Oncidium croesus

Rchb. f. 1857
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Oncidium croesus

Synonim: Oncidium longipes Hooker, Oncidium longipes Lindley var. croesus (Rchb. f.) Veitch. Niektórzy autorzy uważają Oncidium croesus Rchb. f. za synonim Oncidium longipes Lindley & Paxton, ale większość traktuje je jako oddzielne gatunki. Veitch (1887-1894) uważa jednak Oncidium croesus za odmianę Oncidium longipes Lindley & Paxton, a Hawkes (1965) za synonimy.  

Występowanie:

Brazylia. Rośliny opisywane pierwotnie jako Oncidium croesus pochodziły z wilgotnych nadbrzeżnych gór w pobliżu Rio de Janeiro i pobliskich gór Organ. Nie podano jednak wysokości ich środowiska naturalnego, a więc temperatury podane w tabeli klimatycznej i zalecenia dotyczące uprawy należy traktować z ostrożnością.  

Klimat:

Skrajne zanotowane temperatury to 30°C i 3°C.
Nie ma danych dotyczących średniej wilgotności.
Opady od 20 mm w styczniu-lutym do 282 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 19,4/10,6°C w styczniu do 25,0/16,4°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: styczeń

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach Cogniaux (1893-1906). Hawkes (1965) podaje, że rośliny znane jako Oncidium longipes var. croesus kwitną od wiosny do początku lata.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Oncidium croesus Rchb. f. jest atrakcyjnym, karłowatym gatunkiem, którego przyrosty osiągają do 18 cm wysokości. Są one bardzo podobne do Oncidium longipes Lindley i Paxton, a różnią się tylko nieco większymi i inaczej wybarwionymi kwiatami.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 2,0-2,5 cm długości. Są one małe, jajowate do wydłużonych, bocznie spłaszczone i rosną w grupach po 3-4 na nieco wspinającym się kłączu grubości ołówka.  

Liście:

Liście mają 10-15 cm długości i 1,2 cm szerokości. 1-2 błyszcząco-zielone, nieco skórzaste, wydłużone liście wyrastają na szczycie każdej pseudobulwy.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 15 cm długości. Wyprostowany pęd kwiatowy wyrasta przy podstawie pseudobulwy i ma kształt zygzakowaty. Każdy kwiat jest osadzony na szypułkowatej zalążni o długości do 3 cm.

Kwiaty:

W każdym kwiatostanie jest 3 do 5 błyszczących, trwałych kwiatów. Kwiaty mają do 4,5 cm średnicy, ciemne brązowawo-purpurowe płatki obu okółków i złotożółtą warżkę, która ma brązowawo-purpurowe do aksamitno-czarnego obramowanie wokół grzebieniowatego wyrostka. Paskowate płatki okółka zewnętrznego mają pofalowane brzegi i ostro zakończone wierzchołki. Płatek grzbietowy ma około 1 cm długości i 0,4-0,5 cm szerokości. Boczne płatki zewnętrzne mają ok. 1,5 cm długości i 0,4-0,5 cm szerokości. Podłużne, ukośne płatki okółka wewnętrznego mają 1 cm długości i 0,5-0,6 cm szerokości. 3-klapowa warżka ma ok. 1 cm długości i dość małe, zaokrąglone boczne działki przy podstawie oraz dużą, szeroko rozpostartą, nerkowatego kształtu działkę środkową o szerokości do 1,7 cm, oraz płytkie zagłębienie na środku wierzchołkowego brzegu. Grzebieniowaty wyrostek, mięsisty, o kształcie wydłużonego dysku, jest pokryty licznymi drobnymi, wystającymi brodawkami i z przodu ma 2 wyraźne ząbki. Mały prętosłup posiada parę bardzo wąskich, prawie szczątkowych skrzydełek przy wierzchołku.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 23-25°C, nocą 15-16°C, z amplitudą dobową 8-9°C. 

Światło:

18000-25000 luksów. Wymaga średnio jasnego stanowiska. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Rośliny w uprawie powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, z lekkim tylko przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Niektórzy zalecają w okresie lata 2-3 dniowe przesychanie między podlewaniami. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok. Inni od wiosny do połowy lata stosują nawóz wysokoazotowy, przechodząc na wysokofosforowy późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Zamontowanie tych roślin na podkładce z kory lub paproci drzewiastej będzie lepsze, ze względu na ich nieco wznoszący się i wspinający pokrój. Uprawa epifityczna wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania.  W lecie podczas upalnej pogody zamgławianie należy powtarzać kilka razy dziennie. Choć rośliny na podkładkach lub w koszyczkach zwykle lepiej rosną, to można je także uprawiać w doniczkach. Jeśli uprawiamy je w doniczkach, to te muszą być stosunkowo małe, a podłoże bardzo luźne i przewiewne, które równocześnie zatrzymujące część wilgoci bez nadmiernego nasiąkania. Dobre wyniki osiąga się, stosując podłoże złożone ze średniej wielkości kawałków włókien paproci drzewiastej z dodatkiem ok. 10% perlitu lub pumeksu i 10% węgla drzewnego. W wypadku roślin uprawianych na suchych miejscach można dodać jeszcze 10% mchu torfowca. Należy używać małych doniczek, tak aby tylko zmieściły się korzenie i miały miejsce na około dwuletni przyrost.  Wielkość doniczki i rodzaj podłoża należy tak dobrać, aby w sezonie wegetacyjnym możliwy był cykl 2-3 dni mokro/sucho. Przesadzać należy, gdy zaczynają wyrastać nowe korzenie lub natychmiast po przekwitnięciu. 

Wilgotność powietrza:

Nie ma danych dotyczących podanej lokalizacji, ale prawdopodobnie średnia wilgotność w tych siedliskach wynosi ok. 80% przez cały rok. 

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 19-21°C, nocy 11°C, z amplitudą dobową 9°C. Zimą opady deszczu w siedliskach naturalnych są niewielkie, ale dodatkowej wilgoci dostarcza obfita rosa i poranne mgły. Dlatego w zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno pozwolić, aby nadmiernie wyschły albo pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.