Papilionanthe teres

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 31-32°C, w nocy 23-24°C, co daje różnicę dobową 7-9°C. Najwyższe temperatury występują w czasie bezchmurnej pogody wiosną, przy końcu suchej pory zimowej. Średnia temperatura takiego wiosennego dnia to 34-36°C, nocy 17-23°C, a dobowa rozpiętość w tym okresie wzrasta do 18-11°C. Ze względu na dużą rozpiętość wysokości siedlisk naturalnych, rośliny te powinny przystosować się do temperatur o 2-3°C niższych niż podają dane klimatyczne.  

50000-60000 luksów. Światło powinno być utrzymywane na możliwie najwyższym poziomie, byle tylko nie doprowadzić do oparzeń liści. Bardzo duża ilość światła wydaje się konieczna do zainicjowania kwitnienia, zaleca się więc stanowisko, gdzie roślina będzie miała dostęp do pełnego słońca przynajmniej przez część dnia. Rośliny mają tendencję do czepiania się i wspinania, jak typowe pnącza, a w naturze nie zakwitną, dopóki nie wyrosną ponad otaczającą je roślinność, docierając do pełnego słońca. Niektórzy hodowcy zalecają, by uprawiane rośliny miały dostęp do pełnego słońca przez cały dzień. Motes (1998) informuje, że rośliny umieszczane przy słupkach bądź ścianach nie zakwitną, dopóki nie wyrosną ponad podpory, gdzie mają dostęp do słońca z każdej strony. Gdy rosną w bardziej zacienionych stanowiskach, powinny być stopniowo przyzwyczajane do większej ilości słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są bardzo intensywne, a następnie ich ilość gwałtownie spada i pozostaje niska przez 4 miesiące zimą i wczesną wiosną. Uprawiane rośliny powinny być mocno i często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. Motes (1997) informuje, że prawie niemożliwe jest przelanie rośliny, jeżeli uprawiana jest w pełnym słońcu i przy dużym ruchu powietrza. Podczas gorącej, suchej pogody rośliny mogą być zamgławiane lub zraszane 4-5 razy w ciągu dnia. Późną jesienią podlewanie należy ograniczyć.  

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca stosowanie w okresie późnego lata i jesieni nawozów o obniżonej zawartości azotu a podwyższonej fosforu, aby polepszyć kwitnienie w następnym sezonie i wzmocnić nowe przyrosty przed zimą. Rośliny te wymagają dużych dawek nawozów, dlatego niektórzy hodowcy zalecają dodawanie do podłoża przefermentowanego obornika, a nawet sugerują dodawanie do podłoża powszechnie stosowanych, wolno uwalniających nawóz tabletek. Przy stosowaniu takich tabletek należy zachować szczególną ostrożność, gdyż przy zupełnym przesuszaniu podłoża między podlewaniami, przy kolejnym podlaniu może zostać uwolniona zbyt duża dawka nawozu, mogąca nawet zniszczyć roślinę. Hodowcy, którzy zalecają dodawanie suchych nawozów do podłoża uważają, że Papilionanthe powinny być dodatkowo nawożone także standardowym, płynnym roztworem przy każdym podlewaniu.  

Rośliny zazwyczaj uprawiane są w wiszących doniczkach lub drewnianych koszykach wypełnionych przewiewnym, szybko schnącym podłożem, gdyż źle reagują na długo utrzymującą się wilgoć wokół korzeni. Do pojemnika zazwyczaj przytwierdza się lub wkłada listwę lub podporę z paproci drzewiastej, aby umożliwić roślinie przyczepianie się. Christenson (1994) zaleca sadzenie kilku roślin w tym samym pojemniku, co pozwoli na wzajemne podpieranie się cienkich łodyg. Czasem rośliny są uprawiane z niewielką tylko ilością przewiewnego podłoża jak np.: węgiel drzewny, korki od wina lub duże kawałki kory dębu korkowego, tak aby tylko utrzymać rośliny w odpowiedniej pozycji. Duże kawałki kory jodłowej lub kawałki włókien paproci drzewiastej są podłożem zazwyczaj stosowanym przez hodowców, lecz najprostszym sposobem umocowania roślin jest umieszczanie ich w pustej glinianej doniczce i pozwolenie korzeniom na przyczepianie się do niej. Korzeniom należy pozwolić na swobodny rozrost w dół i nie należy ich przycinać, aby nadać roślinie uporządkowany wygląd. Silny i ciągły ruch powietrza wokół korzeni jest niezbędny do prawidłowego wzrostu roślin. Korzenie wytwarzane są na węzłach łodygi, co pozwala na łatwe rozmnażanie przez podział na części. Przesadzanie lub podział najlepiej wykonywać, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie.  

80-85% latem i wczesną jesienią, obniżając się stopniowo do 55-60% w sezonie suchym przypadającym na końcu zimy i na początku wiosny.  

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 29-32°C, nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 15-18°C. Należy przypomnieć hodowcom, że ze względu na szeroki zakres wysokości środowiska naturalnego, rośliny powinny przystosować się do warunków o 2-3°C chłodniejszych niż określono w danych klimatycznych. W środowisku naturalnym od późnej jesieni do wczesnej wiosny opady są niskie, ale przez większą część tego okresu dodatkowej wilgoci dostarcza gęsta rosa. Jednak pod koniec zimy, przez okres około miesiąca, powietrze jest tak suche, że nawet nie pojawia się poranna rosa. Późną jesienią należy uprawianym roślinom zmniejszyć ilość wody, jednakże nie powinny pozostawać bez wody przez dłuższy okres. Przez większość okresu zimowego powinny być od czasu do czasu lekko podlewane i okazjonalnie wcześnie rano zraszane. Późną zimą, przez okres około miesiąca, dostarczanie wody należy ograniczyć do okazjonalnych lekkich zamgławiań. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.