Mormodes rolfeanum

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Temperatura jest podobna w ciągu całego roku - średnie temperatury dnia 23-24°C, średnie temperatury nocy 11-12°C, z amplitudą wahań dobowych 11-13°C. Jeżeli dysponujemy chłodzącym nawilżaczem powietrza, to storczyk ten będzie dobrze rósł umieszczony blisko wylotu zimnego, wilgotnego powietrza.  

25000-40000 luksów. Rośliny najlepiej rosną w jasnym, ale nieco rozproszonym świetle i potrzebują ochrony przed bezpośrednim południowym słońcem. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

W siedliskach naturalnych opady deszczu są bardzo intensywne przez cały rok. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże w obrębie korzeni nie ulegało rozkładowi, ani nie było rozmoknięte.  

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Gatunki Mormodes uprawiane są zwykle w taki sam sposób, jak gatunki Catasetum. Rośliny sadzi się w podłożu z kory lub włókien paproci drzewiastej o średniej gradacji zmieszanych z mchem torfowcem. Niektórzy hodowcy przed nadejściem zimy wyjmują uśpione rośliny z doniczek i trzymają je bez wody, zabezpieczone przez zimnem, aż do pierwszych oznak pojawiania się nowych przyrostów na wiosnę. Dopiero wtedy rośliny są sadzone i uprawiane w zwykły sposób przez cały okres wegetacji. Wiard (1987) podaje, że w szklarni w Teksasie pozostawia przez zimę rośliny posadzone w doniczkach wypełnionych korą lub włóknami paproci drzewiastej z dodatkową wierzchnią warstwą mchu torfowca. Przez całą zimę podlewa je jednak tylko kilkakrotne i bardzo lekko. Regularne podlewanie i nawożenie podejmuje się stopniowo po rozpoczęciu wzrostu na wiosnę.  Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej, jeśli tylko zapewni się wysoką wilgotność, a w okresie lata będą nawadniane co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymanie rośliny wystarczająco wilgotnej przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni te rośliny w doniczkach lub koszyczkach, przy użyciu podłoża luźnego, szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera substancje zatrzymujące pewną jej ilość, takie jak pocięty mech torfowiec i perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Oprócz standardowego podłoża z kory jodłowej, hodowcy stosują z powodzeniem czysty mech torfowiec, pumeks, kawałki korka, a nawet mieszaninę równych części przefermentowanego i świeżego nawozu końskiego i węgla drzewnego. Jak z tego widać, można stosować prawie każde podłoże, pod warunkiem dobrania odpowiedniego schematu podlewania. Łatwiej jednak radzić sobie z roślinami, jeśli cały zbiór uprawia się w takim samym podłożu.  Jeżeli jako podłoże zastosuje się wyłącznie mech torfowiec, to konieczne będzie coroczne przesadzanie, ponieważ takie podłoże rozkłada się dość szybko. Wielu hodowców zaleca przesadzanie co roku bez względu na rodzaj użytego podłoża, ale nie jest to absolutnie konieczne dopóki nie zaczyna się ono rozkładać. Przesadzanie wykonuje się wtedy, gdy przy podstawie pseudobulwy pojawia się nowy przyrost. Wszystkie pseudobulwy powinny być rozdzielone i zostawia się tylko 1-2 pseudobulwy w doniczce. Niektórzy z hodowców podają, że rozdzielają rośliny na pojedyncze pseudobulwy. Ponieważ stare korzenie obumierają, większość z nich można obciąć. Kilka można zostawić, aby ułatwić roślinie umocowanie się w nowym podłożu dopóki nie rozwiną się nowe korzenie. Po przesadzeniu w ogóle nie podlewa się roślin aż do momentu, gdy nowy przyrost wypuści korzenie w nowe podłoże, a jego wysokość osiągnie 10-12 cm. Dopiero wtedy można podjąć normalne podlewanie, zwracając uwagę na to, aby woda nie dostała się do lejkowatego rozchylenia w nowym przyroście, bo może to zniszczyć przyrost z powodu zgnilizny. Dla uniknięcia tego niebezpieczeństwa niektórzy polecają umieszczenie w tym lejku niewielkiej ilości mieszanki Banrot.  Po przesadzeniu przednich 1-2 pseudobulw pozostałe można użyć jako zaczątki nowych roślin. Należy usunąć stare korzenie, a pseudobulwy ułożyć płasko w płytkim pojemniku z mchem torfowcem. Po jakimś czasie od spodu lub na bokach pseudobulwy zaczną wyrastać nowe przyrosty. Niektórzy zalecają, aby w tym okresie oczekiwania starsze bulwy umieszczać w pozycji pionowej w pustych doniczkach. Może potrwać nawet kilka miesięcy zanim pojawi się nowy przyrost, ale gdy już się pojawi, pseudobulwę z nowym przyrostem należy posadzić w taki sposób, aby nowy przyrost był na powierzchni podłoża, lub nieco poniżej. Jeżeli wzdłuż boków pseudobulwy pojawia się kilka przyrostów, należy ją po prostu położyć na powierzchni podłoża.  

75-80% przez cały rok.  

Temperatura uprawy jest prawie taka sama przez cały rok, a uśpione gatunki mormodesów będą dobrze się czuły w dowolnej temperaturze, byleby nie miały mokro, a temperatury nie były poniżej 0°C. W siedlisku naturalnym opady są obfite przez cały rok, ale po opadnięciu liści uprawiane rośliny potrzebują mniej wody, albo nawet wcale. Dla gatunków Mormodes większość hodowców zaleca, aby po opadnięciu liści ilość wody była tylko taka, aby zapobiec nadmiernemu marszczeniu się pseudobulw, co nie powinno być problemem jeżeli otoczenie jest wilgotne. Za duża ilość wody zimą jest najszybszym sposobem doprowadzenia do śmierci większości roślin z grupy Catasetum. Niektórzy nawet wymuszają uśpienie pod koniec jesieni obcinając liście, które nie opadły. Nawożenie należy wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę. Nowe przyrosty są wyjątkowo wrażliwe na zagniwanie, więc trzeba bardzo uważać, aby woda nie zalegała na wyrastających młodych wierzchołkach przyrostów.