Mormodes revolutum

Rolfe 1909
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Gongoreae
Podplemię: Catasetinae

 

Foto: © Isaias Rolando. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Mormodes revolutum

Występowanie:

Peru. Roślina wzorcowa została znaleziona w departamencie Loreto w pobliżu Moyobamba, ale nie ma dodatkowych informacji o siedlisku naturalnym, gdzie tę roślinę napotkano. Spotyka się je także w departamencie Ayacucho pomiędzy Huanta i rzeką Apurimac rosnące w gęstych lasach na wysokościach 750-1000 m. Można je też spotkać w departamencie Junín w Dolinie Chanchamayo na wysokości 1200 m i na brzegach lasów w pobliżu San Ramón na wysokościach 900-1300 m.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 33°C i 1°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 114 mm w grudniu do 632 mm w maju i ponad 400 mm przez całe lato i na początku jesieni.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 26,6/13.8°C w styczniu do 27,2/15,6°C przez całe lato i jesień.
Okres kwitnienia: nieznany.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu, zmienny, średniej wielkości, osiągający 14-30 cm wysokości.  

Pseudobulwy/łodyga:

Ulistnione pędy tworzą dość grube pseudobulwy, jajowate do elipsoidalnych lub maczugowatych, które są okryte kilkoma cienkimi, suchymi, dwurzędowo ułożonymi obejmującymi je osłonkami. Na większości tych osłonek są podobne do liści blaszki o długości do 13 cm, ale zwykle są znacznie mniejsze.  

Liście:

Mają około 14-30 cm długości i do 3,5 cm szerokości. Na każdym przyroście jest do 8 wachlarzykowatych, eliptyczno-lancetowatych liści. Mają one ostro zakończone wierzchołki, a przy podstawie stopniowo zwężają się, tworząc podłużnie złożoną w rodzaj kanalika szypułkę liściową.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 3-17 cm długości. Zmienny pęd kwiatowy wyrasta z dolnej części pseudobulwy wzdłuż dolnej osi osłonki. Kwiaty tworzą luźną kiść blisko wierzchołka pędu kwiatowego.  

Kwiaty:

Foto: © Isaias Rolando. Wszelkie prawa zastrzeżone

4 do wielu. Duże, okazałe kwiaty są bardzo zmienne kolorystycznie. Mogą mieć płatki obu okółków w kolorze czerwonym, brązowym lub skórzasto-żółtym, natomiast warżka może mieć kolor kremowy, żółty, różowy lub brązowy. Kwiaty mają około 5 cm średnicy. Płatek grzbietowy jest podłużno-lancetowaty, ostro zakończony, ma 2,5-3,5 cm długości i do 1 cm szerokości oraz lekko zakrzywiony wierzchołek i pofalowane brzegi. Rozpostarte boczne płatki zewnętrzne są podobne do płatka grzbietowego, ale są nieco szersze, lekko ukośne i odgięte. Płatki okółka wewnętrznego są podobne do płatków okółka zewnętrznego, są podłużnie lancetowate lub jajowate do lancetowatych, ostro zakończone i nieco szersze niż boczne płatki zewnętrzne. Wygięta do góry i miseczkowata warżka jest 3-klapowa w pobliżu lub nieco powyżej środka. Działki boczne i wierzchołek są zakrzywione i przy podstawie stopniowo zwężają się, tworząc pogrubiony pazur. Po rozłożeniu warżka jest gładka, ma kształt rombu (prawie idealny równoległobok), ma do 3,5 cm długości i 2 cm szerokości. Małe, tępo zakończone boczne działki są krótkie, z niewielką swobodną częścią, która jest półokrągła, jajowata lub wydłużona. Znacznie większa działka środkowa jest trójkątna do jajowatej i ma mocno odgięty, ostro zakończony wierzchołek. Mały, zakrzywiony prętosłup ma ok. 2 cm długości, pojedyncze skręcenie i zakończony jest ostrym wierzchołkiem.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o wymaganiach temperaturowych umiarkowanych do ciepłych.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 26-28°C, a średnia temperatura nocy 14-16°C, z amplitudą dobową 11-13°C.  

Światło:

25000-40000 luksów. Rośliny najlepiej rosną w jasnym, ale nieco rozproszonym świetle i potrzebują ochrony przed bezpośrednim południowym słońcem. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W siedliskach naturalnych opady deszczu są obfite do bardzo intensywnych przez cały rok. Rośliny należy często podlewać w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże wokół korzeni nigdy nie było rozłożone ani rozmokłe.  

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny uprawiane są zwykle w taki sam sposób, jak gatunki Catasetum. Sadzi się je w mieszance kory lub włókien paproci drzewiastej i mchu torfowca. Niektórzy hodowcy uśpione rośliny wyjmują z doniczek i trzymają je bez wody, zabezpieczone przez zimnem, aż do pierwszych oznak pojawiania się nowych przyrostów na wiosnę. Gdy pojawiają się nowe przyrosty, rośliny sadzi się i normalnie uprawia przez cały sezon wegetacyjny. Wiard (1987) podaje, że w swojej szklarni w Teksasie pozostawia rośliny w podłożu przez okres zimy. Jako podłoże stosuje warstwę kory lub włókien paproci drzewiastej, które przykrywa mchem torfowcem i zimą tylko bardzo lekko podlewa. Regularne podlewanie i nawożenie podejmuje się stopniowo na wiosnę, gdy zaczynają rosnąć nowe przyrosty.  Rośliny można też mocować na kawałkach paproci drzewiastej, jeśli tylko zapewni się wysoką wilgotność, a w okresie lata będą podlewane co najmniej raz dziennie. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Ponieważ czasem trudno jest utrzymać odpowiednio wysoką wilgotność tak zamontowanym roślinom, są one często uprawiane w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych luźnym podłożem, dobrze odprowadzającym nadmiar wody, składającym się z pociętych włókien paproci drzewiastej lub kory. Do tego podstawowego materiału można dodać mech torfowiec lub perlit, które zatrzymają część wilgoci, oraz węgiel drzewny, aby polepszyć przewiewność podłoża i zapobiec jago zakwaszeniu. Oprócz standardowego podłoża z kory jodłowej, hodowcy stosują z powodzeniem czysty mech torfowiec, pumeks, kawałki korka, a nawet mieszaninę równych części przefermentowanego i świeżego nawozu końskiego i węgla drzewnego. Jak z tego widać, można stosować prawie każde podłoże, pod warunkiem dobrania odpowiedniego schematu podlewania. Łatwiej jednak radzić sobie z roślinami, jeśli cały zbiór uprawia się w tym samym podłożu.  Jeżeli jako podłoże zastosuje się wyłącznie mech torfowiec, to konieczne będzie coroczne przesadzanie, ponieważ takie podłoże rozkłada się dość szybko. Wielu hodowców zaleca przesadzanie co roku bez względu na rodzaj użytego podłoża, ale nie jest to absolutnie konieczne dopóki nie zaczyna się ono rozkładać. Przesadzanie wykonuje się wtedy, gdy przy podstawie pseudobulwy pojawia się nowy przyrost. Wszystkie pseudobulwy powinny być rozdzielone i zostawia się tylko 1-2 pseudobulwy w doniczce. Niektórzy z hodowców podają, że rozdzielają rośliny na pojedyncze pseudobulwy. Ponieważ stare korzenie obumierają, większość z nich można obciąć. Kilka można zostawić, aby ułatwić roślinie umocowanie się w nowym podłożu dopóki nie rozwiną się nowe korzenie. Po przesadzeniu w ogóle nie podlewa się roślin aż do momentu, gdy nowy przyrost wypuści korzenie w nowe podłoże, a jego wysokość osiągnie 10-12 cm. Wtedy można podjąć normalne podlewanie, ale należy uważać, bo woda łatwo może się dostać do lejkowatego nowego przyrostu i spowodować jego zgnicie. Dla uniknięcia tego niebezpieczeństwa niektórzy polecają umieszczenie w tym lejku niewielkiej ilości mieszanki Banrot lub innego środka grzybobójczego w proszku.  Po przesadzeniu przednich 1-2 pseudobulw pozostałe można użyć jako zaczątki nowych roślin. Należy usunąć stare korzenie, a pseudobulwy ułożyć płasko w płytkim pojemniku z mchem torfowcem. Po jakimś czasie od spodu lub na bokach pseudobulwy zaczną wyrastać nowe przyrosty. Niektórzy zalecają, aby w tym okresie oczekiwania, który może potrwać kilka miesięcy, starsze bulwy umieszczać w pozycji pionowej w pustych doniczkach. Gdy pojawi się nowy przyrost, należy pseudobulwę tak umieścić w doniczce z podłożem, aby nowy przyrost był na powierzchni podłoża lub nieco poniżej. Jeżeli wzdłuż boków pseudobulwy pojawia się kilka przyrostów, należy ją po prostu położyć na powierzchni podłoża. 

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. W siedlisku naturalnym opady są obfite przez cały rok, ale po opadnięciu liści uprawiane rośliny potrzebują mniej wody. Gatunkom Mormodes hodowcy w zasadzie zimą dają tylko tyle wody, aby uśpione pseudobulwy zbytnio się nie pomarszczyły - nadmierne podlewanie zimą jest najszybszym sposobem uśmiercenia roślin z grupy Catasetum. Niektórzy nawet wymuszają uśpienie pod koniec jesieni, obcinając liście, które nie opadły. Nawożenie należy wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę. Nowe przyrosty są wyjątkowo wrażliwe na zagniwanie, więc trzeba bardzo uważać, aby podczas podlewania woda nie dostawała się do wyrastających wierzchołków młodych przyrostów.