Neolauchea pulchella

Krenzlin 1897
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Neolauchea pulchella

Synonim: Meiracyllium wettsteinii Porsch, Isabelia pulchella (Krenzlin) Senghas and Teuscher. 

Występowanie:

Brazylia. Ten miniaturowy epifityczny gatunek spotykany bywa na umiarkowanych wysokościach, na zimnych i wilgotnych górskich obszarach południowo-wschodnich stanów Parana, Santa Catarina i Rio Grande do Sul, a niektórzy podają, że występuje także w Rio de Janeiro i Sao Papule. Wysokość siedliska naturalnego nie jest podana, ale oceniamy ją na bliską poziomu morza, ponieważ niektórzy hodowcy podają, że rośliny te wymagają warunków umiarkowanych do ciepłych. Dane pokazują jednak, że zimą minimalne temperatury na tym obszarze są znacznie chłodniejsze niż wartości sugerowane przez niektórych hodowców.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 41°C i -4°C.
Średnia wilgotność około 70% przez cały rok.
Opady 80-130 mm przez cały rok.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 18,9/9,4°C w styczniu do 30,6/20,0°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: Od października do stycznia, z maksimum w listopadzie.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to epifit o wzroście sympodialnym, o wysokości 6-7 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 0,5-1,2 cm długości. Są wąsko jajowate, wyższe niż szersze, a przy podstawie są okryte włóknistymi osłonkami. Przyrosty są oddalone od siebie co 2,0-2,5 cm wzdłuż bardzo wydłużonego, pełzającego, rozgałęziającego się, giętkiego kłącza. Rośliny te często wyrastają poza podkładkę, a nowe przyrosty wiszą swobodnie w powietrzu, i rośliny z tego powodu nie cierpią. Gdy są uprawiane przy wysokim poziomie światła, to liście i pseudobulwy często są zabarwione na czerwono. 

Liście:

Liść ma 5,0-6,4 cm długości. Na każdym przyroście wyrasta pojedynczy, trawiasty liść, wydłużony, skórzasty i prawie cylindryczny. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 5 cm długości. Wyprostowany lub wygięty, nitkowaty pęd kwiatowy wyrasta z wierzchołka najmłodszej dojrzałej pseudobulwy. 

Kwiaty:

1. Na wierzchołku pędu kwiatowego wyrasta pojedynczy kwiat. Kwiaty nie otwierają się całkowicie i mają 1,5-2,0 cm w poprzek elementów kwiatów, które mają kolor różowo-czerwony lub liliowy. Warżka jest zwykle nieco jaśniejsza, a przy podstawie brązowawa. Płatek grzbietowy jest skierowany do przodu nad prętosłupem i jest raczej wklęsły. Warżka jest wklęsła przy podstawie, a podstawy bocznych płatków zewnętrznych łączą się z podstawą warżki i prętosłupa tworząc zagłębione powiększenie nektarnika.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 29-31°C, nocy 18-20°C, co daje różnicę dobową 11-12°C. McQueens (1993) podają, że gatunek ten powinien rosnąć w umiarkowanym cieniu, w temperaturach umiarkowanych do chłodnych i mieć stale umiarkowanie mokro. 

Światło:

12000-20000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawione na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady są średnie do obfitych przez cały rok. Przez cały rok dodatkowej wilgoci dostarcza także obfita rosa. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. 

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Ze względu na zwisający pokrój łatwiej jest uprawiać te rośliny umocowane na płatach paproci drzewiastej lub korka. Należy jednak zapewnić wysoką wilgotność, co oznacza, że latem rośliny powinny być podlewane co najmniej raz dziennie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Rośliny można uprawiać również w płytkich doniczkach lub koszyczkach wypełnionych grubym, luźnym, dobrze przepuszczalnym podłożem, które pozwala na szybkie wyschnięcie korzeni po podlaniu. Niektórzy hodowcy polecają użycie dość ciasno upakowanych włókien paproci osmunda. Te rośliny źle reagują na naruszanie bryły korzeniowej i podzielone części bardzo trudno wracają do zdrowia. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i tylko wtedy gdy rozpoczyna się wzrost nowych korzeni. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu. 

Wilgotność powietrza:

75-80% jesienią i zimą, spadając do 65% późną wiosną i na początku lata.

Okres spoczynku:

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 19-20°C, a nocy 9-10°C, z amplitudą dobową 10°C. W siedlisku naturalnym najobfitsze opady występują zimą. Podłoże uprawianych roślin powinno być stale wilgotne i nigdy nie powinno być do końca przesuszane. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy podnosi się temperatura.