Neofinetia falcata

(Thunb.) H.H. Hu 1925
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

Foto: © Copyright Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Neofinetia falcata

Występowanie:

Północno-wschodnia Azja. Pierwsze rośliny odkryte przez Thunberga w południowej Japonii rosły na wzgórzach w pobliżu portu Nagasaki na wyspie Kyushu. Obecnie wiadomo, że występują one na większym obszarze - znajduje się je także na wyspach Honshu, Shikoku, i Kyushu. Ponadto ich obecność stwierdzono na małych wyspach Yakusima i Tanegasima, leżących na południe od wyspy Kyushu, na Okinawie w archipelagu Ryukyu, a także w Chinach i w Korei. N. falcata może rosnąć na skałach, ale zwykle rośnie epifitycznie na małych gałęziach drzew gubiących liście, co skutkuje silnym naświetleniem w okresie zimy i wczesnej wiosny. Rośliny rosną zwykle na gałęziach pod pewnym kątem, zabezpieczając się tym samym przed zbieraniem się wody deszczowej u podstawy liści.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i -7°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 86 mm w styczniu do 434 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 11,7/2,8°C w styczniu do 30,6/23,3°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: Od maja do września.

Uwagi różne:

Neofinetia falcata kwitnie zwykle w okresie lato - jesień. Uprawiane rośliny są bardzo podatne na zagniwanie, jeśli rosną w pozycji pionowej. Dlatego zaleca się montowanie lub sadzenie tych roślin pod pewnym kątem, aby zapewnić odpływ wody z liści.


Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 38. W ostatnich czasach N. falcata jest szeroko stosowana w krzyżowaniach z gatunkami Vanda i Ascocentrum, tworząc urocze, miniaturowe hybrydy. Na potomstwo przekazuje miniaturowe rozmiary, natomiast nie wiadomo, czy przekazuje tolerancję na niskie temperatury. Wydaje się jednak prawdopodobne, że N. falcata może być używana do otrzymania odpornych na niskie temperatury krzyżówek z gatunkami Vanda, Ascocentrum, Phalaenopsis i innych gatunków z podplemienia Sarcanthinea.

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to miniaturowy epifit monopodialny, zwykle nie przekraczający 6 cm, ale czasem dorastający do 15 cm. Wyglądem przypomina karłowatą vandę.

Pseudobulwy:

Brak. Występuje tylko krótka łodyga, a roślina łatwo się rozkrzewia, wypuszczając nowe rośliny z kątów liściowych przy podstawie.

Liście:

Na każdym pędzie roślina ma kilka par lekko złożonych, mięsistych, ostro zakończonych liści. Mają one zwykle 5-10 cm długości i często są łagodnie wygięte. Liście te zwykle są jasnozielone, ale czasami zdarza się, że mają kremowo-białe podłużne paseczki.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma długość około 7,5 cm, ale zwykle jest krótszy niż liście. Z podstawy zwykle trzeciego od góry liścia wyrasta równocześnie kilka prostych kwiatostanów. W przypadku dorosłych roślin nie wytwarzających kwiatostanu w danym sezonie zamiast kwiatostanu często wytwarzany jest nowy przyrost.

Kwiaty:

Każdy kwiatostan składa się z 3-7 czysto białych kwiatów o średnicy około 3 cm. Ich długość jest z reguły większa od szerokości. Kwiaty zwykle silnie pachną, zwłaszcza w nocy. Każdy kwiat posiada zakrzywioną ostrogę, podobną do szydełka, o długości ok. 3,7 cm. Płatek grzbietowy i płatki okółka wewnętrznego odginają się do góry, płatki zewnętrzne zakrzywiają się w dół i na zewnątrz, a krótka, trójklapowa warżka wyrasta w dół spod prętosłupa.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 26-31°C, w nocy 19-23°C, z amplitudą dobową 7-8°C.

Światło:

20000-36000 luksów.

Podlewanie:

W ciągu całego roku opady są umiarkowane do wysokich, najbardziej deszczowa pogoda występuje od wiosny do jesieni. Uprawianej roślinie należy zapewnić dużą ilość wody w okresie aktywnego wzrostu i nigdy nie dopuszczać do kompletnego wysuszenia.

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje jesienią nawóz o niższej zawartości azotu a większej fosforu. Polepsza to kwitnienie w następnym sezonie i wzmacnia nowe przyrosty przed zimą. Co kilka tygodni powinno się przepłukiwać podłoże (podlewając "na wylot") celem uniknięcia tworzenia się osadów mineralnych, zwłaszcza gdy stosowano duże dawki nawozów. Najpierw należy normalnie podlać rośliny, aby rozpuścić nagromadzone sole. Po około godzinie podłoże należy przepłukać wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika. Przepłukiwanie w okresie całego roku jest ważne zwłaszcza tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana. 

Podłoże:

Rośliny mogą być montowane na kawałkach korka lub paproci drzewiastej, na małej poduszeczce z mchu torfowca lub z korzeni paproci osmunda. W przypadku roślin montowanych na podkładkach należy zapewnić wysoką wilgotność, a w okresie letnim woda musi być dostarczana przynajmniej raz dziennie. Jeśli są stosowane doniczki, muszą być małe, a stosowane podłoże musi szybko wysychać. Hawkes poleca korzenie paproci osmunda albo pocięte włókna paproci drzewiastej dość ciasno upakowane w małej doniczce. Kichigoro Suszuki w swoim artykule w American Orchid Society Bulletin podaje, że roślina ta uwielbia ruch powietrza wokół korzeni, wobec czego podłoże musi być dobrze napowietrzone. Jako okres do przesadzania zaleca on późną zimę lub wczesną wiosnę; jako podłoże zaleca świeży mech torfowiec. Korzenie należy owinąć torfowcem i delikatnie umieścić w doniczce. Podstawa rośliny powinna wystawać powyżej brzegu doniczki. W czasie przesadzania korzenie łatwo ulegają złamaniu. Nie należy nigdy odcinać ani odrywać złamanych lub uszkodzonych korzeni, ponieważ one nadal są żywe. Natomiast przed ponownym posadzeniem należy usunąć wszystkie obumarłe lub zainfekowane korzenie.

Wilgotność powietrza:

80-85% latem, spadając do 75% w pozostałych porach roku.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura dnia zimowego to 12-13°C, nocy 3-4°C, z amplitudą dobową 9°C. Prawdopodobnie te zimowe temperatury nie są absolutną koniecznością, ponieważ na Okinawie średnie minimalne temperatury wynoszą 10-13°C, podczas gdy w Yokohamie przez okres 3 miesięcy notuje się najniższe temperatury około 0°C lub mniej. Natomiast w Korei temperatury są jeszcze niższe i występują przez dłuższy okres czasu. W okresie zimy opady deszczu są niższe, więc uprawianym roślinom ilość dostarczanej wody należy w tym okresie zredukować. Dla roślin uprawianych w bardzo chłodnych warunkach tę ilość wody należy jeszcze zmniejszyć. Niemniej jednak nigdy nie należy dopuszczać do zupełnego ich wysuszenia. Takie warunki można zapewnić przez okazjonalne poranne zamgławianie i lekkie podlewanie co ok. 2 tygodnie. Podlewanie jest najbardziej korzystne podczas jasnej, słonecznej pogody. Najjaśniejsze, najbardziej słoneczne dni w naturalnym siedlisku występują jesienią i zimą. Ponieważ zima jest najjaśniejszym okresem, należy wtedy usunąć wszelkie cieniowanie i dać roślinie możliwie najwięcej światła, byle tylko nie dopuścić do poparzenia liści. W tym okresie należy zredukować lub nawet wyeliminować nawożenie, aż do nastania cieplejszej pogody wiosną, kiedy to zwiększa się też ilość dostarczanej wody.