.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o wymaganiach temperaturowych umiarkowanych do ciepłych.

Średnia temperatura latem wynosi w dzień 27°C, w nocy 18-19°C, z amplitudą dobową 9°C. 

Światło:

25000-35000 luksów. Światło powinno nieco przefiltrowane lub rozproszone. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Podczas 5-6 miesięcy letniej pory deszczowej opady są umiarkowane do obfitych. W okresie silnego wzrostu podłoże uprawianych roślin powinno być stale wilgotne. Jesienią ilość wody można zmniejszyć, ale rośliny nigdy nie powinny zupełnie wysychać. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców przez większość roku stosuje nawóz zrównoważony, a jesienią przechodzi na nawóz o zmniejszonej ilości azotu a podwyższonej ilości fosforu. Polepsza to kwitnienie w następnym sezonie i wzmacnia nowe przyrosty przed zimą. 

Podłoże:

Ze względu na płożący pokrój Meiracyllium wydaje się lepiej rosnąć i kwitnąć, gdy jest zamontowane na podkładce z korka lub paproci drzewiastej. Zamocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności i przynajmniej codziennego podlewania latem, a w wypadku suchej i gorącej pogody konieczne może być nawet kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Jeżeli roślin nie można zamontować na podkładkach, to koszyczki lub płaskie, nieglazurowane gliniane doniczki będą lepsze niż plastikowe. Pojemniki można wypełnić dowolnym luźnym podłożem, które szybko odprowadza nadmiar wody i wolno się rozkłada. Włókna paproci drzewiastej i kawałki korka są lepsze od kory, która zbyt szybko się rozkłada. Można dodać duże kawałki perlitu i węgla drzewnego poprawiające przewiewność podłoża i zapobiegające jego kwaśnieniu. Gdy brak dobrego drenażu lub gdy są nadmiernie podlewane, gatunki Meiracyllium są bardzo podatne na zgniliznę bakteryjną i inne choroby. Hodowcy podają, że rośliny źle reagują na wszelkie manipulacje, dlatego podział lub przesadzanie powinny być przeprowadzane tylko w razie bezwzględnej konieczności. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni. 

Wilgotność powietrza:

70-75% przez większość roku, pod koniec zimy i wczesną wiosną spada do około 65%. Średnie te w siedliskach naturalnych są prawdopodobnie wyższe niż te pochodzące ze stacji meteorologicznych. 

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 24-27°C, a w nocy 14-15°C, dając dobową różnicę rzędu 11-12°C. W siedlisku naturalnym od jesieni do początków wiosny opady są niskie, ale dodatkowej wilgoci często dostarcza obfita rosa, nocne mgły i niskie chmury. W okresie spoczynku rośliny potrzebują mniej wody, ale powinny tylko nieco przesychać między podlewaniami i nie mogą być zupełnie zasuszane, ani pozbawione wody przez dłuższy czas. W większości przypadków wystarcza okazjonalne poranne zamgławianie pomiędzy podlewaniami co 2 tygodnie. Podlewanie jest najbardziej korzystne podczas jasnej, słonecznej pogody. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.