Pleurothallis tribuloides

(Swartz) Lindley 1830
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Pleurothallis tribuloides

Synonim: Epidendrum tribuloides Swartz, Cryptophoranthus acaulis Kränzlin, Cymbidium tribuloides (Swartz) Sprengel, Dendrobium tribuloides (Swartz) Swartz, Humboltia tribuloides (Swartz) Kuntze, Pleurothallis fallax Rchb. f., Pleurothallis spathulata Richard & Galeotti.  

Występowanie:

Meksyk, Belize, Gwatemala, Nikaragua, Kostaryka i Karaiby. W Meksyku rośliny spotyka się w Oaxaca i Chiapas na wysokościach 180-940 m, są także doniesienia o ich występowaniu w mokrych lasach w stanach San Luís Potosí i Veracruz. W Belize nie są roślinami popularnymi, ale można je znaleźć na drzewach w wilgotnych lasach w dystryktach Cayo i Toledo. W Gwatemali spotkano je w departamencie Izabal, gdzie rosły epifitycznie w gęstym, mokrym lesie na wysokościach do 1300 m. W Nikaragui zbierano je w Granada i w Zelaya na wysokości ok. 370 m. W Kostaryce znaleziono je w prowincji Guanacaste, na wysokościach 800-1160 m, w prowincji Puntarenas na wysokościach 300-1200 m, a w prowincji San Jose na wysokości 400 m. Na Karaibach spotyka się je na Jamajce, Kubie i na Trynidadzie.    

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36C i 3C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 25 mm w marcu do 188 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 19,5/12,9°C w styczniu do 25,0/16,7°C w maju.
Okres kwitnienia: Od marca do grudnia z maksimum przypadającym w czerwcu.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. W siedlisku w Meksyku rośliny te kwitną zwykle wiosną i latem, ale jest to możliwe w dowolnej porze roku. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mały, do 8 cm wysokości, epifit o wzroście sympodialnym, z blisko siebie wyrastającymi przyrostami, które tworzą skłębioną, rozrośniętą matę.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają mniej niż 8 mm długości. Krótki, wyprostowany, prawie niewidoczny wtórny pęd jest okryty obejmującymi go białawymi osłonkami.  

Liście:

Liście mają do 7 cm długości i 1,5 cm szerokości. Na szczycie każdego pędu wyrasta pojedynczy, wyprostowany liść o kształcie jajowatym do owalno-lancetowatego. Mięsiste, nieco skórzaste, ciemnozielone liście mają wierzchołki szeroko zaokrąglone do tępych, z rozcięciem na środku wierzchołkowego obrzeżenia. Ich górna powierzchnia jest rowkowana, spodnia ma wypukłości, a płatki zwężają się ku dołowi, tworząc wąską podstawę.   

Kwiatostan:

Kwiatostan ma mniej niż 8 mm długości. Krótki, wyprostowany pęd kwiatowy wyrasta z wierzchołka wtórnego pędu i jest otoczony luźnymi, białymi, jakby papierowymi osłonkami.  

Kwiaty:

W każdym kwiatostanie wyrasta 1-4 raczej małych, mięsistych, trwałych kwiatów. Kwiaty nie otwierają się do końca, mają kolor ceglasto-czerwony lub głęboko kasztanowy, płatki okółka zewnętrznego mają malutkie brodawki na zewnętrznych powierzchniach, wzdłuż brzegów są gęsto pokryte włoskami i mają małe wybrzuszenia rozsiane na wewnętrznej powierzchni powyżej środka. Płatek grzbietowy jest podłużny do lancetowatego lub nieco owalno-lancetowaty, ostro zakończony, wklęsły poniżej środka, ma 0,5-0,8 cm długości i 0,2-0,3 cm szerokości w pobliżu podstawy. Boczne płatki zewnętrzne są połączone wzdłuż ich wewnętrznych brzegów na całej długości tworząc trójkątną do jajowatej wklęsłą blaszkę, z ostro zakończonym wierzchołkiem, mającą 0,5-0,8 cm długości i 0,3-0,4 cm szerokości. Kwiaty mają około 5 mm średnicy. Płatki okółka zewnętrznego są skierowane do przodu i połączone wierzchołkami, pozostawiając otwór z każdej strony, przez który do kwiatu mogą wchodzić zapylające je owady. Małe płatki okółka wewnętrznego, zamknięte wewnątrz muszli utworzonej przez płatki zewnętrzne, mają kształt jajowaty, są ostro zakończone, mięsiste, powyżej środka na spodniej stronie mają wybrzuszenia, i mają ok. 0,3 cm długości i 0,15 cm szerokości. Warżka jest łukowato wygięta do zakrzywionej z podłużnymi rowkami w normalnej pozycji, ale po rozłożeniu jest wydłużona. Po każdej stronie poniżej środka ma ząb, jest szeroko zaokrąglona na wierzchołku, porośnięta włoskami wzdłuż brzegów w kierunku wierzchołka, ma ok. 0,3 cm długości i do 0,15 cm szerokości. Wysmukły, łukowato wygięty prętosłup ma do 0,25 cm długości, wąskie skrzydełka na zewnętrznych brzegach w kierunku wierzchołka, który jest trójzębny, a podstawa ma ok. 0,15 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych/chłodnych wymaganiach cieplnych.

Latem średnia temperatura dnia wynosi 24°C, średnia nocy 16-17°C, co daje różnicę dobową 7-8°C.  

Światło:

12000-18000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Przez całe lato aż do początku zimy opady są raczej obfite. Następnie ich ilość zmniejsza się i nastaje pora sucha trwająca przez zimę aż do początku wiosny. Uprawiane rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże wokół korzeni nigdy nie były zleżałe ani rozmokłe.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny te można uprawiać w małych doniczkach lub koszyczkach albo zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej z poduszeczką mchu torfowca wokół korzeni. Taka uprawa wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Niektórzy hodowcy uważają, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często rośliny te uprawiane są w doniczkach lub koszyczkach przy użyciu bardzo luźnego, szybko wysychającego podłoża, takiego jak kora jodłowa lub pocięte włókna paproci drzewiastej. Do takiej mieszaniny często dodaje się także materiały rozluźniające podłoże, ale równocześnie zatrzymujące część wilgoci, na przykład perlit. Dodatek węgla drzewnego również poprawia przepuszczalność podłoża, a także zabezpiecza przed zakwaszeniem. Wiele gatunków z rodzaju Pleurothallis źle reaguje na wszelkie manipulacje, więc powinny być przesadzane lub dzielone tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Ponieważ jednak rośliny te nie tolerują także zleżałego podłoża wokół korzeni, to należy je przesadzać natychmiast, gdy podłoże zaczyna się rozkładać. Dlatego zaleca się wybór podłoża takiego, jak włókna paproci drzewiastej, bo te wolno ulegają rozkładowi. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają się pojawiać nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie. Jeżeli roślina była dzielona, to powrót do normalnego stanu może zająć nawet 2 lata.  

Wilgotność powietrza:

Dane dotyczące średnich wilgotności z tych rejonów nie są dostępne, lecz dane pochodzące z najbliższych stacji meteorologicznych wskazują, że prawdopodobnie wilgotność wynosi około 80% w ciągu całego roku. 

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 20-21°C, nocy 13°C, z amplitudą dobową 7-8°C. W siedlisku naturalnym pod koniec zimy i wiosną opady są niższe, ale ta pora sucha nie jest zbyt surowa, a dodatkowej wilgoci dostarcza obfita rosa i nocne mżawki. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zupełnie zasuszane. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.