Rhynchostylis coelestis

(Rchb. f.) Rchb. f. ex Veitch 1891
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Rhynchostylis coelestis

Synonim: Saccolabium coeleste Rchb. f., Vanda pseudocoerulescens Guillaum

Występowanie:

Tajlandia, Kambodża, Laos i Wietnam. Storczyki te spotyka się w różnych miejscach stałego lądu Tajlandii, na wysokościach 350-1200 m npm. Rosną zwykle w lasach liściastych, gdzie pora sucha trwa stosunkowo długo. Są szeroko rozpowszechnione na górskich obszarach północnej, północno-wschodniej, zachodniej i południowo-zachodniej Tajlandii, ale spotyka się je także na niewielkich wysokościach w rejonie Prachuab w południowo-zachodniej Tajlandii. W mieście Chiengmai rosną na drzewach tekowych wzdłuż ulic. W Wietnamie spotyka się je w górach w pobliżu Dalat. Wzorcowa roślina dla Vandy pseudocoerulescens została pobrana w pobliżu Kampot w południowej Kambodży. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 43°C i 3°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% wiosną do około 80% latem i jesienią.
Opady od 8 mm w styczniu do 292 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 29,4/13,3°C w styczniu do 31,7/23,9°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: od kwietnia do grudnia.

Uwagi dotyczące hybryd:

2n = 38. W wyniku hybrydyzacji na potomstwo przekazywany jest niebieski kolor.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to stosunkowo mały, 20 cm, epifit o wzroście monopodialnym.

Pseudobulwy:

Brak. Pęd wytwarza w dolnej części liczne, grube, podobne do kabli korzenie powietrzne.

Liście:

Liście mają 10-20 cm długości i 2-3 cm szerokości. Pęd ma zwykle kilka, czasem nawet wiele, ciasno rozmieszczonych paskowatych, zakrzywionych liści. Są one sztywne, mięsiste, ich podstawa ściśle obejmuje pęd, są złożone wzdłuż, tworząc w przekroju grubościenną, ostrą literę V. Liście mają nierówne zakończenia i ząbki na końcu.

Kwiatostan:

Wyprostowany kwiatostan o prawie takiej samej długości co liście wyrasta z podstawy liści na ulistnionej części pędu. Na dobrze rosnących roślinach możliwe jest równoczesne wytworzenie kilku kwiatostanów. Kwiaty układają się w gęstą cylindryczną kiść na górnej części kwiatostanu.

Kwiaty:

50 lub więcej w kwiatostanie. Woskowe, słodko pachnące kwiaty mają 1,2-2,0 cm średnicy. Są białe z różną ilością plamek w kolorze fioletowym lub purpurowo-niebieskim, które są ciemniejsze na zaokrąglonych końcach. Warżka jest biała u podstawy, ale jej górna część jest w żywym kolorze indygo-niebieskim. Szerokie płatki obu okółków są zupełnie rozpostarte i często zachodzą na siebie. Część szczytowa warżki odchyla się zdecydowanie do góry w stosunku do ostrogi, która zwiesza się w dół. Prętosłup jest bardzo krótki, z haczykowatym ciemnoniebieskim pylnikiem.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 31-32°C, nocy 23-24°C, co daje różnicę dobową 7-9°C. Najcieplejsze dni w roku to dni w czasie bezchmurnej, wiosennej pogody, przed rozpoczęciem letniego monsunu. Średnia temperatura takiego wiosennego dnia to 34-36°C, nocy 18-23°C, a dobowa rozpiętość wzrasta do 18-11°C.

Światło:

30000-40000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Ich ilość następnie gwałtownie spada, następuje okres 4-5 miesięcy suszy trwającej aż do początków wiosny.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu.

Podłoże:

Rośliny tego rodzaju absolutnie nie tolerują zestarzałego podłoża wokół korzeni, ale także nie lubią przesadzania. Natomiast rosną doskonale, jeśli pozwoli się korzeniom powietrznym na swobodne zwisanie. Można umieszczać je w drewnianych koszykach bez dodawania jakiegokolwiek podłoża lub mocować do płatów paproci drzewiastej lub korka bez podłoża wokół korzeni. Tak uprawiane rośliny w okresie gorącej i suchej pogody należy jednak podlewać kilka razy dziennie. Wiele osób uważa za trudne zapewnienie odpowiedniego poziomu wilgoci roślinom zamontowanym lub z nagimi korzeniami i często uprawiają je w doniczkach lub koszyczkach, stosując luźne, szybko przesychające podłoże, umożliwiające szybkie obsychanie korzeni po podlaniu. Dobre wyniki daje zastosowanie mieszaniny kory o średniej gradacji z dodatkiem takiej samej ilości węgla drzewnego. Pomimo złej reakcji na przesadzanie, rośliny uprawiane w doniczkach należy przesadzać każdego roku, ponieważ jakikolwiek rozkład podłoża prowadzi do szybkiego zniszczenia systemu korzeniowego. Rośliny adaptują się szybciej i przy mniejszym stresie, jeśli są mocowane lub przesadzane w fazie, gdy nowe korzenie dopiero rozpoczynają swój wzrost.

Wilgotność powietrza:

80-85% latem i wczesną jesienią, obniżając się stopniowo do 60% przy końcu zimy i na początku wiosny.

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 29-32°C, nocy 13-14°C, z amplitudą dobową 15-18°C. Rośliny rosnące na większych wysokościach npm w północnych obszarach górskich doświadczają minimalnej zimowej temperatury o 6°C niższej niż pokazano w danych klimatycznych. Dane klimatyczne dla niskich siedlisk w cieplejszych południowych regionach pokazują, że rośliny mają przez cały rok prawie jednakowe warunki klimatyczne odpowiadające porze letniej. Można więc oczekiwać, że storczyk ten zaadaptuje się do szerokiego zakresu temperatur, ale Kamemoto i Sagarik (1975) podają, że rośliny z chłodniejszych, północnych regionów nie kwitną tak łatwo jeżeli przeniesie się je do cieplejszych obszarów nizinnych, chociaż rośliny pochodzące z ciepłych obszarów wydają się zakwitać dobrze w warunkach jednakowo ciepłego całego roku. W naturalnym siedlisku w okresie zimy i na początku wiosny opady są niewielkie, ale wilgoci dostarcza rosa i nocne mgły. Jednak pod koniec zimy, przez okres około miesiąca, powietrze jest tak suche, że nawet nie pojawia się poranna rosa. Uprawiane rośliny wykazują zimą mniejsze zapotrzebowanie na wodę, ale nie powinny być jej zupełnie pozbawiane przez dłuższy okres. Późną wiosną, przez okres około miesiąca dostarczanie wody należy ograniczyć do okazjonalnych lekkich zamgławiań. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia wiosną obfitszego podlewania.