Rhyncholaelia digbyana

Schlechter 1918
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Rhyncholaelia digbyana

Synonim: Bletia digbyana Rchb. f., Brassavola digbyana Lindley, Laelia digbyana (Lindley) Bentham ex Jackson, Laelia digbyana var. fimbripetala Ames.  Przez wiele lat rośliny te były znane pod nazwą Brassavola digbyana i jeszcze obecnie zdarza się, że są tak nazywane i pod taką nazwą sprzedawane.  

Występowanie:

Rośliny te spotyka się w południowo-wschodnich meksykańskich stanach Yucatan i Quintana Roo, a obszar ich występowania rozciąga się poprzez niziny Belize leżące od strony Karaibów aż po Honduras. Rosną na karłowatych drzewach na gorących wilgotnych nizinach, prawie na poziomie morza. Były doniesienia o ich występowaniu w Nikaragui i Gwatemali, ale nie byliśmy w stanie zebrać szczegółów dotyczących położenia siedliska na tym obszarze.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 9°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 46 mm w marcu do 335 mm w czerwcu - na ogół około 200 mm miesięcznie.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,2/19,4°C w styczniu do 31,1/23,9°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Kwitnie przez cały rok, z maksimum w lecie.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców. Rośliny te często tworzą duże kolonie. 

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów: 2n=40. Gatunek ten był wielokrotnie używany do otrzymywania doskonałych hybryd i ma znaczący udział w nowoczesnych hybrydach Brassocattleya, Brassolaeliocattleya i innych. Jako jeden z rodziców R. digbyana przekazuje potomstwu większe niż zwykle kwiaty, których normalną wtedy wielkością jest 18-23 cm. Przekazuje także żywotność i odporność na choroby oraz polepsza kształt kwiatów. Niekorzystną cechą natomiast jest to, że potomstwo rzadko ma więcej niż 1 kwiat na każdym przyroście.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym i wysokości do 35 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 15 cm długości. Są nieco spłaszczone, maczugowate i okryte białawymi, cienkimi jak papier osłonkami. 

Liście:

Liście mają do 20 cm długości. Pojedynczy, wyprostowany, sztywny, mięsisty, skórzasty liść wyrasta na szczycie pseudobulwy, jest szarozielony i pokryty białawym meszkiem, którego nie można zetrzeć. Każdy eliptyczny liść ma ponad 5 cm szerokości.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 1,0-1,5 cm długości. Krótki pęd kwiatowy wyrasta na szczycie najmłodszej dojrzałej pseudobulwy i jest przykryty dużą, łyżeczkowatą osłonką o długości do 13 cm.  

Kwiaty:

Na każdym kwiatostanie jest 1 duży, okazały kwiat. Błyszczące, blade, żółtawo-zielone kwiaty mają średnicę prawie 18 cm. Są wyjątkowo mocno pachnące, zwłaszcza nocą, trwałe i mają bardzo wyraźną teksturę z woskowym połyskiem. Bardzo duża warżka jest nieznacznie 3-klapowa i tworzy szeroko rozpostartą tubę wokół prętosłupa, a jej zewnętrzne brzegi są głęboko fryzowane i ponacinane. Ma zwykle kolor kremowo-biały, ale jest nieco zabarwiona na zielono, a jej gardziel często ma zabarwienie w kolorze szmaragdowym. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura latem w dzień osiąga 31°C, w nocy 24°C, z dobową różnicą 7°C.  

Światło:

25000-40000 luksów. Światło powinno być jasne, ale nieco przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Hodowcy podają, że rośliny te tolerują bardzo wysoki poziom światła, ale nie jest to absolutnie konieczne.  

Podlewanie:

Opady deszczu przez większą część roku są umiarkowane do intensywnych z 2-3 miesięcznym nieco suchszym okresem pod koniec zimy i na początku wiosny. Uprawiane rośliny powinny być mocno podlewane w okresie pełnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. Rośliny powinny dobrze przesychać między podlewaniami, a podłoże nigdy nie może być rozmokłe. Zwiedzający naturalne siedliska podają, że rośliny spotyka się zwykle na stosunkowo suchych obszarach, więc nigdy nie powinny być długo mokre.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje jesienią nawóz o niskiej zawartości azotu, a wysokiej zawartości fosforu. Polepsza to kwitnienie w następnym sezonie i wzmacnia nowe przyrosty przed zimą. Co kilka tygodni powinno się przepłukiwać podłoże (podlewając "na wylot") celem uniknięcia tworzenia się osadów mineralnych, zwłaszcza gdy stosowano duże dawki nawozów. Przepłukiwanie w okresie całego roku jest ważne zwłaszcza tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana.

Podłoże:

Większość hodowców stosuje obecnie plastikowe doniczki. Wysokie wymagania odnośnie podlewania w okresie wzrostu nakazują użycie bardzo luźnego, dobrze przepuszczalnego podłoża, np. kory sosnowej, kawałków korka lub włókien paproci drzewiastej, o średniej lub dużej gradacji. Należy używać raczej mniejszych doniczek, tak aby tylko zmieściły się korzenie i było miejsce na dwuletnie przyrosty.  Rośliny mogą być mocowane do podładek z korka lub paproci drzewiastej, o ile możemy im zapewnić wysoką wilgotność powietrza i podlewanie co najmniej raz dziennie w czasie lata. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Przesadzanie należy wykonywać, gdy zaczynają wyrastać nowe korzenie lub natychmiast po przekwitnięciu.  

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez cały rok.  

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 27-28°C, w nocy 19-21°C, z amplitudą dobową 7-8°C. Pod koniec zimy i z początkiem wiosny (2-3 miesiące) opady deszczu w środowisku naturalnym są niższe. W zimie uprawianym roślinom należy zmniejszyć ilość dostarczanej wody, a więc mogą nieco dłużej pozostawać suche pomiędzy podlewaniami. Nie wolno jednak pozwolić, aby rośliny pozostawały suche przez długi czas. Nawożenie powinno być ograniczone aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.