Oncidium cebolleta
Synonimy:
Dendrobium cebolleta Jacquin 1760 [błędne], Stilifolium cebolleta (Jacquin) Koniger & Pongratz 1997, Epidendrum cebolleta Jacquin 1760, Epidendrum juncifolium Linneusz 1763, Oncidium cebolleta (Jacquin) Swartz 1800, Cymbidium juncifolium Willdenow 1805, Oncidium juncifolium Lindley, Oncidium brachyphyllum Lindley 1842, Oncidium ceboretum Swartz, Oncidium cepula Hoffmannsegg 1843, Oncidium longifolium Lindley 1841, Oncidium glaziovii Cogniaux 1906, Oncidium humboldtii Schlechter, Oncidium ottonis Rchb.f. ex Kränzlin, Oncidium sprucei Lindley 1855, Oncidium ultrajectinum Pulle 1907, Oncidium cebolleta var.purum L.C.Menezes 1991, Cohniella cebolleta (Jacquin) Christenson 1999, Trichocentrum cebolleta (Jacquin) M.W.Chase & N.H.Williams 2001, Trichocentrum sprucei (Lindley) M.W.Chase & N.H.Williams 2001.
Występowanie:
Pierwotnie znalezione w Kolumbii w pobliżu Cartagena, Oncidium (obecnie Cohniella) cebolleta, jest najbardziej rozpowszechnionym z wszystkich gatunków Cohniella, występując od Meksyku poprzez Karaiby, Amerykę Środkową aż po Brazylię, Paragwaj i Argentynę. Rosną zwykle poniżej 600 m w półsuchych rejonach lub na obszarach z wyraźną porą suchą. Są jednak doniesienia o występowaniu na bardziej wilgotnych terenach leśnych, nawet do wysokości 1800 m. W Meksyku rośliny te występują jako epifity zarówno w półsuchych jak i w wilgotnych lasach, od poziomu morza do wysokości 1800 m, choć są też doniesienia o napotkaniu roślin nawet na wysokości 2400 m. Występują w stanach Chiapas, Guerrero, Jalisco, México, Michoacán, Morelos, Nayarit, Oaxaca, Sinaloa, Sonora, Veracruz i Yucatán. Dunsterville & Garay piszą o tym gatunku: "Popularne w dość gorących częściach Wenezueli o stosunkowo długiej porze suchej, np. wokół jeziora Valencia". W Surinamie występują tylko na przybrzeżnych równinach, ale w Brazylii występują we wszystkich tropikalnych rejonach, a występowanie potwierdzono w Basenie Amazonki oraz w rejonach północno-wschodnich, południowo-wschodnich i środkowo-zachodnich, obejmujących stany Acre, Amazona, Pará, Piaui, Pernambuco, Bahia Espírito Santo, Goiás, Tocantins, Mato grosso, Minas Gerais, Roraima i Sao Paulo. W Peru rośliny omawiane przez Dodsona i Bennetta (1989) jako Oncidium sprucei Lindley napotkano w Departamencie San Martín. Rosły jako epifity w tropikalnym wilgotnym lesie, w jasnym świetle, na starych drzewach cytrusowych w pobliżu Moyobamba, ok. 5 km na południe od Tocache, na wysokości 400 m.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 37°C i 10°C.
Średnia wilgotność wynosi 75-80% przez większość roku, spadając do 60-65% w okresie kilku miesięcy przy końcu zimy i na początku wiosny.
Opady od 0 mm w marcu (8/10 w styczniu/lutym) do 201 mm w sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) w lecie 30°C/20-21°C, w zimie 31-32°C/17-18°C.
Okres kwitnienia: brak danych.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rosliny:
Jest to epifit często tworzący duże kolonie. Rośliny odznaczają się dużą zmiennością wielkości, począwszy od bardzo małych aż do osiągających 50 cm wysokości. Menzes (1991) omówił różne naturalne siedliska w których te storczyki rosną w Brazylii i znaczne różnice w rozmiarach części wegetatywnych roślin w zależności od obszaru występowania. Podkreślił, że zwykle rośliny mają ten sam rozmiar w obrębie jednej populacji niezależnie od wielkości przyrostu wegetatywnego.
Pseudobulwy:
Pseudobulwy mają 1,5-2,0 cm długości. Stożkowate pseudobulwy są osłonięte przez duże białe osłonki, które sięgają aż do podstawy liścia.
Liście:
Liście mają 7-50 cm długości i 1,0-2,5 cm szerokości. Pojedynczy mięsisty liść wyrasta na szczycie każdej pseudobulwy. Cylindryczny liść jest rowkowany, jest prawie okrągły w przekroju, zwęża się w ostry wierzchołek i jest szaro zielony, ale często ma purpurowe przebarwienia lub plamki. Liście te na ogół są sztywno wyprostowane, ale te u Oncidium longifolium, który obecnie uważany jest za synonim Cohniella cebolleta, ma liście zwisające.
Kwiatostan:
Kwiatostan ma 100-150 cm długości. Wyprostowany lub łukowato wygięty pęd kwiatowy wyrasta u podstawy pseudobulwy i przy podstawie ma obejmujące go osłonki. Zielony pęd kwiatowy ma zwykle ciemnopurpurowe lub purpurowo-brązowe przebarwienia i białe przylistki w węzłach wzdłuż całej długości. Kwiatostan może być pojedynczy, ale zwykle ma krótkie rozgałęzienia. Każdy kwiat wyrasta na wysmukłej, lekko skierowanej w dół szypułkowatej zalążni o długości 1,0-2,5 cm.
Kwiaty:
100 lub więcej stosunkowo małych kwiatów o zmiennej wielkości wyrasta na każdym kwiatostanie. Kwiaty mogą mieć 1,6-3,5 cm średnicy, ale zwykle mają 2,5 cm szerokości mierzonej poprzez szeroko rozłożone płatki okółka wewnętrznego. Płatki obu okółków są zielonawo-żółte z ciemnobrązowymi lub czerwono-brązowymi plamkami. Żółta warżka ma czerwonawo-brązowe plamki na części środkowej i na zgrubieniu i czasem czerwone kropki na spodniej stronie. Prętosłup jest także żółty z ciemnymi purpurowo-brązowymi plamkami. Wklęsły płatek grzbietowy ma 0,8-1,4 cm długości i 0,4-0,8 cm szerokości i jest skierowany mniej więcej jak kaptur nad prętosłupem. Płatki okółka zewnętrznego o łyżeczkowatym kształcie są wąskie przy podstawie, zaokrąglone przy wierzchołkach i mają taką samą długość co płatek grzbietowy, ale są trochę węższe. Owalno-eliptyczne płatki okółka wewnętrznego mają 0,9-1,3 cm długości i 0,4-0,6 cm szerokości, są szeroko rozłożone, mają zaokrąglone wierzchołki i pofalowane brzegi. 3-działkowa warżka ma około 2 cm długości i 2,5 cm szerokości i rozłożone owalne boczne działki, które wąskim przesmykiem są oddzielone od działki wierzchołkowej, która ma rozdwojenie na końcu i kształt spódniczki. Zgrubienie ma zmienny kształt, ale z przodu ma znaczny wyrostek w kształcie nosa oraz od jednego do siedmiu jakby rogowych zębów lub brodawek z każdej strony. Prętosłup jest krótki i gruby z widocznymi skrzydełkami na szczycie.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska |
