Mesoglossum londesboroughianum

(Rchb. f.) Halbinger 1982
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Rycina: J.Linden.

Mesoglossum londesboroughianum

Synonim: Odontoglossum londesboroughianum Rchb. f. Kiedy „meksykańskie odontoglossa" były przenoszone do rodzaju Lemboglossum, ten gatunek został przeniesiony do jednogatunkowego rodzaju Mesoglossum. Według Halbingera (1982): "Po wielu próbach dopasowania Odontoglossum londesboroughianum do jakiejś ustalonej sekcji albo rodzaju, co okazało się zupełnie niemożliwe, zdecydowaliśmy się na utworzenie dla tego gatunku zupełnie nowego rodzaju".

Występowanie:

Meksyk. Storczyk ten występuje tylko w stanie Guerrero, gdzie rośnie na wysokości 1000-1200 m npm. Rośliny spotyka się głównie na obszarach o zróżnicowanej roślinności, a rosną w pełnym słońcu na skałach wschodnich zboczy. Zdarza się spotykać je czasami rosnące epifitycznie na kawałkach drewna lub zwalonych pniach na powierzchni gruntu. Halbinger (1982) podaje doskonały opis naturalnego siedliska w nadziei, że pomoże to w dobraniu odpowiednich warunków uprawy. Kierując się tymi samymi względami zamieszczamy tu te bardzo pomocne w uprawie informacje. Według Halbingera: "Rośliny rosną na wysokości od 1000 do 1200 m, na krystalicznych skałach wczesnego okresu kredowego, zwykle po wschodniej stronie, w pełnym słońcu lub tylko w niewielkim cieniu. Grube, pojedyncze, białawe korzenie przyczepiają się do skał, rośliny rosną w górę w zagłębieniach, a nawet na gładkich powierzchniach. W okresie wzrostu rośliny otrzymują dużą dawkę letnich deszczy, natomiast w okresie suchym wilgoci dostarczają przelotne opady i poranna rosa. Bardzo lubią lokalizacje o intensywnym ruchu powietrza. Zaobserwowano także, że rośliny, które rosną na wschodnich lub południowych zboczach i są najbardziej wystawione na działanie promieni słonecznych, kwitną znacznie obficiej niż te rosnące w półcieniu. Charakterystyczną cechą tych roślin jest zrzucanie liści pod koniec października i dlatego, gdy wiosną rozpoczyna się nowy okres wzrostu, pseudobulwy są zupełnie bezlistne". 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 41°C i 6°C.
Średnia wilgotność w ciągu całego roku wynosi 60-70%.
Opady od 3 mm w okresie listopad - kwiecień do 132 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 29,4/13,3°C w styczniu do 33,3/18,8°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: listopad i grudzień.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach ze środowiska naturalnego. Dane od osób uprawiających te rośliny podają jako okres kwitnienia jesień i początek zimy.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to raczej duży, naziemny lub naskalny, storczyk sympodialny osiągający do 56 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 7,5 cm długości i 4,5 cm szerokości. Są jednolicie oliwkowo-zielone, o kształcie jajowatym, bocznie spłaszczone, a z upływem czasu na spłaszczonych bokach powstają bruzdy. Młode przyrosty są częściowo otoczone przy podstawie przez 2 pary podobnych do liści osłonek. Przyrosty są oddalone od siebie na długim kłączu nawet o 7,5 cm. Kłącze rośnie zwykle prosto, rzadko zdarza się rozgałęzianie dające więcej niż jeden nowy przyrost każdego roku.

Liście:

Liście mają do 45 cm długości i 4,5 cm szerokości. Na każdym przyroście są 2-3 liście wyrastające z wierzchołka każdej pseudobulwy. Są wąskie, lancetowate, ostro zakończone, o raczej miękkiej teksturze. Wszystkie liście zwężają się w kierunku podstawy. Powyżej podstawy są na pewnej długości złożone wzdłuż nerwu środkowego. Liście osłonkowe mają różne wielkości - najniższe są najmniejsze, natomiast te wyższe są czasem nawet tak duże, jak liść szczytowy. Liście osłonkowe szybko opadają, czasem nawet jeszcze przed kwitnieniem rośliny, co ma miejsce późną jesienią. Wszystkie liście opadają zimą lub po kwitnieniu i pseudobulwy są nagie, gdy wiosną rozpoczyna się nowy sezon wegetacyjny.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 70-100 cm długości, a czasem nawet 180 cm. Zwykle prosty, czasem rozgałęziony pęd kwiatowy wyrasta z podstawy najmłodszej pseudobulwy z kąta górnej osłonki pseudobulwy. Pęd kwiatowy jest zwykle pojedynczy, rzadko rozgałęziony. Kwiaty są umieszczone naprzemianlegle na górnej jednej trzeciej kwiatostanu.

Kwiaty:

15-30. Atrakcyjne, trwałe kwiaty mają 3-5 cm średnicy. Są jaskrawo złoto-żółte z koncentrycznymi rządkami czerwono-brązowych plamek, paseczków lub kropek na płatkach obu okółków i czasami także na podstawie warżki. Płatki okółka zewnętrznego mają ostre zakończenia, są najszersze w połowie i nieco zwężone przy podstawie. Płatek grzbietowy wygina się do przodu nad prętosłup, ma 1,3 cm długości i 0,8 cm szerokości. Ukośne, szeroko rozwarte płatki boczne okółka zewnętrznego mają 1,5 cm długości i 0,8 cm szerokości. Płatki okółka wewnętrznego są duże, o kształcie od prostokątnego do jajowatego i mają zaokrąglone końcówki. Ich wymiary to 1,3 cm długości i 1,2 cm szerokości, a ich brzegi są pofalowane i zakrzywiają się nieco przy końcach. Duża, 3-klapowa warżka ma 2,8 cm długości i 3 cm szerokości w najszerszym miejscu, a środkowa działka ma kształt nerkowaty. Podstawa warżki jest umocowana bezpośrednio do podstawy prętosłupa. Bardzo małe, proste, ostro zakończone boczne działki warżki są oddzielone od działki środkowej długimi, wąskimi przesmykami. Szeroko rozpostarta działka środkowa ma lekko pofalowane krawędzie i płytki rowek w kształcie litery V na środku wierzchołka. Zgrubienie w miejscu zrośnięcia podstawy warżki jest żółte i białe z rudawymi plamkami. Ma kształt półkuli otwartej w kierunku podstawy. Wysmukły, łukowato wygięty lub w kształcie dzioba, bezskrzydły, żółty prętosłup ma około 1,4 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura dnia latem 30-31°C, nocą 19-20°C, co daje różnicę dobową 11°C. Najcieplejszą porą roku jest wiosna, kiedy temperatura w ciągu dnia osiąga 32-33°C, w nocy 16-19°C, a różnica dobowa wynosi 15-16°C.

Światło:

35000-50000 luksów. Wymaga bardzo jasnego stanowiska. Rośliny bez problemu przystosowują się do pełnego nasłonecznienia rano, ale w południe korzystne może być lekkie zacienienie. Należy przez cały czas zapewnić silny ruch powietrza, co jest szczególnie istotne w wypadku roślin rosnących w pełnym słońcu.

Podlewanie:

W okresie czterech - pięciu miesięcy pory deszczowej, która trwa od późnej wiosny do jesieni, opady są niewielkie do umiarkowanych. Ich ilość gwałtownie zmniejsza się jesienią, która jest początkiem sześciomiesięcznego okresu suszy zimowej. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać pomiędzy podlewaniami. Jesienią należy bardzo ograniczyć podlewanie.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok. Inni jednak, od wiosny do połowy lata stosują nawóz wysokoazotowy, przechodząc na wysokofosforowy późnym latem i jesienią. Po opadnięciu liści, co następuje późnym latem lub jesienią, należy zaprzestać nawożenia.

Podłoże:

Nowe przyrosty są dość oddalone jeden od drugiego na kłączu, co powoduje, że te rośliny łatwiej uprawiać zamocowane na płacie korka lub paproci drzewiastej. Tak mocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności i podczas gorącej i suchej pogody może być konieczne kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Jeśli wilgotność nie jest wysoka, rośliny można uprawiać w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych bardzo luźnym, szybko wysychającym podłożem umożliwiającym korzeniom szybkie wyschnięcie po podlaniu.  Niektórzy stosują korę o średniej granulacji lub pocięte włókna paproci drzewiastej i dodają nieco perlitu dla poprawienia przepuszczalności podłoża oraz zatrzymania wilgoci. Dodatek węgla drzewnego również poprawia przepuszczalność podłoża, a także zabezpiecza przed zakwaszeniem. Nie można dopuścić do rozkładu lub rozmakania podłoża wokół korzeni. Gdy zauważymy początki rozkładu podłoża, rośliny należy natychmiast przesadzić. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Ułatwia to roślinom ukorzenienie się w możliwie najkrótszym czasie.

Wilgotność powietrza:

Dane pochodzące z pobliskich stacji klimatycznych wskazują, że średnia wilgotność wynosi prawdopodobnie 75% przez większość roku, spadając nieco do 60-65% w okresie zimy i na początku wiosny.

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 29-31°C, nocy 13-14°C, z amplitudą dobową ok. 16°C. Choć przez okres 6-7 zimowych miesięcy opady są bardzo niewielkie, to dodatkowej wilgoci dostarcza poranna rosa i mgły. Uprawiane rośliny należy od czasu do czasu zamgławiać i ewentualnie lekko podlewać, jeżeli pseudobulwy zaczynają się marszczyć lub wykazują inne niepokojące oznaki. Nawożenie powinno być wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę. Nowe przyrosty mogą być podatne na zagniwanie, więc należy uważać, aby nie moczyć pokazujących się zielonych czubków, zwłaszcza jeśli wilgotność jest wysoka, a więc parowanie powolne.