Phalaenopsis cornu-cervi

(Breda) Blume i Rchb.f. 1860
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Roy Bachmeyer. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Phalaenopsis cornu-cervi

Synonim: Phalaenopsis devriesiana.

Występowanie:

Szeroko rozpowszechniony w Tajlandii. W Birmie rośliny rosną na niewielkich wysokościach na bagnistych wysepkach u ujścia rzeki Irrawaddy. Tu najlepiej się czują w gęstwinie wilgotnego cienia drzew mangowych, które chronią je przed wysuszającymi wiatrami, ale w okresie spoczynku są wystawione na bezpośrednie działanie słońca. Najważniejszym źródłem wilgoci w okresie suszy jest rosa. W Indiach rosną w dżungli razem z Dendrobium aggregatum. W Indonezji znajduje się je na drzewach rosnących na wapiennych wzgórzach, często przemieszane z P. maculata. Na Malajach rośnie w pobliżu P. violacea, ale woli bardziej eksponowane stanowiska, z krótkim przynajmniej okresem spoczynku.

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 42°C i 4°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% zimą i wiosną do ponad 80% latem.
Opady deszczu od 3 mm w grudniu i styczniu do 190 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 31,5/15,9°C w styczniu do 36,5/23,7°C w maju.
Okres kwitnienia: Od maja do listopada z maksimum w sierpniu.

Uwagi różne:

P. cornu-cervi jest szeroko rozpowszechniony i łatwo się adaptuje.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest mały albo średni, ale silny, epifit monopodialny. 

Pseudobulwy:

Brak.

Liście:

Roślina ma zwykle 3-5 liści. Liście mają 13-23 cm długości, są wąskie, błyszczące, żółtawe i skórzaste. 

Kwiatostan:

Roślina wytwarza zwykle kilka kwiatostanów. Pędy kwiatowe mają 10-46 cm długości. Są wiecznie zielone, płaskie, półwzniesione i będą się wydłużać, rozgałęziać i kwitnąć przez wiele lat. Każdego roku roślina wytwarza kolejny kwiatostan. Niektórzy uważają, że jakość kwiatów polepsza się, jeżeli przed okresem spoczynku pęd zostanie obcięty powyżej trzeciego najniższego węzła. Jest to jednak kwestia dyskusyjna.

Kwiaty:

6-12 w każdym kwiatostanie. Kwiaty mają 4-5 cm średnicy i otwierają się sukcesywnie w ciągu kilku miesięcy, 3-5 równocześnie. Trwałość pojedynczego kwiatu wynosi około 4 tygodni. Kwiaty są woskowe, w kształcie gwiazdy, brudno żółto-zielone z orzechowo-brązowymi plamkami. Warżka jest biała.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 32-37°C, nocy 22-24°C, co daje różnicę dobową 9-13°C. Ta roślina toleruje letnie upały. 

Światło:

12000-15000 luksów. Rośliny te rosną wspaniale w głębokim cieniu, ale podobno dają więcej kwiatów, jeżeli światło jest na tyle intensywne, że liście zmieniają kolor na żółtawy. 

Podlewanie:

W okresie wzrostu wymaga umiarkowanego podlewania. Schemat opadów to mokro/sucho, ale nawet w okresie deszczowym opady są stosunkowo niewielkie. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu zaleca się stosowanie raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. 

Podłoże:

Zalecane podłoża obejmują paproć drzewiastą, zewnętrzne łupiny kokosów, mieszaninę pociętej paproci drzewiastej i węgla drzewnego, albo 12-16 mm korę jodłową lub sosnową z dodatkiem perlitu i mchu torfowca. Przesadzanie najlepiej jest wykonywać wiosną. 

Wilgotność powietrza:

60-80%, co jest wartością niższą niż wymaga większość gatunków. 

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 30-36°C, nocą 16-19°C, co daje różnicę dobową 14-16°C. W uprawie należy stopniowo zwiększyć poziom światła do 15000 luksów. W okresie 3-4 suchych zimowych miesięcy rosa jest głównym źródłem wilgoci, co wskazuje, że podlewanie należy ograniczyć do okazjonalnych zamgławiań. Wilgotność powinna być obniżona do 55-60%. Inne storczyki pochodzące z tego obszaru wytrzymują spadki temperatury do 7°C o ile są trzymane sucho.