Paphiopedilum rothschildianum

Temperatura:

Roślina ciepłolubna wymagająca chłodnego okresu spoczynku.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 28-29°C, nocy 16-17°C, z amplitudą dobową 12-13°C. 

20000-30000 luksów. Rośliny potrzebują jasnego, odbitego światła. Hodowcy podają, że rośliny rosnące w głębokim cieniu rzadko kwitną, natomiast lepiej rosną umieszczone przy oknie, przy zapewnionym silnym ruchu powietrza. Światło powinno być na tyle jasne, aby liście zmieniały kolor na lekko żółty. Jednak po zaindukowaniu łodygi kwiatowej rośliny wymagają więcej cienia, bo wtedy kolor kwiatów jest bardziej wyrazisty.  

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez cały rok z krótkim, nieco suchszym okresem w zimie. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane z lekkim tylko przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Podłoże nigdy nie może być zleżałe ani rozmokłe. 

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień lub co dwa tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje na początku sezonu wegetacyjnego nawóz wysokoazotowy, aby przyspieszyć wzrost. Następnie przy końcu lata przechodzą na nawóz wysokofosforowy. Należy zapobiegać gromadzeniu się soli mineralnych w doniczce, czyli regularnie przepłukiwać podłoże. 

Rośliny powinny rosnąć w dowolnym luźnym, dobrze przepuszczalnym podłożu, które utrzymuje wilgoć, ale nie nasiąka. Korzystny jest dodatek pociętego mchu torfowca, zwłaszcza gdy rośliny są uprawiane w miejscach o niskiej wilgotności. Z wiekiem roślina wyrasta i jej górna część staje się ciężka, wobec czego łatwiej sobie z nią radzić, jeżeli jest posadzona w ciężkiej, dość płaskiej, ceramicznej doniczce z szeroką podstawą. Rośliny powinny być przesadzane, gdy tylko podłoże zaczyna się rozkładać. Rośliny te potrzebują dużych ilości wody, więc przesadzanie może być konieczne każdego roku, zwłaszcza gdy w składzie podłoża jest dużo mchu torfowca. Rośliny można przesadzać o różnych porach roku, najlepiej jednak robić to jesienią lub zimą, co pozwala na odzyskanie pełnej formy i ukorzenienie się przed letnimi upałami.  

Dokładne informacje na temat wilgotności w tych rejonach nie są znane, ale stacje umiejscowione w pobliżu podają, że prawdopodobna średnia wilgotność sięga około 80-85% przez cały rok. 

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 26-27°C, a w nocy 15-17°C, dając dobową różnicę rzędu 10-12°C. W książce "The Genus Paphiopedilum" w sekcji o uprawie Joyce Stewart zaleca zimowe nocne temperatury około 13°C. W artykule w Orchid Digest z roku 1983 dr Fowlie i Tony Lamb podają, że według opinii tubylców noce w grudniu i styczniu są bardzo zimne, prawdopodobnie z temperaturą poniżej 10°C. Strome zbocza wzdłuż strumieni, gdzie rośnie Paphiopedilum rothschildianum stają się kanałami przepływu zimnego powietrza spływającego z większych wysokości, tworząc zimniejszy mikroklimat niż to wynikałoby z danych klimatycznych.  Hodowcy podają, że odnoszą sukcesy w uprawie, umieszczając rośliny w nieogrzewanej szklarni przez około miesiąc jesienią lub wiosną, gdy nocą temperatura spada do około 10-13°C. Przy niskich temperaturach ogranicza się ilość wody, a rośliny muszą zawsze przeschnąć przed wieczorem. Birk (1983) wykazał, że dla zaindukowania kwitnienia ważniejsze jest ochłodzenie niż ograniczenie wody. Po takim ochłodzeniu należy następnie podnieść nocne temperatury do 16-17°C i po 2-4 miesiącach rośliny powinny zakwitnąć. W zimie uprawiane rośliny potrzebują mniej wody bez względu na utrzymywane temperatury, zwłaszcza jeżeli poziom światła jest znacznie niższy niż latem, ale podłoże nigdy nie powinno całkowicie wysychać. Nawożenie należy ograniczyć do jednego na miesiąc, aż do pojawienia się nowych przyrostów.