Sievekingia marsupialis

Dodson 1984
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Gongoreae
Podplemię: Stanhopeinae

 

Foto: © Dale Borders.. Wszelkie prawa zastrzeżone. Opublikowano za zgodą autora

Sievekingia marsupialis


Występowanie:

Ekwador. Okaz tego gatunku napotkano w prowincji Morona-Santiago w południowym Ekwadorze. Rósł w pobliżu Sucúa na wysokości 800 m. Od tego czasu kolejne egzemplarze tej rośliny napotkano w pobliżu Puyo w prowincji Pastaza. Rośnie ona jako epifit w mokrych, dolnych partiach lasów górskich. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 31°C i 9°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady deszczu od 200 do 300 mm przez cały rok.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 25.0/16.5°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: lipiec do grudnia.

Uwagi różne:

Hawkes (1965) uważa, że Sievekingia jest "zazwyczaj trudna w uprawia z wielu powodów i nie jest zalecana dla kolekcjonerów-amatorów".


Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Duży, 34 cm wysokości, epifit sympodialny.

Pseudobulwy:

Długość 4,5 cm, średnica u podstawy 3 cm. Pseudobulwy o gruszkowatym kształcie są ciemnozielone, użebrowane, a podstawa jest otoczona suchymi otoczkami.

Liście:

Wielkość liścia to około 30cm długości i 7,5 cm szerokości. Pojedynczy, cienki, wąsko owalny liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Ma raczej delikatną strukturę, od spodu widoczne są, przebiegające równolegle podłużne unerwienia. Liść zwęża się w kierunku czubka aż do ostrego zakończenia, zwęża się także od strony podstawy, przechodząc w niedługi, rowkowany ogonek.

Kwiatostan:

Długość 5 cm. Zwisająca szypułka pojawia się u podstawy właśnie dojrzałej pseudobulwy. Pączek kwiatowy jest otoczony luźnymi, łuskowymi listkami, które mogą mieć długość do 1 cm. Kwiaty są ułożone w gęstym skupisku na szczycie, każdy kwiat umieszczony jest na smukłej, owalnej w przekroju zalążni, która ma około 3 cm długości.

Kwiaty:


KWIATY: 9-15. Kwiaty mają białe płatki zewnętrzne i białe płatki wewnętrzne, warżka i prętosłup są pomarańczowe, gardziel warżki jest ciemniejsza, czerwonopomarańczowa. Skierowane przed siebie części kwiatu dają w efekcie kielichowaty kształt kwiatu, który nie rozkłada się na boki. Rozstaw między czubkami płatków wewnętrznych wynosi około 1,2 cm a długość płatków okwiatu wynosi prawie 2,5 cm. Eliptyczny, ostro zakończony i wklęsły płatek grzbietowy ma długość 2,4 cm i szerokość 8 mm. Boczne płatki zewnętrzne mają ukośny, jajowaty kształt, są wklęsłe, mają długość 2,5 cm i szerokość 1,1 cm. Płatki wewnętrzne, o podłużnym, jajowatym kształcie, są ostro zakończone, mają długość 2 cm i szerokość 5 mm. Płytka, trzypłatkowa warżka ma rozłożysty, jajowaty kształt, gdy jest w pełni rozwinięta, płatki boczne są wzniesione po bokach prętosłupa, a środkowa część warżki jest ostro zakończona. Warżka ma 1,5 cm długości i 2 cm szerokości, gdy jest w pełni rozwinięta. U podstawy znajduje się półkole 9-11 skierowanych do góry ząbków i podłużna klapka na krążku podstawy, która jest połączona z podstawą warżki i po bokach, ale otwarta na szczycie. Prętosłup o długości 1,2 cm ma obły przekrój w dolnej połowie i gwałtownie przechodzi w formę skrzydełek w pobliżu wierzchołka z parą trójkątnych uszek po obu stronach pylnika.

Tłumaczenie: Zbigniew Roman


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna

Temperatura w naturalnym środowisku mało waha się w ciągu całego roku - średnie temperatury dnia 25-27°C, średnie temperatury nocy 16-13°C, z amplitudą wahań dobowych 9-11°C. Sievekingia marsupialis jest uprawiana w Cuenca, Ekwador, na wysokości 2527 m, tak więc rośliny mogą przystosować się do temperatur 6-7°C niższych niż powyżej podane. Jakiekolwiek przejście do chłodniejszych warunków powinno być przeprowadzane stopniowo.

Światło:

15000-23000 luksów. Zalecane jest częściowe zacienienie dające przefiltrowane lub rozproszone światło. Rośliny powinny być chronione przed bezpośrednim słońcem. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Opady deszczu są znaczne przez cały rok. Rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz musi być ułatwiony odpływ wody i podłoże wokół korzeni powinno być otwarte, z łatwym dostępem powietrza. Hawkes (1965) stwierdził, że "nawet najmniejszy ślad zagniwania wokół korzeni może szybko okazać się zabójczy."

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Zrównoważony nawóz może być używany przez cały rok, niemniej niektórzy hodowcy wolą wysokoazotowy nawóz od wiosny do połowy lata a, następnie przejście do wysokofosforowego składu w drugiej połowie lata i jesienią.

Podłoże:

Sievekingia marsupialis ma zwisający kwiatostan, który pojawia się u podstawy pseudobulwy, stąd też łatwiej jest ją uprawiać, jeśli jest zamontowana na podkładzie z paproci drzewiastej. Montowane rośliny wymagają jednakże wysokiej wilgotności i podlewania przynajmniej raz dziennie w okresie wysokich temperatur. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody montowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Jeżeli utrzymywanie wysokiej wilgotności dla montowanych roślin jest trudne, do uprawy tych roślin można użyć małych koszyków wykonanych z listewek drewnianych lub siatki drucianej o dużych oczkach. Koszyki powinny być wyłożone mchem torfowcem i wypełnione gruboziarnistym, szybko przepuszczającym wodę podłożem. Hodowcy zwracają uwagę na to, że podłoże powinno zachowywać wilgotność, lecz nie może być mokre, ponieważ korzenie muszą stosunkowo szybko wyschnąć po podlewaniu. Hawkes (1965) zaleca podłoże składające się z równych części posiekanego mchu torfowca i rozdrobnionych włókien paproci drzewiastej. Przesadzanie lub podział rośliny powinny być wykonywane, gdy pojawiają się nowe przyrosty. Umożliwia to roślinom ukorzenienie się w najkrótszym czasie, co minimalizuje stress.

Wilgotność powietrza:

85-90% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Uprawiane rośliny mogą potrzebować mniej wody, gdy nie rosną aktywnie lub są uprawiane przy niskim poziomie światła w okresie krótkich dni typowych dla średnich szerokości geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane. Zimą, kiedy podlewanie roślin jest ograniczone, należy również zredukować nawożenie.