Rossioglossum grande

(Lindl.) Garay i G.C.Kennedy 1976
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Rossioglossum grande

Synonim: Odontoglossum grande Lindl. W roku 1976 Garay i Kennedy dokonali przeniesienia tego gatunku i kilku innych z rodzaju Odontoglossum do rodzaju Rossioglossum i opublikowali to w Orchid Digest w artykule zatytułowanym The Genus Rossioglossum (Rodzaj Rossioglossum). Za roślinę wzorcową tego nowego rodzaju uznano Rossioglossum grande. Choć rodzaj ten został zaakceptowany przez botaników i The International Orchid Commission, to nazwa Odontoglossum grande nadal funkcjonuje przy rejestracji hybryd i nagród.

Występowanie:

Guatemala w pobliżu miasta Guatemala, na wysokościach do 2600 m npm. Według Veitcha "Roślina została odkryta przez G. Ure Skinnera w roku 1839, w ciemnych wąwozach w pobliżu miasta Guatemala, następnie w innych miejscach, ale zawsze tam, gdzie notuje się temperatury w zakresie 15-20°C, a lokalizacje mają stale wysoką wilgotność i cień". Dane klimatyczne pokazują niższe temperatury w ciągu nocy niż podawane, ale pozostała część raportu jest dokładnym opisem naturalnego siedliska. Rośliny znaleziono także w Meksyku, w stanie Chiapas, ale brak innych informacji dotyczących naturalnego siedliska. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 29,1°C i 3°C.
Średnia wilgotność w ciągu całego roku wynosi 70% - 85%.
Opady od 0 mm w styczniu do 279 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 20,2/9,1°C w styczniu do 24,6/13,5°C w maju.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć cały rok, ale maksimum przypada na wrzesień i listopad.

Uwagi różne:

Rośliny pochodzące z wyższych lokalizacji mogą tolerować temperatury o 3-4°C niższe od wskazanych w danych klimatycznych. R. grande jest często mylone z R. williamsianum, ale można je odróżnić, bo R. grande ma zaokrąglone skrzydełka przy prętosłupie, większe kwiaty i znacznie krótszy kwiatostan. R. williamsianum rośnie na znacznie niższych wysokościach toteż średnie temperatury powinny być o 3-4°C wyższe niż temperatury dla R. grande. Poza tym warunki uprawy są identyczne.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Duży epifit sympodialny dorastający do wysokości 48 cm.

Pseudobulwy:

Skupione, okrągławe lub owalne pseudobulwy często są bocznie spłaszczone, a z wiekiem stają się pożłobione. Mają około 10 cm wysokości i 6,4 cm szerokości.

Liście:

1-3 na każdy przyrost. Eliptyczne do lancetowatych liście mają grubą teksturę, są ostro zakończone, z szypułką u podstawy, mogą osiągnąć 38 cm długości i 7,6 cm szerokości.

Kwiatostan:

30 cm wysokości. Kwiatostan, zwykle wyprostowany, wyrasta z podstawy pseudobulwy.

Kwiaty:

W kwiatostanie jest zwykle 4-8 kwiatów. Są szeroko rozpostarte i mogą mieć ponad 15 cm średnicy. Mają woskową teksturę i, jeżeli nie wejdą w kontakt z wodą, mogą się utrzymać przez miesiąc lub dłużej. Płatki okółka zewnętrznego są żółte z szerokimi rudymi poprzecznymi pasami i plamkami. Płatki okółka wewnętrznego są jasno-żółte z rudawą dolną częścią. Warżka jest biała lub kremowo-biała z matowymi rudymi plamkami.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 22-23°C, nocą 12-14°C, z amplitudą dobową 9-11°C. Najcieplejsze dni, z temperaturą 24-25°C i z największą amplitudą dobową wynoszącą 11-12°C, występują wiosną tuż przed początkiem letniej pory deszczowej. Niektórzy hodowcy podają, że rośliny dobrze rosną przy nocnych temperaturach w lecie rzędu 16°C, ale nie będą w stanie tolerować cieplejszych dni przez dłuższy okres.

Światło:

15000-20000 luksów. Poziom światła jest nieco niższy od średniego poziomu dla rodzaju Cattleya i prawie taki sam jak dla większości paphiopedilów.

Podlewanie:

Podlewanie powinno być obfite w okresie aktywnego wzrostu od późnej wiosny do początku jesieni. Schemat opadów to wilgotno/sucho.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków.

Podłoże:

Większość uprawiających te rośliny poleca jako podłoże korę o małej lub średniej granulacji z dodatkiem składników utrzymujących wilgoć oraz uprawę w plastikowych doniczkach. Przesadzać można po zaobserwowaniu wzrostu nowych korzeni.

Wilgotność powietrza:

75-80% przez większość roku.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 20-21°C, w nocy 9-10°C, różnica dobowa 9-12°C. Pomimo tego, iż dane klimatyczny wykazują bardzo suchy okres trwający od późnej jesieni aż do początków wiosny, to wysoka wilgotność i duża amplituda dobowa temperatury skutkują często występującą i obfitą rosą. W uprawie warunki te można symulować poprzez okazjonalne zamgławianie wczesnym rankiem. Jesienią należy zredukować ilość dostarczanej wody, podlewając lekko raz na dwa, albo trzy tygodnie, a między tymi podlewaniami tylko okazyjnie zamgławiać. W ciągu 2-3 zimowych miesięcy ilość wody należy ograniczyć do okazyjnych zamgławiań, aby nie dopuścić do marszczenia się pseudobulw. Z podlewaniem należy wstrzymać się aż do momentu rozpoczęcia wzrostu nowych przyrostów. W okresie zimowym należy także zredukować, albo wyeliminować nawożenie, obniżyć wilgotność do 70-75%, natomiast podnieść nieco poziom światła.