Stenoglottis longifolia

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Latem średnia temperatura dnia wynosi 25-26°C, nocy 18-19°C, z dobową amplitudą 7°C. Ze względu na szeroki zakres wysokości siedlisk naturalnych, rośliny te powinny się przystosować do warunków o 4-6°C chłodniejszych niż podane w danych klimatycznych.   

20000-30000 luksów. Aby zakwitnąć, rośliny potrzebują dużo jasnego światła, ale powinno ono być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny należy chronić przed południowym słońcem. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Przez większość roku opady są niewielkie do umiarkowanych, ale od końca wiosny do początku jesieni są dość obfite. Nieco bardziej suchy okres występuje w zimie. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże w obrębie korzeni nie ulegało rozkładowi, ani nie było rozmoknięte.  

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Hawkes (1965) podaje, że storczyki te najlepiej rosną w dość płytkich doniczkach lub pojemnikach o doskonałym drenażu, wypełnionych porowatym kompostem z pociętej paproci osmunda, włóknistego torfu, ziarnistego piasku i pociętego mchu torfowca. Rośliny te powinny jak najrzadziej być narażane na naruszanie, ale ponieważ nie tolerują nadmiernie zakwaszonego podłoża wokół korzeni, to gdy tylko podłoże zaczyna się rozkładać, muszą być przesadzane. Jeżeli przesadzanie jest konieczne, to najlepiej je wykonywać, gdy roślina jest w stanie uśpienia.   

70-75% przez większość roku, tylko przez okres 2-3 zimowych miesięcy spada do 65%.  

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 21°C, w nocy 9-11°C, z amplitudą dobową 10-11°C. W zimniejszych częściach siedliska naturalnego minimalne zimowe temperatury mogą spadać nawet do 4°C. Na większości siedlisk naturalnych opady w zimie są niskie, a na niektórych występuje nawet zupełna susza. Dodatkowa wilgoć jest jednak zwykle dostępna w postaci obfitej rosy. Ilość wody zimą należy zredukować i pozwolić roślinom dobrze przeschnąć pomiędzy podlewaniami, ale nie mogą pozostawać całkowicie suche przez dłuższy okres czasu. Okazjonalne zamgławianie wczesnym rankiem, pomiędzy rzadkimi podlewaniami, powinno uchronić rośliny przed nadmiernym wysuszeniem, a równocześnie zapewni konieczny suchy okres spoczynku. Hawkes (1965) podaje, że te rośliny wymagają ścisłego okresu spoczynku po kwitnieniu. Gdy liście zżółkną i uschną, należy praktycznie zaprzestać podlewania. Należy jednak zwrócić uwagę na to, aby podłoże nigdy nie wyschło zupełnie, ponieważ bulwy mogą się zbytnio odwodnić. Podlewanie wznawia się, gdy na powierzchni pojawiają się nowe korzenie. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.